''ის, რაც შენს მიმართ გამაჩნია, გრძნობაზე ბევრად მაღლა დგას''

ყოველდღე როდესაც ვიღვიძებ, ყოველდღე როცა ცარიელ ოთახებს ვხედავ და ირგვლივ არავინაა, მხოლოდ მე, მე და სიმარტოვე ვართ, მიჩნდება მხოლოდ ერთი სურვილი რომ ჩემთან იყო, მიჩნდება სურვილი რომ ჩაანაცვლო მარტოობა და ამ ოთახებსაც ხალისი შესძინო..

დაე, შენს ფერებს შეაბერდეს ჩემი ბავშვობა (სრულად)

დაე, შენს ფერებს შეაბერდეს ჩემი ბავშვობა, შენი უბრალო ხასიათი შერჩეს ჩემს გრძნობას, აღარ გათენდეს უშენობით არცერთი შობა და მხოლოდ შენი ნაბიჯის ხმა დაეტყოს ტრფობას,

წერილი შენს ახალ სიყვარულს .

ალბათ პირველივე დღიდან შენიშნე, რომ გასაოცარ ადამიანთან დაიწყე ურთიერთობა. ის არავის ჰგავს და არის მასში რაღაც განსაკუთრებული, რასაც ვერასდროს დაივიწყებ. თუმცა, ამაზე საუბარი მეტად ნაადრევი და უტაქტოა ჩემი მხრიდან. დარწმუნებული ვარ, არაერთხელ

ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს

ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს, შენი შეხების მტანჯავს წყურვილი, შენი თვალების გულთბილი მზერის , და ღრმა სამყაროს ცქერის სურვილი.

შენს ხელში ბიბლია

მე და შენ ვსაუბრობთ სხვადასხვა ენაზე და მაინც რამდენი საერთო გვქონია რაც შეეხება საუბარს რწმენაზე აქაც გვაქვს საერთო მე ასე მგონია. ჩემია ისლამი... ვადიდებ მუჰამედს შენია ქრისტე და ჯვარია სიმბოლო ვინახავ "რამაზანს" ვუჩივი თუმცა ბედს

ჩემი სამყარო შენს გარშემო ბრუნავს!

ცა ხმელეთი გახდა ,ხმელეთი კი ცად იქცა !მზე დასავლეთიდან ამოვიდა და აღმოსავლეთით ჩავიდა! ზაფხული ზამთრად იქცა შემოდგომა გაზაფხულად ..ბზრიალა დატრილადა !შეცვალა ყველაფერი დაწერილი და დაუწერელი კანონი ..არსებული და არარსებული ყველა მოქმწდება

შენს გვერდით თუ მოვკვდები

ისევ თავგზას ავირევ ჩემთვის ნაცნობ ხერხებით, დროსაც კი შევაჩერებ შენ თუ მეალერსები.

ბედნიერება შენს თვალებშია.

რა უბადრუკია ადამიანი. ის ყველაფერს ეჩვევა. ტკივილს, ცრემლებს, გულის ტკვილის და საერთოდ ყველაფერს. ო, ღმერთო, რატომ ხდება ასე? რატომ ეჩვევა ადამიანი ყველაფერს? ალბათ იმიტომ რომ სხვა გამოსავალს ვერ ხედავს არა? განა რამდენი რამის შეცვლა შეუძლია

ყველაფერი ჩემი შენს ხელშია (პირველი თავი)

მართალია ჯერ 15 წლის ვარ, მაგრამ ცხოვრებაში ბევრი რამ გადამიტანია: ტკივილი, მარტოობაა, იმედგაცრუება და შეურაცხყოფა. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა დედა და მამა დაშორდნენ ერთმანეთს, მე კი მამაჩემს გავყევი იტალიაში. 10 წელია უკვე იქ ვცხოვრობ ძალიან

შენს მეტი სხვა არ მყვარებია

თითქოსდა გუშინ ვიყავი ბავშვი, დღეს კი ჭაღარა შემომრევია, გუშინ რომ პეპლებს დავდევდი ბაღში, დღეს პაემანზე მორცხვად მელიან