ვნების სურნელი #3

ჯერ ნაზად დააკაკუნა კარზე პასუხი, რომ არავინ გასცა, ჩუმად შეაღო. სუნთქვა შეკრული მიეპარა ქალბატონის სარეცელს, თითქოს ეშინოდა არ გამოვაფხიზლოვო. ღიმილით დახედა და შუბლზე ისე ნაზად და ვნებიანად აკოცა, როგორც მეგონა მხოლოდ ოცნებებში ხდებოდა. საოცრად

ვნების სურნელი #2

როდესაც გიყვარს მის გრძნბებსა და ემოციებზე ფიქრობ, გინდა, რომ კარგად იყოს, მაგრამ ვნება ის ხორციელ ფასეულობებს გიღვივებს. გსურს, რომ ყველაფრის ფასად საკუთარი თავი დაიკმაყოფილო და არცერთი ადამიანური

ვნების სურნელი #1

ყოველთვის მომწონდა, ღამით, ქუჩიდან ყვითლად განათებული ფანჯრების ყურება. არვიცი რა ტემპერატურაა შიგნით მაგრამ ყვითელ შუქს სითბოს იერი მოაქვს. განსაკუთრებით კი მაღალი კორპუსები მომწონდა, ბევრი ასეთი ფანჯრებით. თითოეულ მათგანში სხვადასხვა ამბავი და

მისი სურნელი (სრულად)

თითით შემოხაზული ჩემი სხეულის კონტურები მრევს და,მამღვრევს. მისი თამაში ისე მოქმედებს,მთლიანად მადუნებს და ,მასზე მინდობილი,წვიმის სურნელთან მოყოლილ,გრილი ციტრუსის არომატს მთელი ძალით ვუშვებ სხეულში.

წვიმის სურნელი (სრულად)

"უცნაურია,თუმცა სწორი,რომ სიყვარულს ვერ გადმოსცემ სიტყვებით,მაშინ როდესაც ის გულწრფელი და ნამდვილია. სწორედ ასეთი იყო ჩემი და გაბირელის სიყვარული მელანია, გახსოვდეს დედიკო,როდესაც გულწრფელად შგიყვარდება,ხელი მაგრად ჩაჰკიდე შენს სიყვარულს და არცერთი

ბედნიერების სურნელი [თავი 1]

ჩემი ისტორია კი ასე უცნაურად და მოულოდნელად, ერთ წვიმიან და უცნაურად მომაბეზრებელ დღეს დაიწყო... დაიწყო და წვიმა შემაყვარა, რადგან ამ დღეების შემდეგ მიწევს დავემალო მზეს, მზეს რომელიც ამ დღეს გავიცანი და რომელმაც სიცოცხლისა და გულის ნატეხი მომპარა...

დედის სურნელი

საიდან საით ... სიცოცხლიდან სიკვდილის ზღვაში, და კვლავ ცრემლებით დავასველე ბოლო ფურცელი. მხოლოდ შენ მწამხარ, ვერ გრძნობ, მაგრამ ყოველთვის მწამდი, რას არ დავთმობ, რომ წამით ვიგრძნო შენი სურნელი.

მარტოობის სურნელი

და მაინც რა სუნი აქვს ამისთანა რომ ჩემი სხეული მისკენ მიილტვის, თითქოს ყველა არომატულ სუნზე მეტად მიზიდავს და თანდათან თავბრუს მახვევს, მხვევს მარტოობა თავის მარწუხებს და ცდილობს რომ აღარ გამიშვას, რაც ყველაზე საოცრება არც

ვნების სურნელი! #დასასრული

ხანდახან საერთოდ არაა სიტყვები საჭირო რომ მიხვდე, ორ ადამიანს რამხელა გრძნობა აკავშირებს ერთმანეთთან...თვალები ხომ სულის სარკეა, მასში იკითხება ყველა გრძნობა.! რო უნდა გენახათ ეს ორი ადამიანი ერთმანეთს როგორ უყურებდნენ.. მათი თვალები, გული და

ვნების სურნელი! #7

-ახლა რეისზე ვარ, ჩემს უკან ორასი კაცია.. მათ სიცოცლეს საფრთხეში არ ჩავაგდებ. მარამ ისეთ რამეს გავაკეთებ რომ ყველაზე კარგ ვარიანტში სამსახურს და კარიერას დავკარგავ , ხოლო ცუდ ვარიანტში მთელი ცხოვრება ციხეში გავატარებ..-გატრუნული უსმენდა ჯაფარიძეს.-