ობოლი ყვავილი

ობოლი ყვავილი, ფერფლებად გცეული. მინდორში გვირილა, სულ მარტო ეული, ბევრია ირგვლივ და მას სტკივა სხეული , ფოთოლი გასცვივდა:ხმელი და ხვეული.

..დაბადებით ობოლი სულთა გადამყიდველი...

არსებობის მორევში, ბნელმა მიმისაკუთრა, წყვდიადის გალიაში შენს აღწერას ვეცადე, წაშლილ მოგონებების სამყაროში სათუთათ, შენს ხატებას ვინახავ და შენს სახეს ზეცამდე.. მომადგება ქაოსი, მოგონებით დაოსილს, და ეჭვების მათრახით ფაფად აქცევს უჯრედებს, რომ თვით

ობოლი (დასასრული)

ისე ვნერვიულობდი ვერ აგიღწერთ...დაჩის სახლი იმაზე დიდი ყოფილა ვიდრე მე წარმომედგინა, სამსართულიანი, დიდი ლამაზი ეზოთი, აუზით სამოთხე იყოო...შიგნით შევედით, დაჩიმ თავისი დეიდაშვილები გამაცნო, ყველამ კონპლიმენტებით

ობოლი (4)

ცხრა საათი იყო როდესაც სანაპირო დავტოვეთ...დაჩიმ ამომაცილაა, მე შემოვიპატიჟე რათქმა უმდა ეს მომენტი ხელოდან არ გაუშვა...საუზმე გავამზადე და ცოტა შავი ღვინო დავლიეთ, მე ძალიან მეძინებოდა, დაჩი ხშირად მიყურებდა თვალს არ მაცილებდა..

ობოლი (3)

ისეთი ტკბილად მეძინა, ალბათ ცხოვრებაში პირველად მეძინა ასეთი კარგად...მაგრამ ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა, არც დამიხედია ვინ იყო ინსტიქტურად ვუსპასუხე...

ობოლი (2)

ამ ქალს ლალი ერქვა, 40 წლის იქნებოდა, დღემდე მახსოვს მისი სახე, მისი გამომეტყველება...როდესაც ოთახში შევედით ძალიან ბევრი უპატრონო ბავშვები დავინახე

ობოლი

ვყვიროდი ვტიროდი ვგორაობდიი დედას ვეფერებოდი მაგრამ ხმაას აღარ იხებდა...მუხლებზე დავიჩოქე ხელზე ვეამბორე დაა გამოვიქეცი. წამით არ შემისვენია...საბედნიეროდ თავი დავაღწიე...თვითმფრინავების წრიალმაც იკლო...და მუსახლკაროებს შევუერთდი...