წამის მეასედი (თავი 2)

მე უბრალოდ მარტო ყოფნა მინდოდა,ამიტომაც წასვლა ვარჩიე.-ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ.-მითხრა ირონიულად.-არ მეშინია.-აბა რაა...ზარი მამიკოსთან და ჩემი ფერფლიც კი აღარ იარსებებს.-ჩემი სიტყვები გაიმეორა.

წამის მეასედი (თავი 1)

-არა დედა,არა...მაგას როგორ მეუბნები...ვიცი...ვიცი,რომ გვიჭირს, მაგრამ არ შემიძლია...გთხოვ.-ჩემი ბიძაშვილი დედამისის წინ იდგა მუხლებზე და სახეზე სიმწრის ცრემლები ნიაღვარად დასდიოდა,სახეზე საზარელი

წამის წინ

უაზროდ თქმული კარგად ვარ, ყალბი ღიმილი.ფიქრი სუიციდისკენ გამირბის, თავიდან ვერ ვიშორებ მასზე ფიქრს. ალბათ იმიტომ რომ სულ მსგავსი რაღაცეები მესმის.ისევ ვფიქრობ ჩემს სიკვდილზე. ჩუმად რომ მოვა, ჩუმად გამიყვანს სახლიდან. მოვა ჩემს სულს მარადისობაში

წამის ბედნიერებ#2

საღამოს სახლში საკმაოდ დაღლილი მივრდი. დედასთან ერთად ვივახშმე და წყლის გადასავლებლად აბაზანაში შევედი. მიყვარს წყალი, თუმცა ვისაღარ უყვარს , თითქმის დროის უმეტესი ნაწილი აბაზანაში მაქვს გატარებული. სასაცილოცკია , დედა ამბობს ხოლმე ბავშობაში

წამის ბედნიერება ( 1)

უაზრობისგან გადაღლილი, ფერდაკარგულ ქალაქში ფეხით ხეტიალზე კარგი არაფერია. ზშირად საზლიდან ,, უნიში'' და პირიქით უნიდან სახში ფეხით გავდივარ. ნაცნობ ბევრჯერ დანახულ და დამახსოვრებულ მაღაზიებს და სტენდებს ჩავუვლი წამის სიმშვიდეს შევიგრძნობ და მერე

წამის ჰარმონია

ჩემი ცხოვრების წიგნს ისევ ვფურცლავ... მინდა, რომ ახალ გვერდზე აღმოვჩნდე და თუ ოცნება მექცა ტკივილად, მინდა, რომ წამით მაინც გამოვჩნდე!!