დედიკო და მამიკო მაპატიეთ,რომ მახინჯი ვარ

ეს ამონარიდი დღიურიდან რამოდენიმე დღის უკან წავიკითხე ინტერნეტში.ძალიან მომინდა თქვენთვისაც გამეზიარებინა. წაიკითხეთ დედებო და მომავალო დედებო. მამებო და მომავალო მამებო

დავიბადე იმისთვის რომ ვიყო ბედნიერი (სრულად)

მინდოდა რომ კარგად დამამახსოვრებოდა მისი სახე,ბოლოჯერ შევეხე მის ტუჩებს და წამოვედიი... დღეს მისი ნახვიდან დღემდე 7თვე გავიდა და ვხვდები რომ არ შემიძლია, მე ვერ შევეგუე უმისობას, ახლაც ამას იმიტომ ვწერ რომ არვიცი გული რას გადავაყოლო.

მე რომ დავიბადე

მე რომ დავიბადე, მამას თოფი უსვრია, მერე სუფრა გაუშლიათ და კარგად მოულხენიათ. დიდი ბაბუის სახელი მიწოდეს, ვახტანგი, და გვარის გაგრძელება დამავალეს. წლები გადიოდა, მამა დღითიდღე ცდილობდა ამაყი ყოფილიყი თავისი ვაჟკაცით. როცა ფეხბურთს უყურებდა,

მინდა, რომ მყავდე!

მინდა საკუთარი სამყარო მქონდეს, აქედან შორს... წარმოვიდგენ ულამაზეს მინდვრებს, რომლებშიც მშვიდად ვდგავარ და თმებში გულმოდგინედ ვიწნავ გვირილებს... ვგრძნობ ჩემი ილუზიის წმინდა სუნთქვას, ოცნების ნაზ ამბორს გადაღეღილ მკერდზე... ამ დროს მინდა, რომ

უფალმა გამომიგზავნა შენი თავი მძიმე წუთებში.ვთვლი რომ უფლის

და აი საბრძოლო დღეც გათენდა,წამით გუშინდელმა ღამემ შემხსენა თავი,რატი..რას წარმოვიდგენდი თუ ოდესმე ასე დამიდგებოდი გვერდით,ავდექი სარკეში რომ ჩავიხედე საშინლად გამოვიყურბოდი,თვალები დამსიებოდა,სახეზე საშინლი დაღლილობა მეღბეჭდებოდა,სასწრაფოდ

არ იცი რომ... (1 თავი)

პირველად ყოველთვის ვუყურებთ თვალებში. თვალებში ჩახედვით მუცელში პეპლების შეტევას იღებ და საბოლოოდ ტკივილი მარწუხივით გიჭერს გულში. ასე იბადება გრძნობა რომელსაც ყველა ვერ გაიგებს, გრძნობა რომელსაც ვერავინ ხსნის და გრძნობა, რომელიც ყველაზე მეტად

უფალმა გამომიგზავნა შენი თავი მძიმე წუთებში.ვთვლი რომ უფლის

მოძალებული ფიქრებისგან გადაგლილი ემოციებით არეულდარეული ვიყავი,ყველაფერი ყელში ამომივიდა,ძალიან სუსტი ვარ იმისთვისრომ ცხოვრების მძიმე გაკვეთილებს გავუმკლავდე,იქამდე მივედი რომ ამ შუაღამეს ქუჩაში გამოვედი და ერთერთ სკამზე ჩამოვჯექი,მინდა გავექცე

ლევან ვარადაშვილი - მე და შენ რომ დავშორდეთ

მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს წვიმა იფიქრებს რომ დაგვაშორა ალბათ ქარმა ცივმა მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ქარი იფიქრებს რომ დაშორების მიზეზია ქალი

Facebook-ი რომ ქვეყანა ყოფილიყო

Facebook-ი რომ ქვეყანა ყოფილიყო,იქნებოდა ერთ-ერთი უდიდესი სახელმწიფო მოსახლეობის რაოდენობის მხრივ.აშენდებოდა ონლაინ ქალაქები და მათ შორის ყველაზე ლამაზსა და განვითარებულს მიიჩნევდნენ დედაქალაქად.

კიდევ ერთი შანსი ,რომ შემიყვარო (სრულად)

ხუთი წლის შემდეგ უკან დაბრუნება ცოტა მაშინებს,მაგრამ მაინც აქ ვარ. სავარაუდოდ იმ შენობის წინ ვდგავარ სადაც ჩემი ძმა არის,მისი ერთ-ერთი მეგობრი ბარის წინ. შესვლას ვერ ვბედავ,მეშინია,ხომ იცით ყოველთ არის ვიღაც ვისი დავიწყებაც არ შეგვიძლია,მე კი