საუკეთესო ჩემში (თავი3)

ვყოყმანობდი მეპასუხა თუ არა,ბოლოს ვუპასუხე.. -გისმენთ.. -როგორ ხარ? -რომელი ხარ? -რაიყო ვერ მიცანი? -ვაჩე შენ ხარ? -ხო მე ვარ ნუთუ ვერ დამიმახსოვრე? ირონიულად მკითხა

საუკეთესო ჩემში (თავი2)

მოკლედ..ისედაც არ მიყვარდა ასეთი ადგილები და ასეთი საშინელი დღის მერე უფრო შემზიზღდა..ასეთი ტიპები არასდროს მიზიდავდა,აამაზრზენი და აუტანელი იყო..ვერ ვხვდებოდი რა ჰქონდათ თავში ავარდნილი,როცა ელემენტარული გოგოსთან ზრდილობა არ გააჩნდათ?!..

საუკეთესო ჩემში (თავი1)

დილით,როგორც ყოველთვის ევას ზარმა გამაღვიძა..უნივერსიტეტში მაგვიანდებოდა, 15 წუთში მოვწესრიგდი და სწრაფად ჩავირბინე კიბეებზე,ლიზა ყოველ დილით მანებრივებდა ცხელი კრუასანებით,მაგრამ ისე მაგვიანდებოდა,ყავა მოვსვი და გავვარდი გარეთ..

ის ვინც ჩემში ალაპარაკდა (სრულად)

ცეცხლი მთელს სხეულზე უცბად მეკიდება. საკუთარი თმების დაწვის სუნს უცებვე ვგრძნობ და ვხვდები, რომ ლავაში ჩავარდნილს აღარ შემიძლია სუნთქვა. ვიწვები. წვას განვაგრძობ და ამ ფაქტს მოაქვს ძალიან ბევრი ტკივილი. ვერ ვსუნთქავ. ვერ ვტოკდები

ის შენ ხარ, რაც ჩემში ძგერს

იცი? ხანდახან ვფიქრობ ხოლმე, იმაზე თუ რამდენად დიდი ხარ და ამასთანავე რამდენად მცირე, არ ვიცი რას შეგადარო. შენ ხარ ყველაფერში და ყველაში, ანდაც შენშია ყველა და ყველაფერი. შენ ხარ ბედნიერებაში, სიხარულში, სილამაზეში, ნგრევაში, ომში, ცრემლებში,

რა ხდება ჩემში?!

ახლა არ ვიცი,რა ხდება ჩემში?!თითქოს გონებას გადაჰკრავს ბინდი.ამ სამყაროში მე დავიბადე და ამ სამყაროში მე დავიკარგე...გელოდი დიდხანს...სად ხარ? ვერ გხედავ.თითქოს გრძნობებმა დაიწყეს მალვა.თუ გინდა-წადი

ჩემში ქარიშხალია

ქარი უბერავს, ანგრევს ყველა ერს ესხმის თავს ყველას, ყველას ყველაფერს თითქოს ახლა შლის ის ჩემს ყველა ფერს ერთს ის ვერ წაშლის, მხოლოდ ჩემს ნაფერს ვიცი არ მოგწონს ეს სიყვარული, ახლაც მთვრალი ვარ, მაქვს სიარული ნუ მიწყენ, მე მაქვს გრძნობა ფარული კარს

ჩემეული არაფერი არ დარჩა ჩემში...

გადის დღეები უღიმღამოდ, ერთფეროვნულად... ვხვდები ცოტაც და ეს ცხოვრება ჭკუიდან შემშლის, დავემსგავსები გამოფიტულ არარაობას... დღეს ყველაფერი გაფერმკრთალდა, გარდაისახა... უკვე ვხვდები, რომ ჩემეული არაფერი არ დარჩა ჩემში...

მუდამ ჩემში (სრულად)

ადგა და წავიდა.მე ის დავკარგე.დასრულდა დამთავრდა მორჩა.ვისკის ბოთლი ავიღე და მოვიყუდე.ახლა მჭირდება გაბრუება და დავიწყება.ისევ ვუშვებ წამალს ორგანიზმში და ისევ ვგრძნობ როგორ დუნდება სხეული,როგორ

მუდამ ჩემში (სრულად)

სიყვარული... რომანტიზმი... ბანალიზმი... ეს ის სიტყვებია რომელსაც არასდროს დავუკავშირებდი ჩემს ცხოვრებას. მაგრამ ყველაფერი იმ საბედისწერო დღეს მოხდა. იმ საბედისწერო დღეს დაუკავშირდა