ღამე უკომპლექსოა (სრულად)

-თოვლის დედოფალო..-შარვლის ამარა გამოდის გარეთ. -შეგცივდება-ვეუბნები და თვალს ვარიდებ. -ჩემზეც ზრუნავ? -გიკვირს? -შესანიშნავი ახალი წელი იყო. -საოცარი-ვპასუხობ და ფეხზე ვდგები.მისი ტუჩები წინ მეგებება,ისევ ვგრძნობ ნამძინარევი ბაგეების შეხებას და

დამთავრდა!!!

დამთავრდა!! თავის გონებაში იმეორებს სიტყვებს ეს იყო და აღარ იქნება მორჩა!!! გული ატკინეს ერთმანეთს გააბედნიერე ერთმანეთი ორივე სიიყვარულით პასუხობდა ერთმანეთს უყვარდათ ერთმანეთი? ისინი ფიქრობდნენ რო სიცოცხლეზე მეტად უყვარდათ ერთმანრთი.მაგრამ ეს

მორჩილება 21

ზურამ პატარა პარკში ჩაყრილი ფხვნილი ხელში აიღო და კარგად დააკვირდა,დიდი მიხვედრა არ სჭირდებოდა იმას,რომ რომ კოკაინი იყო და მარიამმაც ეს გაიკეთა.თავში უცევ ერთმანეთის მიყოლებით მრავალი კითხვა გაჩნდა,პირველ რიგში იმაზე დაფიქრდა,თუ საიდან აღმოჩნდა

მონტე-კარლო

ნელი ნაბიჯებით მიდიოდა ახალგაზრდა გოგონა ნიუ-იორკის ხმაურიან ქუჩებში.გრძელი,შავი თმა მხრებზე უსწორმასწოროდ ჰქონდა დაყრილი.მიდიოდა მშვიდად და აუჩქარებლად,თითქოს ირგვლივ ვერავის და ვერაფერს ამჩნევდა.მოშიშვლებულ მხრებზე წვიმის წვეთები იგრძნო.სწრაფად

სასწაული ბერლინიდან. (პირველი თავი)

აეროპორტში ნელა შევაბიჯებ. მიჭირს აქაურობასთან დამშვიდობება, არ მინდა საქართველო, არ მინდა თბილისი. არ მინდა. მინდა სულ აქ ბერლინში გავატარო დრო. ცოტახანი ვჩერდები და აქეთ-იქით ვიყურები. რეისამდე საათ ნახევარი მაქვს. ესკალატორზე ავდივარ,

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (31)

ექიმის სიტყვების გაგონებისას ალისიას სახე ორმ დაგენახათ იფიქრებდით მოჩვენება დაინახაო, სახეზე სულ გაფითრებული იყო, ყბა ჩამოვარდნონდა და უკანკალებდა, ტუჩები უთრთოდა და ერთ ადგილას მიყინული განძრევას ვერ ახერხებდა. რამდენიმე წუთი ასეთ მდგომარეობაში

ვარსებობ ორთქლივით

ის ვარ ვინც ვარ.არავის აღელვებს ან იცის... მეგობრებმა მასხოვრობის დაკარგვასავით მიმატოვეს..ჩემი უბედურების გამზიარებელი მხოლოდ მე ვარ!.მოდიან და მიდიან ისე როგორც მასპინძელს, ყურადგებას არ მაქცევენ... შეყვარებული აჩრდილებივით, რომლებიც ველურ

ემოციათა შერწყმა

მოგეალმებით,მე გიამბობთ ისტორიას გოგონაზე რომელმაც ცხოვრებაში საკუთარი თვაი ვერ დაიმკვიდრა ,როგორც ყოველთვის არ დავიწყებ ამ მოთხრობას იმით რომ შვილს სკოლაში აგვიანდება და დედა აღვიძებს ისიც სწრაფად დგება ფეხზე,არა აქ სულ სხვაგვარადაა . დარეკა

ჩემი ტკივილი

რატმ ჩერდება ნელნელა გული? რატო მინდება სიკვდილი მუდამ? ნუთუ ეს დასასრული ჩემი რა გავაკეთო? რისთვის ვიბრძოლო? რომ მოვირჩინო ნატკენი გული რა არის ყველაზე დიდი ტკივილი? ამაზე პასუხს მალევე გაგცემ

ნურასოდეს...

ნურასოდეს ნუ გაივლებ გულში რაღაც ავს... ნურასოდეს ნუ დაუშვებ მოეჭიდო ხავსს... ნურასოდეს ნუ იტყვი რომ რაღაც გზაფრავს... რომ ყველაფრის იმედი და რწმენა გაქრა... ნურასოდეს ნუ გაწირავ მეგობარს და სხვას... საკუთარი სიკეთისთვის ნუ დაუშვებ ავს...