ცრემლი, ვერ ნათქვამი სიტყვებია

ცრემლი ვერ ნათქვამი სიტყვებია, ფიქრებს უთქმელად რომ დასჩვევია, პოეტსაც ხომ ასე დარქმევია იხარაო - მერე დაჰკარგვია. მეც ხომ სწორედ ასე დამმართნია, თუმცა პოეტს შარფი დამკლებია,

ლექსად ნათქვამი

ადამიანი სულით მდიდარი, ადამიანი სულით უბრალო, შენ უკეთ ხედავ, თუ ვინ ვინ არი შენ მაპოვნინე შეგთხოვ უფალო!ადამიანი მიყვარს უბრალო ჩამოხეული თუნდაც სამოსით, შენ დაიფარე ყველა უფალო! როცა გახსენებ,ცრემლი ჩამომდის...

ვერ ნათქვამი სიტყვების დარად!!!

საღამოჟამს ქუჩაში მივსეირნობ ნელი ნაბიჯით, მსიამოვნებს დატვირთული დღის შემდეგ ადამიანების ჩუმ-ჩუმად დაკვირვება ამ დროს ჩემი თავი ჯაშუში მგონია, თითქოს მათ დაუკითხავად მათი ცხოვრების ნაწილი ვხდები და ვიპარავ მათ გრძნობებს, წარმოვიდგენ რას უნდა

ხმამაღალი ნათქვამი (თავი მეორე)

როდესაც ვიბადებით იმ წუთიდან სიცოცხლის ბოლომდე ჩვენ ვეძლევით იმ ტანჯვას რაც ადამიანისთვისაა განკუთვნილი. 2015 წლის 13 მარტი. ღამე გავათენე და ფიქრებს მივეცი თავი,მარტოობაში დავიწყე ფიქრი და დავიწყე წერა.

ხმამაღალი ნათქვამი (თავი პირველი)

ერთი წლის წინ ეს ყველაფერი ჩემთვის,რომ ვინმეს ეთქვა გავვოგნდებოდი,გაკვირვებისგან შესაძლოა ენაც ჩამმვარდნოდა მაგრამ დღეს ყველაფერი შეიცვალა და მე გეუბნებით ამას. ბევრმა შესაძლოა ეს ყველაფერი ცუდად მიიღოს,ბევრმაც შეიძლება იგივე განიცადოს რასაც მე

ლექსად ნათქვამი (სრულად)

-ნინა იქნება-სიცილით უთხრა ქმარს სესილიმ და ლეპტოპი მუხლებზე დაიდო, თან ყველას ანიშნა ცოტა ხანს გაჩუმდითო. გოგონას სიტყვების გაგონებაზე ალექსანდრეს პირთან მიტანილი სასმლის ჭიქა ჰაერში გაუშეშდა, თვითონაც ვერ გაანალიზა ბოლომდე უეცრად მთელ სხეულში

ერთი ამოსუნთქვით ნათქვამი სისულელე

წვიმს გარეთ და გულისცემა ბარემ სამჯერ გამიხშირდა, ისევ ისე ჩვეულებრივ თეთრი ღვინო დავისხი და დარდის გუდა მოვიკიდე,სუნთქვა ისევ გამიჭირდა, ერთი ღერი ჩავაქრე და მივხვდი თურმე არ მიღირდა : რომ ამდენი ვიარე და გავუძელი ამდენ ტკივილს, რომ სულ ყველა ვინც