შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან

შენ მოხვალ როცა ამინდებიც ატირდებიან და გრძნობის ჭილობს გადავფინავთ ერთურთის მხრებზე... მოხვალ და მაშინ შეგაწუხებს სინდისის ქენჯნა, აწრიალდება ყველაფერი შენში ერთბაშად... ვერ დაგპირდები, რომ ვიქნები ისევ იგივე, ვერც იმას რომ მე გაპატიებ ყველა

როცა ტკივილები ბევრდებიან

ქუჩას ავადევნე ნაბიჯები, სულში ქარიშხლები მრავლდებიან. ფიქრი,ოცნებები,იმედები, ერთურთს მისდევენ და ქარწყლდებიან.

როცა მოვკვდი (თავი მეთორმეტე) (დასასრული)

ყველა ადამიანი, არის ეს მოხუცი თუ ახალგაზრდა, ის თავს იკლავს თუ საკუთარი სიკვდილით კვდება, სიკვდილის წინ იმ ერთადერთ წამში ყველაფრის ფიქრს ასწრებ, რომ უფრო მეტი შეგეძლო გაგეკეთებინა, უფრო მეტი ვალდებულება გქონდა, ოჯახისწევრებს, მეგობრბს რომ გული

როცა მოვკვდი (თავი მეთერთმეტე)

-მოდით, დასხედით, ყავას მიირთმევთ თუ ჩაის?-მხიარული იყო, ძალიან მხიარული და შთამბეჭდავი რიმილი ქონდა, თითქოს საერთოდ არ ღელავდა, მაგრამ ეს როგორ შეიძლებოდა ის ხომ პირველად შეხვდა საკუთარ ძმას. მე კი ძალიან ვრელავდი თითქოს ყინულად ვიქეცი, გავიყინე და

როცა მოვკვდი (თავი მეათე)

-დიახ, სააგენტოდა, თქვენ განცხადება შემოიტანეთ რომ დას ეძებთ.-ყელში ბურთი გამეჩხირა რაც საუბრის საშვალებას აღარ მაძლევდა. წარმოვიდგინე ის ოფისი სადაც შეიძლება ჩემი და მელოდა-თქვენი განცხადების საფძველზე, ვიპოვნეთ ორი გოგონა. საჭიროა დეენემის ანალიზი

როცა ჩემთან ხარ

ზღვაზე ფარფატებს თოლია, ნაპირს აწყდება ტალღები, როცა ჩემთან ხარ ვიწყები, როცა შორსა ხარ ვმთავრდები...

როცა მოვკვდი (თავი მეცხრე)

თავადაც გაოცებული ვიყავი ვერც კი გავაცნობიერე რა ვუთხარი “მამაჩემს” სებასტიანს ვუყურებდი და გული მიკვდებოდა, საყვარელ ადამიანს ასე გულს ვინ ტკენს ?! როგორც ჩანს მე ასეთი ვიყავი, როგორც ჩანს პირველ ადგილას საკუთარ თავს ვაყენებდი.

როცა

როცა მჭირდებით ყოველთვის მტოვებთ,როცა მტკივდება ყოველთვის სწორედ სწორედ ყოველთვის მიქრობდა პოეტს მიქრობდა პოეტს იმ ლექსის ნოტებს. შეუძლებელი არაფერია ამბობდა ყველა,მაგრამ შეძლება

როცა მოვკვდი (თავი მერვე)

არ ვიცოდი რა მეპასუხა, ან როგორ მოვქცეულიყავი, ჩემთვის საკმაოდ მოულოდნელი იყო სებას ასეთი გულწრფელობა, მის თვალებში ვხედავდი რომ არცერთ სიტყვას არ იტყუებოდა. ეს თან ზალიან აღმაფრთოვანებდა და თან ძალიან მაბნევდა თუმცა რაღაც უნდა მემოქმედა. ჩემს

როცა მოვკვდი (თავი მეშვიდე)

გაუცნობიერებლად გამოვედი ბესოს სახლიდან და უმისამართოდ გავიარე რამდენიმე კილომეტრი... ბოლოს მივხვდი რომ უბნისგან ძალიან მოშორებით ვიყავი. უკვე ბნელოდა და უკან დაბრუნების სურვილი თითქმის არ მქონდა მაგრამ არსებობდა მიზეზები რატომაც უნდა