ყვითელი გორილა (თავი მეორე)

-რა გქვია?-მეკითხება გორილა მანქანის დატოვებამდე.დამაბნეველია,არც კი ვიცი რატომ.ზოგადად საუბრისას არასდროს ვიბნევი.შუბლს ვკრავ და თვალებში ვუყურებ,რამდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ კი როგორც იქნა ვახერხებ პასუხის გაცემას -შორენა,შორენა მქვია.-ვამბობ

ყვითელი გორილა (თავი პირველი)

-საღამომშვიდობის ქალბატონო ლაურა! - მივესალმე ხნიერ,თმაგაჭაღარავებულ ქალს და მჭიდროდ შემოხვეული შარფიდან ცხვირი ამოვწიე. -უკვე მოხვედი?! ან საერთოდ,რისთვის წახვედი?ისეთი უჟმური როგორ უნდა იყო,რომ შენი,საკუთარი დაბადების დღე არ გიხაროდეს და შუა

ყვითელი საღებავი...

ვინსენტ ვან გოგი ყვითელ საღებავს ჭამდა, რადგან ფიქრობდა, რომ ეს ფერი ბედნიერებას შეიტანდა მის სხეულში და იქიდან - სულში. ბევრი ადამიანი თვლიდა, რომ მხატვარი გიჟი და ჭკუასუსტი იყო - როგორ აბსურდულად ჟღერდა ის, რომ საღებავის ჭამა კორელაციაში მოდიოდა