სულში გარეულა ნისლი..

ისე ლამაზია ზეცა, გული მუდამ ზეცას ნატრობს. ძარღვებს აღარ ახსოვთ ფეთქვა, რადგან ანგელოზი გალობს! ღამეს არ უხდება ბინდი, ღამეს ოცნებები ათოვს, მთვარის გაღიმება ფრთხილი. ღამით ანგელოზი გალობს!

მე ჩემს ოცნებებს ვემალები ჩემსავე სულში

და მინდა რაღაც შეიცვალოს ჩემი სიგიჟით, რომელსაც იწვევს წარუშლელი გრძნობების ძალა, მაგრამ გიტარის დაჭიმული, გრძელი სიმივით გადის ცხოვრება და არ ვიცი, მიღირს თუ არა… რადგან ვიხილე ალიონი ფიქრიან გულში, როცა ჩამოყვა ნორჩი გრძნობა უვალ ნაპირებს,

სულში მარტოობა ისევ დაწანწალებს...

სულში მარტოობა ისევ დაწანწალებს ღამეს უშენობა თეთრად დამჩნევია... ზოგჯერ ისე მინდა წამით რომ შეგიგრძნო მზად ვარ მთელი სამყარო მტრად მოვიკიდო... მაგრამ მაფხიზლებს კვლავ რეალობა და ვხვდები ოცნება ამაო ხდება... რამდენი ღამე ფიქრში გავატარე რამდენჯერ

სულში მიფათურეთ ყველამ ხელები!

იქნებ ნახოთ ჩემშიც რამე ღირებული, იქნებ ხელიდანაც მთლად არ წასული ვარ, მაგრამ ვერ მოგართვით-თქვენთვის ღირებული ჩემთვის ნულია და კიდეც მინუსშია! მიდით,ჩაიხედეთ ჩემი გულის შიგნით, თქვენთვის ყველა კარი თავად გამიღია, თუმცა ამ კარიდან ცხრა მაქვს

სულში შეჩვეულ უშენობას ნუ გადამაჩვევ

ჰო, მაშინ როცა მჭირდებოდი ობლად დამტოვე, სულში შენს ხსოვნას მარად ვუნთებ მე ღვთიურ სანთლებს. არ ვიდარდებ თქო ვიძახოდი, მაგრამ ვერ გტოვებ, სულ ყველა ღამის უნებურად ვათეთრებ წამებს.

შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი

სისხლისფერს იფერებს თვალების გუგები,წამწამებდახრილი ვტირი და ვყვირივარ,ბოლოს კი დაღლილი უეცრად ვჩუმდებიდა ისევ საკუთარ სისუსტეს ვჩივივარ. კედლები თეთრია, ჭერია დაბალი, ნერვები აღარ მაქვს დავწყო თავიდან , შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი და მეტი