კუზნეჩიკ, მიყვარხარ (დასასრული)

-ცუპიძი ლა ალი? ? უდა წამიკანოთ ? დედიკოთან და მამიტოცთან? -ზუსტადაც... წავალ ახლა მე გასაღებს ავიღებ, თქვენ ნივთები აიღეთ და წავიდეთ....... ნახევარ საათში უკვე ყაზბეგისაკენ მიმავალ გზას ადგნენ და მიიჩქაროდნენ წყვილთან, რომელსაც ჯერ კიდევ ახალი

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (6)

მიყვარხარ.... ამის გაგონებაზე ისეთი ძალით ჩამეხუტა, მეგონა ძვლებში გადამამტვრევდა... წყალში ჩაყვინთა და მეც შიგ ჩამიყოლა... კამკამა ცისფერ წყალში ცხადად ვხედავდი მის გაბრწყინებულ თვალებს და დარწმუნებული ვარ, იმ წამს მეც მასავით ვბრწყინავდი...

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (5)

არაადამიანურ მელოდიაზე გავკიოდი ჩემსავე სიტყვებს..-ვაჩეეე.... სადაც გნახავ იქ მოგკლაავ... ვაჩეე.. შე არაადამიანოო.... ვაჩეე... თვალით არ დამენახოო... ვაჩეე .. შე არანორმალუროო... ვაჩეე... სად ხაარ?? ვაჩეე.. მიშველე ვკვდები.... ვაჩე... ვერ გიტაან...

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (4)

– კუზნეჩიკ, აღარასდროს აღარ გააკეთო ეგეთი რაღაც. გაიგე? – ოო./ დამანებე რა თავი. შედი დაიძინე, ვიჯდები ცოტახანს ააქ და დავიძინებ მეც. ვაჩე ჩემ გვერდზე დაჯდა სავარძელში და მანაც ღამეს მიაპყრო მზერა. არ ვიცი კიდევ რამდენხანს ვისხედით ასე, მაგრამ მე

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (3)

-ვაა.. კუზნეჩიკ, ნაკერები მოგხსნეს? მკითხა , როდესაც მისკენ დავიხარე. – ჰოო.. შრამი დამრჩება. – არაუშავს, გიხდება. ეხლა მართლა ბავშვს გავხარ, პატარა , მუხლებგადატყავებულ და შუბლზე შრამიან ბავშვს. – და ამას მეუბნება ბიჭი, რომელმაც ორი დღის წინ თავი

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (2)

ფანჯარაში მინდოდა გახედვა, მაგრამ ფანჯრის მაგივრად მაგივრად კარი დამხვდა, რომელიც მთლიანად შუშის იყო. გამოვაღე და უზარმაზარ აივანზე აღმოვჩნდი, ულამაზესიი ხედი იშლებოდა, მინის დაბალი კედლები ეზოს გადაყურებდა. გარშემო მიმოვიხედე, აივანზე გამოსავლელი,

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (1)

საბედნიეროდ, უნივერსიტეტში აღარ დამგვიანებია, პირიქით, ადრეც მივედი და სეირნობით გავუყევი ეზოს. არავინ იყო, გარდა ერთი ბიჭისა, რომელიც ჩემკენ ზურგით იჯდა სკამზე და სავარაუდოდ წიგნს კითხულობდა, როდესაც გავუსწორდი, ცნოვისმოყვარეობამ მძლია და შევხედე,