განსხვავებული სამეგობრო (საცდელი)

ყველაფერი 5 წლის წინ დაიწყო, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა მეორე კურსზე ვიყავი. უნივერისტეტიდან ზემოთხსენებულ თაია აფციაურთან ერთად მოვდიოდი. ჩემს ეზოში წლების მანძილზე გამაგრებულ ბირჟას მობეზრებულებმა ჩავუარეთ და სადარბაზოში შევედით.

კესიკო *5*

დილით თავის ნაღრძობ ფეხზე გაბრაზებული ემილი ნერვეს ტელეფონით იწყნარებდა როცა ამ დროს კესო ეზოში მწვანე ხეებს შორის გაბმულ ჰამაკში იწვა და წიგს მთელი გულდასმით კითხულობდა. ლამის სამი საათი

დაბრუნება (თავი 4)

-ეგ სანდრო… -დაიწყო ლუკამ მოყოლა. -ადრე ჩვენი ძმაკაცი იყო. -პირი დავაღე ისე გამიკვირდა. -ეგ და ვაკო რასაც ქვია ძმებივით იყვნენ. ვაკოს შეყვარებული ყავდა ელენე. ამას ოთხი წლის წინანდელ ამბავს გიყვები, კაროჩე ვაკოს და ელენეს ერთმანეთი ძაან უყვარდათ.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.ნაწილი მეორე თავი 9.

-თუ ისევ ჩაი მომიტანე არ დავლევ,ნინი აღარ მინდა ჩაი. -უნდა დალიო,რომ ყელი დაგირბილდეს ხმა დაგიბრუნდეს და როცა მამაო საკურთხეველთან მდგარს შეგეკითხება ხარ თუ არა თანახმა ჩემი გაძლებისთვის მთელი ცხოვრება,მეც გარკვევით უნდა გავიგონო შენგან ნათქვამი

20 ცხოვრებისეული ფრაზა მარკ ლევის წიგნიდან ''სად ხარ?''

1. უმეცრება ბადებს შიშს! 2. კი ვამბობთ, რომ სიყვარულისათვის გარეგნობას მნიშვნელობა არა აქვსო, მაგრამ საპირისპირო სქესის მოსახიბლად არცთუ ისე მცირე როლს თამაშობს! საკუთარ სტილს პოვნა უნდა!

გოგონა ნიღბით [ დასასრული ]

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი, მერე გავიზარდე, მარტო, ჩემთვის, დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, ამან გმაოიწვია ჩემი უამრავი შეცდომა ცხოვრებაში, შეცდომაზე შეცდომას ვამატებდი. შემდეგ ის საშინელი დრო როცა მე სხეულით ვვაჭორბდი ლაშასთან, მერე ნიკა, ბოლოს

სურათები *1*

"ადამაინები, რომლებიც ყველაზე საოცარ ემოციებს გვჩუქნიან საბოლოოდ ყველაზე მტკივნეული მოგონებების ავტორები ხდებიან.”მე მჯერა მოულოდნელი ბედნიერების, არ შეიძლება ყველაფერს ბრძოლა სჭირდებოდეს

სექტუმ სემპრა IV თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-მართალი ხარ. მეც არ ვიცი რითი ვანუგეშო. მითუმეტეს როცა მე და მალფოიმ... ჰარი მიხვდა თავის შეცდომას და შეწყვიტა საუბარი -შენ და მალფოიმ? ჰარი რა საქმე გაქვს მაგასთან. ან ჰერმიონს? მოიცა ეგ ვირთხა აქაა?

მე გიჟი არ ვარ! [სრულად]

ხანდახან როგორ გტკივა, როგორ გეშინია...გინდა დახატო, დაწერო ან თქვა. მაგრამ როცა ამ ყვეალფრის სიტყვად გადაქცევას ცდილობ ხვდები, რომ სისულელეა... არცერთი, სიტყვა ახლოსაც არ არის იმასთან, რასაც გრძნობ... ამიტომ მე ყოველთვი სიჩუმეს ვირჩევ...იქ

ჯაშუში...დასასრული!

გადაანაწილა. და საფლავის ქვას ახედა, საიდაც მშვიდად მომღიმარი ლილიანი უცქერდა.-ასე არ უნდა მომხდარიყო, ცოტა ხანი ერთად უნდა ვყოფილიყავით. ცოტა უნდა მომბეზრებოდი. უნდა მეპონა შენში ისეთი ნაკლი,