ვეღარც მომაბრუნებს შენი სიყვარული მე!

სიყვარულმა, რომელიც შენ გაგაჩნია დათმობა გასწავლა... გაშვება გასწავლა. ფიზიკურად ძლიერ, მაგრამ სულიერად დაცემულ ადამიანად გაქცია. სიყვარული, რომელიც ჩვენ გაგვაჩნია პატარა ყუთში ჩავკეტე დ თან წავიღე... იქ, სადაც ძებნას ვერ დაუწყებ შენ...

შენი მონატრების ამინდია...

შენი მონატრების ამინდია უკვე მერამდენედ მომენატრე წამის მეასედში მახსენდება შენგან ნაჩუქარი ბადრი მთვარე. შენი მონატრების ამინდია წვიმის წვეთებით მოკამკამე ცის და მიწის სურნელია... შენს სიახლოვეს რომ ვადარე

შენი ადამიანი^^

მერე მატულობდა ფიფქი და ათოვდა თბილისს^^ ათოვდა წყნარად..მთელი გამეტებით.. თითქოს ფიფქები სიყვარულს ლამობდნენ...სიყვარულს წინასწარმეტყველებდნენ...ერთმანეთისკნ ილტვოდნენ და ცის უკიდეგანო სივრცეში იკარგებოდნენ...რაღაც მათ აშორებდათ. რაღაც უხილავი..

შენი ლექსები შენი სიტყვები

შენი ლექსები შენი სიტყვები არ წაიშლება ამ გონებიდან სუფთა ფურცელზე შენი ფიქრები აკვიატება გოგონებთან

დღეს ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის

და ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის, ახლა ისე მსურს "გემრიელად" გულში ჩამიკრა, რომ არ მეხები ჩემს ბაგეებს ფერიც კი გასდის, თუ არ გიყვარვარ,გეხვეწები... ახლა არ მითხრა

შენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა

ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მე

მტკივა შენი მონატრება!

დღეს არ ვიცი რატომ მაგრამ დილიდან ფიქრები მომეძალა, უაზროდ ბევრს ვფიქრობ ჩემს ყოფილ შეყვარებულზე რომელიც დღემდე სულის ტკივილამდე მიყვარს…. 10 თვიანი განშორების შემდეგ ისევ ძველებურად მიყვარს ან უფრო მეტადაც, რადგან ამ სიყვარულს უკვე მწარე მონატრებაც

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს, ჩემი შთაგონების შენ ხარ მესაკუთრე, შენი სიყვარული რითაც მანებივრებ ჩემი ლექსებია მე რომ გესაუბრე

შენი ფანჯრიდან მზე,სულ სხვანაირი ჩანს

გადავყავარ,ფეხის კოჭებიდან ტვინამდე არტერიას მოუყვება და ორგაზმივით ამოხეთქავს, ექსტაზში მაგდებს და გარესამყაროსგან მთიშავს.მასთან სულ სხვანაირი ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც სინამდვილეში ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც მინდა,რომ ვიყო.ცხოვრებაში არსებობს

'შენი წილი სუნთქვა პოეზიით'

ქალაქს ეტყობოდა სიფერმკრთალით მშრალი დღეებიდან, ღამე შპიონივით ალიონთან, როგორ მაბეზღებდა. გრძნობებს ამოგიცლი წაკითვისას ჩემი ლექსებიდან, გრძნობებს ამოგიცლი , არ შეწუხდე! - ერთიც არ შემცდება.