ჩემი დაგარქვი და ამას ვერ შეცვლი პატარავ!!~1თავი~

მე ვარ ლიკა ჯაჭვლიანი 15 წლის.დავიბადე და ვცხოვრობ ქალაქ თბილისში.მაქვს შავი მოკლე თმა და ყავისფერი თვალები. არ მიყვარს ეს თავიდან ფეხებამდე აღწერა, ამიტომ ტყუილად დროს არ დავკარგავ. დღეიდან ყველაფრის ახალი ფურცლიდან დაწყება მომიწევს. სხვა სკოლაში

გჯეროდეს ჩემი (10)

დილით ნიკას ზარმა გამაღვიძა -რაიყო? -პრინცესა გაგაღვიძე? -კი, რამე მოხდა? -შენი საჩუქარი ჩამოვიდა და მალე მოგიტანენ სახში. -მართლა კარგი წავალ მოვემზადები გკოცნი. ტელე უცებ გავთიშე შხაპი მივიღე ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი აი კარებზე ზარია და უცებ გავაღე

გჯეროდეს ჩემი (9)

-არვიცი რაგითხრა ნიკა ადგა ხელი მომკიდა -წამომყევი გთხოვ(ნიკა) სადღაც მივყავდი მაგრამ არვიცი სად არაფერი ჩანს სადღაც ამიყვანა და უცებ გაჩერდა -სადვართ? -საჰაერო ბურთით უნდა გაგასეირნო(ნიკა) -რააა? სერიოზულად ამბობ? რაღაც განათდა ჩვენ კი ავფრინდით

შენ ჩემი სასწაული ხარ! (ნაწილი მეორე)

რომი ეს ხომ მისი ოცი წლის აუხდენელი ოცნება იყო.იმდენი რამ ნახა ბორცვი ცელიუსი,ავენტინის ბორცვი,კაპიტოლიუმის ბორცვი,ვენეციის მოედანი რომის სიმბოლო შადრევანი ტრევი,პიაცა ნავონა,ბერნინის ‘’ტრიტონი“,“ფუტკრების შადრევანი“,პიაცა დელ პოპოლო და სხვა მრავალი

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ (თავი 1)

მაგრამ პირველი ნახვის მერე არც ისე კარგი შთაბეჭდილება დარჩა. ირგვლივ უამრავი ხალხი კარები გააღო და უზარმაზარ დარბაზს მოავლო თვალი. კაზინოში ჯერ არასდროს ყოფილა, იყო. სიგარეტის და ალკოჰოლის სუნი ერთმანეთში არეულიყო და ერთმანეთთან მძიმე კონტრასტს

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (7)

დიდ ხანს ვიფიქრე როგორ დამესაჯა ქეთა.. სიმართლე გითხრათ, ვერაფერი მოვიფიქრე და გადავწყვიტე, რომ თუკი რაიმეს არასწორად იზამდა მხოლოდ მაშინ მეზრუნა ამაზე

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 7

-მოვდივარ დამაცადე ნუ შემჭამე გაბრაზებული ესაუბრებოდა გოგონა მის მეგობარს რომელიც აგერ უკვე მეათასეჯერ ეკითხებოდა მალე მივიდოდა თუ არა სახლში.გოგონა რომელიც ტელეფონით საუბრობდა ქეთი იყო.ქეთი ანდრონიკაშვილი ბავშვთა სახლში გაზრდილი

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (6)

მე და სანდროს ერთმანეთის დევნაში დრო საგრძნობლად გაგვეპარა. სახლშუ რომ დავბრუნდი გოგოები ერთ ოთახში შეყუჟულები დამხვდნენ

გჯეროდეს ჩემი (8)

-აბა ტელეფონები გაამზადეთ(გაგი) ნიკამ დაიწყო ხმამაღლა ყვირილი "ქალი მინდა"-ს -შვილო პატრონი არგყავს დამაძიმე(უცნობი) -რა გაღრიალებს ჯერ მარტი არარის ფისოო

ჩემი ერთი ცალი!(ტკბილი ვალენტინობა)

ძალიან მიყვარს ზამთრის ცივ და სუსხიან დილას ჩემს თბილ პლედში გახვეულს ძილი..მობილურის ხმამ დამირღვია ჩემი სიმყუდროვე..თვალიც არ გამიხელია ისე დავიწყე ხელის ფათური საწოლში,რომ მობილური მომეძებნა... -ალიო -რუსკა რას შვები? -მძინავს. -ადექიი მალე