შემოდგომის მთვარე

დღეს უცნაურია მთვარე სავსე და კამკამა,აი ისეთი იშვიათად რომ მინახავს ხოლმე.რაც უფრო ვაკვირდები მით მეტად ვრწმუნდები რომ რაღაც ამოუცნობი ძალა მექაჩება მისკენ,მაიძულებს ვუცქირო,თითქოს სხვას უფრო თბილს და ახლობელს ვხედავ მასში..წლების წინ ნანახს

შემოდგომის ნახანძრალი ტყე

- "ჩამეძინა და საკმაოდ უცნაური სიზმარიც ვნახე.მივრბოდი და ვერ ვერკვეოდი, სად ვიყავი ..."არ დავიწყებ წინასწარმეტყველებას იმაზე, თუ როგორ დასრულდება ყველაფერი. ადრე დავობლდი და ბებიამ გამზარდა. არასდროს მიგრძვნია სიცივე, ან სიღარიბე, მაგრამ მხოლოდ

შემოდგომის ვალსი

ოპერატორი, 911: გისმენთ რა პრობლემა გაქვთ. --------- : გთხოოვთ დამეხმარეთ! სისხლისგან იცლება გთხოოვთ! შენ არ უნდა მოკვდე გაიგეე! ამისათვის მაჩუქე მეორე სიცოცხლე რომ ჩემ ხელებში დალიო სული?! ოპერატორი :

შემოდგომის ფოთოლი...

ახლა ნოემბერია...ფოთოლცვენა თითქმის დასრულებულია...ჰაერში მძიმე სუნი ტრიალებს...ხეზე შერჩენილი ფოთლების დათვლა,ისევეა შესაძლებელი,როგორც ჩემი დარჩენილი დღეების...მე სიმსივნე მაქვს.უკვე ერთი წელი და ოთხი თვეა სიმსივნეს ვებრძვი...

შემოდგომის იმ საღამოს

შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ფანჯრის რაფაზე ჩამოსული წვიმის წვეთი წიგნზე თვალს უნდა გაწყვეტინებდეს შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ყავის ჭიქიდან ამოსული ორთქლი ცხვირზე დაკოსებული სათვალის მინებს უნდა ბურავდეს იმ საღამოს, როცა ყურსასმენებიდან მშვიდი

შემოდგომის დღიურები

მომწონს როდესაც ირგვლივ ნათელი ფერებია და შემიძლია მზის ოქროს სხივები შევიგრძნო. მომენტი, როდესაც შენს თმებს ეცემა მზის პატარა ნაპერწკლები და ანათებს , მანამ სანამ ეს შესაძლებელია. უსმენ იმ საოცარ სიმღერას, რომელიც კანქვეშ აღწევს და ირგვლივ უბრალოდ

შემოდგომის ზღაპრიდან

ერთი ბიჭი მოვიდა ..შემოდგომის ზღაპრიდან.. ყველა ფიქრი, ყველა აზრი რა უეცრად გაფრინდა. გულს,რომ სითბო მიეპარა, ნეტა რად ვერ შევნიშნე.. რა ვქნა, თუ კი ჩემო კარგო, უშენობას ვერ ვითმენ!! ერთი ბიჭი მოვიდა შემოდგომის ზღაპრიდან და.. ოცნებები სიყვარულზე,

შემოდგომის ფოთლებს წავყვები და ნოემბერი დამიწერს დრამას...

ახლა, 22 ნოემბერია, მე კი ქუჩაში, მარტო, წვმის თანხლებით ტანგოს ვცეკვავ, თან ხმამაღლა ვღიღინებ: ,,შემოდგომის ფოთლებს წავყვები და ნოემბერი დამიწერს დრამას..." წითელ კაბას ვისწორებ, ამავე ფერის შარფსაც მჭიდროდ ვიხვევ ყელზე და ჯადოსნური სეზონის

შემოდგომის შვილები 8.

თითები ჩემს ზურგზე ააცოცა და წამებში შემომაძარცვა შავი ნაჭერი. არც ჩემს ხელებს დაუყოვნებიათ, კანკლა ატანილმა პერანგის ღილები გავუხსენი და შევცბი. - შენ...რა...მოიცა და... ავლუღლუღდი და მის სწორ ტანს დავუწყე თვალიერება, რომელზეც მკერდის ნასახიც ვერ

შემოდგომის შვილები 7.

საღამომშვიდობის ოქროებო. პატარა თავისთვის დიდი ბოდიში, მაგრამ იმდენად ემოციურია ვიმედოვნებ გეყოფათ დღეისთვის <3