ნერვებზე მოთამაშე (7 დასასრული)

არ გიცნობდი, არ ვიცოდი ვინ იყავი.. მაგრამ ჩემი სული ხარ.. ჩემი ნათელი სხივი ხარ იცი?! შენი მზისფერი ღიმილი როგორ მსიამოვნებს.. ღმერთო, როგორ მაკარგვინებს ჭკუას.. შენთან სიახლოვის დროს, როგორ მინდა მაგრად ჩაგეხუტო და ძვლები აგატკივო.. როგორ მინდა

ნერვებზე მოთამაშე (6)

-მაკოცა..-თქვა ჩუმად და თავი დახარა, თითქოს ამით სირცხვილის დაფარვას შეძლებდა. -რააა?-ერთხმად წამოიყვირა ოთხივემ და თვალები დაქაჩა. -ხო და, შენ რომ გაკოცა იმიტომ დათანხმდა ამერიკაში სამწლიან ვიზიტს??-გაბრაზებულმა წამოიყვირა ოდიმ.-რა.. შენ.. რა

ნერვებზე მოთამაშე (5)

ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა იმას, რომ მამა გახდებოდა. ნინია კი მისი შვილების დედა. მისთვის რომ ეკითხათ, დედამიწაზე მასზე ბედნიერი, კაცი არ დადიოდა. მისი ეგონა დედამიწა თავიდან ბოლომდე, უკიდურესი პოლუსებიც კი მის საკუთრებად მიაჩნდა იმ წამს. არ იცოდა,

ნერვებზე მოთამაშე (4)

ვაი, რომ ამ გულს არ ესმის, ვინ უნდა შეიყვაროს, ის იმას ირჩევს, ვინც სინამდვილეში მასში იყო, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა დაიბადა. ის ჯერ კიდევ მაშინ ჩაისახა ჩემში, როდესაც მე პირველად ამოვისუნთქე, როდესაც ჩემმა გულმა, პირველად გაიღო სისხლი სხეულის თითოეული

ნერვებზე მოთამაშე (3)

ახლა ასაკი უკვე აღარაფერ შუაშია, ნინუ! ახლა, ჩვენზეა დამოკიდებული ყველაფერი.. როდემდე ვიტანჯოთ ასე? მე ამდენს ვეღარ გავუძლებ, მართლა ვერ ავიტან, შენს გარეშე, კიდევ ერთი წუთი გავჩერდე, არ გეტყვი რომ მიყვარხარ და ამ ფრაზას ჩემი ენით კიდევ ერთხელ ვერ

ნერვებზე მოთამაშე (2)

მთელი ორი კვირა სანთელივით დადიოდნენ ანდრია და ნინია. გოგონა დაინახავდა თუ არა გასვიანს, წამში აშორებდა თვალს და საპირისპირო მხარეს მიდიოდა. ეს ორი ადამიანი, ერთი შეხედვით "ანტაგონისტურები" იყვნენ, თუმცა იმდენად სჭირდებოდნენ ერთმანეთს, რომ სუნთქვაც

ნერვებზე მოთამაშე (1)

-ჩემო სულის ნაწილებო, არც კი მჯერა, სწავლა რომ დავიწყეთ!-თქვა თვალებგაბრწყინებულმა ბიჭიაშვილმა და გოგონები გულზე მიიხუტა. როგორც ყოველთვის, უამრავი ხალხი ირეოდა უნივერსიტეტის ეზოში, ზოგიც იცინოდა, ზოგიც განმარტოებით იჯდა და ტელეფონს ჩაჰკირკიტებდა.