ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მესამე თავი)

ლეო დავინახე მანქანაზე მიყუდებულიი ეეეე ანუშკებიიი რაო როგორ ვართოო?შენ ნუ ღადაობ სულ! ისე მოსკლავი ხარ ხო იცი ვიცი ოგონდ დღეს არა კაი აბა როდის მოგკლა როდის....რატომ არ მითხარი თაკოზე? მეგონა ვერ გაიგებდი და ქოქოლას დამაყრიდი. სულელი ხარ, ერთს

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეორე თავი)

არ გავცვალოთ პარტნიორები? სიამოვნებით და მალე ნიკას მკლავებში აღმოვჩნდიი....ხასიათი გამიფუჭდა ლეოზე ძალინ გავბრაზდიი...-არ გიხდება გაბრაზება, ყურთან ახლოს ჩამჩურჩულა-და რა იცი რომ გავბრაზდი?-სახეზე დაგეტყოო პირადად კიდევ უფრო ლამაზი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ !? (პირველი თავი)

ლექციებიდან დაბრუნებულმა მექანიკურად ჩავრთე კომპი და საჭმელად გავედი.უკან დაბრუნებულს თაკოსგან უამრავი მონაწერი დამხვდა სკაიპშილექციებიდან დაბრუნებულმა მექანიკურად ჩავრთე კომპი და საჭმელად გავედი.უკან დაბრუნებულს თაკოსგან უამრავი მონაწერი

ბიჭი კი კვლავაც ქუჩაში იდგა!

ქარს გამოესხა ათასი ხელი, აფარფატებდა ფაფუკ ფანტელებს, ფიფქებს ხვდებოდა ქვეშ მიწა სველი და უკარგავდა ფორმას, სილუეტს... და მოუთმენლად - ურჩი ფიფქები მას საკოცნელად შეეხებოდნენ, მოუთმენელი წამის ფიქრები, წარსულის ფერებს არ ეხებოდნენ!

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო შოთას შრომა, აკაკი თუ ვაჟა ვაქო ბარათაშვილს და ჩვენს ჭკვიან გალაქტიონს როგორ ვკადრო და სიტყვები მათ მოვპარო ვწვალობ ვეძებ სააქაოს მე სამყაროს

სხვისი მისაბაძი რა მჭირს, – თვარა, – კი!..

* * * ტა, ტა, ტა, ტა! რანაირად ბრდღვინავს არაგვი! ხო, ხო, ხო, ხო! – ხმელეთს როგორ ეხეთქება ზღვა! არა! .სხვისი მისაბაძი რა მჭირს, – თვარა, – კი!. სხვა როცა მე შემომნატრის, მე მივბაძო სხვას?! მე – პატრონმა, მე – პატრონმა ამისთანა ზღვის, მე – პატრონმა,

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

ჩვენი ურთიერთობა არასდრს ყოფილა რამე განსაკუთრებული, ვიყავით მეგობრები, შეიძლება ახლაც ვართ. არ ვიცი. თამამად შემიძლია ვთქვა რომ ძალიან კარგი იყო, მაგრამ ის არ იყო რაც მინდოდა. ალბათ არც არასდროს იქნება.

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

მეორე კურსი რომ დავამთავრე ის მაშინ მორჩა სწავლას. ვიცოდი მისი გეგმების შესახებ, სულ მინდოდა ჯერ არ დაემთავრებინა სწავლა. იმიტომ რომ მეშინოდა, მეშინოდა იმის რომ წავიდოდა , დაიკარგებოდა დიდი ხნით, მე კიდევ მომენატრებოდა და რა მექნა? 

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... --სრულად--

...... ჩემს გადაწყვეტილებაში დარწმუნებულმა, კიდევ ერთხელ გადავავლე თვალი ჩემს ჩალაგებულ ბარგს და საწოლზე წამოვწექი.. ძილი არა და არ მომეკარა.. ასე ვიცი, როდესაც რაღაც მნიშვნელოვანისთვის ვემზადები ყოველთვის მოუსვენრად ვარ.. უკვე რამდენი ხანია

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

იქნებ მეპატიება, გამოუცდელი ვიყავი, არადა ისე მიზიდავდა, ისე მინდოდა მასაც იგივე ეგრძნო რომ ლამის გავეგიჟებინე სურვილს და ნდომას მისას. იმ ღამის მერე შეიცვალა ყველაფერი. მე მრცხვენოდა, გულწრფელად ვამბობ რომ მრცხვენოდა, მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და