ნათელი წყვდიადი {სრულად}

ბევრნი იყვნენ, მაგრამ არასდროს ზედმეტნი ! ყველანი ერთად და ცალ-ცალკე გზის საერთო მონაკვეთით , რომლის საშუალებითაც ხვდებოდნენ სახლში ... ფერებით,რომლებიც ერთმანეთს ცვლიდნენ , წყვდიადში იჭრებოდნენ და სიბნელეს დამკვიდრების უფლებას არ აძლევდნენ.

პირველი ამბორი წყვდიადი ღამიდან

შენ, ვერ შეეხები ჩემში სანუკვარს, ვერ შეძლებ უკვალო წალეკო იქიდან. ზღვა ძალა დამჭირდა, რომ ეს გზა მეპოვნა, რომ გამომერჩია ათასგვარ ფიქრიდან...

სადაც, წყვდიადი შეხვდება ნათელს (თავი 1)

სანამ თავს მოვიწესტიგებ მანამდე ჩემს თავზე მოგიყვებით. მე ვარ ბაბი თოდუა, 19 წლის, საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, საშუალო სიგრძის, წაბლისფერი, ტალღოვანი თმებით და დიდი მწვანე თვალებით. ვცხოვრობ დედასთან (ნინო ბერიძე), ბებიასთან (ქეთევან გვენცაძე) და

მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

შავ თეთრი წყვდიადი. { თავი || }

რაც მესმოდა ისიც დავკარგე ცალ ყურზე და ეს დიდი ტრაგედია იყო,ერთდროულად პარალიზება მივიღე სახეზე,სასტიკად განვიცდიდი და ყოველწამს ვიმეორებდი ერთდაიგივეს ნუთუ რო არ გამეკეთა

შავ თეთრი წყვდიადი. { თავი | }

სინათლეზე გასვლა, არ მესმოდა და ვერ ვუპასუხებდი ადამიანებს კითხვაზე პასუხს... და თუ მივხდებოდი ტუჩების მანერათი რას მერჩოდა, იმ პასუხსზე გაცემაც არმინდოდა რომ ცივად არ მეპასუხა.. ყველას ეგონა შემეძლო ბევრი რამე მიმეღწია და ამიტომაც

წყვდიადი შენს გარეშე !

და ისევ ისე მოვიდა გაზაფხული გი... ისევ ჩაიცვა ბუნებამ გრძელი, ყვავილებიანი კაბა. აჭრელებული სამოსით განაგრძობს ხალხი სიარულს. მე კი ისევ შავთეთრად ვხედავ სამყაროს. იმ სამყაროს საიდანაც წაგშალა დრომ. წაშალა ღიმილი, ნამდვილი ღიმილი.