მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...2...

-რა აზრის ხარ პირდაპირ მითხარი- მისვლისთანავე კითხა ნინიმ -დაინახე არა? ისე მიყურებდა რომ თითქოს რამე დავაშავე, არადა პირველად დავინახე. -სამაგიეროდ მისთვის არ ყოფილა პირველი-აღელვებით უთხრა ნინიმ -რა? ნინი რამე ხდება და არ ვიცი?-ცალი წარბი აუწია

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?!

-მომისმინე გონებასუსტო! როცა მოგესურვება მაშინ ვერ დამირეკავ და ვერ მომიშლი ნერვებს გასაგებია? კეთილი ინებე და აღარ დარეკო!- ერთი ამოსუნთქვით მიაყარა - რატომ ჩემი ხმა არ გსიამოვნებს? დღეს ძალიან ლამაზი იყავი იციი??- ქეთა გაშრა მაგრამ მაინც არ დათმო

ახლა ისე ვარ რომ...

ახლა ისე ვარ რომ ირგვლივ, ყველაფერს ვლეწავ! დანის გულთან მიკარებას ვერაფრით ვერ ვბედავ ვჭედავ, და მივუყვები გზას სადაც ნისლია არაფერი ჩანს და მჭამს ის აზრი რომ ხვალე უნდა მოვკვდე მოვსწყდე სამყაროს, და ვერ გავშალო ფრთები

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 7)

კატერინას პოვ: დილით გუგას სურნელში გახვეული ვიღვიძებ.. მაგრამ რატომღაც ის იქ აღარ მხვდებააა.. გუშინდელ ღამეზეე გახსენებულსს მეღიმება თან ძალინ მრცხვენიააა.. თავში მხოლოდ გუგა ტრიალებსს და სხვაა არავინნ.. ამ სიყვარულსს ხო ვერ დაემალებიიი რაა..

"მე რომ არ ვიყო ადამიანი"

ხელებს გულზე ვიკრეფ და მის ძგერას ვგრძნობ. გულს ვგრძნობ, ფეთქავს…. ვითვლი თუ რამდენჯერ აძგერდა და თვითკმაყოფილს მეღიმება აჩქარებულ გულისცემაზე. ახლა სულს დავეძებ, რომელიც დროს მიაქვს და ჰაერში ფანტავს….

,,მე რომ არ ვიყო ადამიანი‘‘

არ ვიცით და ვერც ვერასდროს გავიგებთ ადამიანები თუ რას გრძნობენ ცხოველები და სხვა სულიერი არსებები სხვადასხვა სიტუაციებში. ჩვენ ვგრძნობთ, ისევე როგორც ცხოველები. განვიცდით, ისევე როგორც ცხოველებს შეუძლიათ ეს. ჩვენი განცდები ხშირად დამღუპველად

მე რომ არ ვიყო ადამიანი (კონკურსგარეშე)

წამის უკანასნელ ამოსუნთქავამდე, უნაყოფო ანგარიშისას, რიცხვის არასასრულ მონაკვეთამდე, უსასრულობის უსასრულო ჯაჭვამდე, დღეში დაახლოებით სამსაათნახევარს, შუაღამეს გადაცდენილი ანგარიშებით, მიკერძოებული ალგორითმებისა და საძულველი განტოლებების პასუხამდე,

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 6)

უკვე ერთი კვირაა რაც აქ ვართ... ერთი კვირაა მაგრამ მგონია რომ მთელი ცხოვრება აქ ვბუდობ..უკვე ისე შევეჩვიე აქაურობას რომ მწყინს რომ სვანი არ ვარრ.. ძალიან შემიყვადა ეს მხარე.. თავისი ამოუცნობი საშიში და დაძაბული გარემოთი.. უზარმაზარი მთებით და

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 5)

მთელი სისწრაფით გადმოვხტი მანქანიდან და ღრმად ამოვისუნთქე.. გული საშინლად მქონდა აჩქარებული.. ხელები მიკანკალებდა და მეშინოდა გული არ წამსვლოდა.. მხოლოდ ის კადრი თუ როგორ მოსრიალდა გუგას მანქანა... გულზე ხელი მივიდე და თვალები დავხხუჭე და მისი

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 4)

ისეე გადისს საღამო და ღამე დგება რომ იმ თხას თვალებსს არ ვაცილებ.. თვითონ კიდე ზედაც არ მიყურებსს.. თავი მისკდებაა.. ახლა ყველაზე ძალინ მოწევა მინდა და სხვა არაფერი მაგრამ თამაში დროს რო ავდგე იფიქრებენ ტყდებაო და არ მინდა ვინმეს სუსტი ვეგონო..