ან იქნებ სულაც კარგად ყოფნა არც კი მიცდია ...
მტკიოდა როცა ვუყურებდი ღრუბლების მეჯლისს, მუდამ ვამჩნევდი თეთრი ფერის მარტოსულ გუნდას. დღეს შენ იყავი ჩემთვის კარგო პროზაც და ლექსიც, დღეს შენ იჯექი ჩემს თითებში წერა რომ სურდათ.ის იდიოტი , მე კი გიჟი (4 თავი)
ლიზასთნ წვეულებაზე ვერთობოდი , განსაკუთრებით მაშინ , როცა დოლიძეს სველ თმებს და მაიკას ვხედავდი . ერთადერთი რაც იყო უცნაური დოლიძე თვალს არ მაშორებდა მთელი საღამოს განმავლობაში მიყურებდა და რაც ყველაზე გასაკვირია თბილად მიღიმოდა , ისე კი არა როგორცმე ადამიანს ვერა კი არა, არ ვაპატიებ!
შეკითხვაზე :"რას ვერ აპატიებდით ადამიანს", ყველა თამამად გაიძახის: "ღალატს", მე კი ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც მეუბნება:"მე შენს გვერდით ვარ", ან თუნდაც "ჩემი იმედი გქონდეს", და სინამდვილეში ჩემგან წასასვლელი გზის იმ ჩახვეულ ნაწილში ისე უეცრადის იდიოტი , მე კი გიჟი ( 3 თავი )
ნინ , პრივეტ ; დღეს ჩემი დაბ.დღეა ხო იცი არა ?! ; ხოდა მოდი ჩემთან სახლში ; ჩემები საზღცარგარეთ არიან და სახლი ჩემს განკარგულებაშია . ყველა იქნება , ასე რომ შენც გელი . შვიდზე გელიდები ჩემთან ... წავიკითხე შეტყობინება და უაზროდ ვუპასუხე :ის იდიოტი , მე კი გიჟი (2 თავი)
მეორე დღეს იმ იდიოტური შემთხვევიდან , როდესაც დილიძე დამეჯახა , დილით ადრე გამეღვიძა , რადგან მოსვენებას არ მაძლევდა მისი სიტყვები -შენ კი გიჟი...(და მისი ამპარტავანი თუმცა იდეალური ღიმილი). ეს გავიფიქრე და უცბადვე წამოვხტი საწოლიდან . ჩემს თავსის იდიოტი , მე კი გიჟი (1 თავი)
15 სექტემბერი ; პირველი დღე ახალ სკოლაში . სიმართლე რომ ვთქვა ეს ფაქტი სულ არ მაწუხებს , ეს უკვე მეხუთე სკოლაა რომელშიც ვსწავლობ , ასე რომ , დიდი ხანი ალბათ არც აქ გავჩერდები . მე უკვე მივეჩვიე ჩემი ცხოვრების სტილს , ახლო ურთიერთობას არავისთანბუნებაც კი არ არის იდეალური და შენ როგორ ხარ ?
რუსებს გამოთქმა აქვთ ერთი ასეთი “По одежке встречают, по уму провожают“. ქართულად ასე გადმოითარგმნება - ტანსაცმლით ხვდებიან, გონებით კი აცილებენო. რა თქმა უნდა, თუ ადამიანის გარეგნობით არ მოვიხიბლეთ, არც მისი სულიერი ბუნების გაცნობა მოგვინდება.არსებობს კი, იდეალურობა?!
ახლა, რომ ვუფიქრდები იდეალურობა სადღაც არარსებულ სამყაროში გადახვეწილა. არაფერი აღარ არის იდეალური, ფერადი, ლამაზი და იაგუნდისფერი. მახსოვს პირველად რომ შევეჩეხე იაგუნდისფერ თვალებს, ის დღე სადღაც კუთხეში ჩალექილა ჩემს მეხსიერებაში. ვუმზერდი დანუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეათხუთმეტე თავი)
შემდეგი დილა იმედიანათ გათენდა.ისევ ვგრძნობდი მის სურნელ რომელიც ასე მაკლდა ამდენი ხნის მანძილზე. რთული იყო სიმართლისთვის თვალის გასწორება, მაგრამ ეს უნდა გამეკეთებინა.... ვისაუზმე ჩვეული სპორტული ფორმა მოვირგე და სასეირნოდ გავეშურე... ახლე მარტოჩემზე ფიქრებმაც კი დაგტოვეს
ახლა ის დროა, არაფერი, რომ არ მაკვირვებს. მე შევეჩვიე გულის ტკენას და გამწყდარ სიმებს. ზამთრის ღამეა. (ვერ ვიტყვი, რომ თოვას აპირებს) კვლავ შენზე ვფიქრობ, მენატრები,ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.