უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 8)

"- გაწიე შენი ხელები, თებეა! - რა? - გაწიე-მეთქი!!! - ანუ ხელს მკრავ? - შენ შენი გადაწყვეტილება უკვე მიიღე, თებეა! არ დავუშვებ, რომ ილუზიებში მაცხოვრო. შენ არ გიყვარვარ ამაში კი საბოლოოდ დავრწმუნდი. ახლა კი წადი ამ სახლიდან!! - მაგდებ?- შევყვირე

სია [სრულად]

-კარგი, დროა ჩემს ყოფილ შეყვარებულზე საუბარს მოვეშვათ, ერთხელ და სამუდამოდ! -აუ ის გახსოვს, ბათუმში რომ ვიყავით და ... უეჭველი ის დონდლო მოვიდა.- ზარის ხმაზე ბედნიერი ღიმილი სახიდან ეხსნება და კარის გასაღებად მიდის.

უკანასკნელი ამბორი (სინოპსისი)

„უკანასკნელი ამბორი“ წიგნი, რომელიც გაჯერებულია რეალური მოვლენებით, წარუშლელი ისტორიებითა და დაუვიწყარი სასიყვარულო ურთიერთობებით. იგი თვალწინ გვისახავს ყველა იმ პრობლემურ თემატიკას, რაც კი დღესდღეობით საქართველოში არის დამკვიდრებული.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 3)

"თურმე მართლაც ასე ყოფილა... უეცრად გამოჩენილი ადამიანები უფრო მეტ კვალს ტოვებენ შენში, ვიდრე სხვა პიროვნებები, რომლებთანაც ბავშვობის წარუშლელი მოგონებები გაკავშირებს. ეს ფაქტი შესაძლოა იმით გამოვააშკარავოთ, რომ ახლადგაცნობილ პიროვნებასთან

ჟეჟბაჟოს და ჟოჟობიკოს ქრონიკებიდან /სრულად/

- ეკეს ფერი თვალები რომ აქვს. - გოგო, კილომეტრში თვალის ფერის დანახვა შენ შეგიძლია, მე არა. -7 მაქვს და რიჟა კატა ჩებურეკი მგონია, შესაჭმელად დავდევ. - კალანდია, გადი სტუდიიდან!

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 1)

" თითოეულ ადამიანში სახლობს დემონი, მთავარია შენში იგი გააღვიძო... ზოგჯერ ისინი არასასიამოვნო მომენტში გვატყდებიან თავს და უმეტესწილად კი სრულიად ნაცარტუტად აქცევენ ჩვენს ყოველდღიურ ყოფას."

თეოდოსია პირველი ნაწილი- სამეფო /სრულად/

" მზის სხივებში ჩამალული ოცნებები ყოველთვის ცხადი ხდება, რადგან მათ სითბო კვებავს ადამიანურ სულის წამოძახილს. მისი მზერა ცივია. შეხება კი ძალიან თბილი. სამზარეულოს შუაგულში ახალგაზრდა, წითურთმიანი ქალი ფუსფუსებს, რომელსაც თავის მეტყველ სახეზე

გაუჩინარებული (სრულად)

- გეგი, ჩემი გვარი დაგავიწყდა? - ჯაფარიძე, თუ სწორად მახსოვს. - ჯაფარიძე უნდა გააცნო ოჯახს? - ოჯახსაც გავაცნობ და მთელ სამყაროს. ხო უნდა იცოდნენ, რომ თორნიკეს შვილი დავკერე და ყველაზე მაგარი ვარ ჯიშში.

შეხვედრა. (სრულად)

არასდროს ვყოფილვარ თაყვანისმცემლებით განებივრებული გოგონა. არც ბევრი მეგობარი მყოლია. ყველას მოსწონდა ჩემი განსხვავებული აზროვნება, ის თუ როგორ ვსაუბრობდი, რა მომწონდა, რა მიზნები მქონდა,შეეძლოთ საათობით მჯდარიყვნენ და ესმინათ ჩემთვის, მაგრამ მხოლოდ

გაზაფხულები +18 (სრულად)

ძალიან ნელა მიახლოვდება და თავისი ტუჩებით ჩემს ტუჩებს ეხება. სხეული მეჭიმება, მაგრამ მალევე ვდუნდები, თითქოს ფეხებში ძალა მეცლება. რაღაცნაირი, სრულიად უცხო და ძალიან სასიამოვნო მუხტი მივლის, სხეულის ყველა ნაწილში ვგრძნობ მას. კოცნა თითქოს საუკუნედ