არ შემდგარი ჩვენ 4თავი

ძველი დრო მოგონებების გახსენებამ ნენე ცოტათი დაასევდიანა.ცდილობდა თვალი არ გაქცეოდა ანდრიასკენ.ვერ ვიტყვით გამოდიოდა ეს თუ არა,მაგრამ რაც იყო,იყო... გვიან უკვე ყველა მთვრალი იყო,ფეხზე ვერ იდგნენ.ნენეს გარდა ,რადგან მას არ უყვარდა ალკოჰოლური

როცა საქმე ეხება სასმელს, ჩვენ გავიხდით ჩვენს ტანსაცმელს (სრულად)

თვალებიდან ნაპერწკლები დაყარა, არა განა იმიტომ რომ ტატუ ჰქონდა. ბიუსჰალტერი ოდნავ ზემოთ ასწია და გაოცებისგან ყბა ჩამოვარდა როცა ნახევარმთვარისებური ტატუ მკერდისა და გვერდის სადღაც შუაში მოქცეოდა.

ჩვენ... ანუ წარსულის მოგონებანი

ღამე საკმაოდ ცივია უშენოდ და იცი რატომ?! სწორედ მაშინ აღმოცენდება შენში მომაკვდინებელი ფიქრები... თავს დაგატყდება... გულს გრძელი კლანჭებით ნაკუწებად გიქცევს და საბოლოოდ გამომშრალი რჩები... გამომშრალი და ცივი... აკანკალებულ სხეულს ვერავინ გითბობს,

არ შემდგარი ჩვენ 3 თავი

კვლავინდებურად ჰამაკში ზის ნენე და ფიქრობ იმაზე თუ რა მოხდებოდა ისიც რომ ბედნიერ ვარსკვლავზე დაბადებულიყო .მასაც ჰქონოდა პირადი ცხოვრება და ჰყოლოდა შვილები. მაგრამ არა !ამ ქვეყნად ასეთ სიამოვნებას ყველა ვერ იმსახურებს და ვერ ეზიარება. საბრალოა ის

არ შემდგარი ჩვენ 2 თავი

ყველაფერი მას შემდეგ დაიწყო ,რაც ნენე გერმანიაში სასწავლებლად წავიდა.ნენესთან განშორება გაუჭირდა,როგორც ბაიასა და გიას(მშობლებს),ასევე ნიკოსა და სრულ სამეგობრო წრეს ,მაგრამ შეეცადნენ შეჩვეულიყვნენ იმ აზრს რომ ეს მოხდა.თავიდან ყველაფერი კარგად

ჩვენ

ხელი ჩაკიდე ძველ მოგონებას, მინდა ისუნთქო ძველი ჰაერი, იმ სუნამოს სუნს

არ შემდგარი ჩვენ

ისტორია არის გოგონაზე ,რომელსაც ,სამწუხაროდ, ბევრი რაიმეს გადატანა მოუწია.ყველა დაბრკოლებას ძლიერი ხვდებოდა მისი მდგომარეობის მიუხედავად.ეს ისტორია გვიყვება იმას რომ ცხოვრება მართლაც უსამარათლოა.

"ჩვენ სიყვარულთან ბრძოლა წავაგეთ"

ნუ ატკენ ადამიანს იმ გულს რომელშიც ფეთქავ????????????

განქარებული "ჩვენ"

„დავბრუნდი და მიმიღე შეცვლილი“ - მთხოვ, როგორც უძღები შვილი მამას. ჩემი პასუხი კი მხოლოდ ერთია -„ ა რ ა“. „ჩათვალე, ცხოვრებამ დამიწერა დიდი არა და სიმშვიდე საბოლოოდ დამაკარგინა“

დამსხვრეული "ჩვენ"

გითხარი, როგორც დამსხვრეული ჭიქა, დამსხვრეული „ჩვენ“ ვერ აღდგება - მეთქი.. შენ კი უბრალოდ არ გესმოდა, ან არ გინდოდა რეალობისთვის თვალის გასწორება. დამცინოდი, როცა გეუბნებოდი, ერთსა და იმავე მდინარეში მერამდენჯერ უნდა ვიცუროთ - მეთქი...