პატარა გოგონა ზღვის პირას მეშვიდე თავი და მერვე თავი . 7-8

-დაჯექი_უთხრა ბექამ და შემდეგ თვითონაც მათ გვერდით ჩამოჯდა -რა ხდება?_იკითხა ანამ -უნდა ვილაპარაკოთ-უპასუხა დამიანემ

ფერების შემგროვებელი /1-3/

დღეს, როგორც აპრილს შეეფერება ისეთი მზიანი დღეა. თბილა მიუხედავად იმისა, რომ ათაში ერთხელ გრილი სიო უბერავს. ახლა 13:30 წთ- ია და როგორც ყოველთვის მუყაოს ყავის ჭიქით ხელში, სკვერში ვზივარ. სიმართლე გითხრათ

სამიდან ორი საათი გადის

მე დღეს ამ ლექსს ვწერ მე ახლა შოპენს ვუსმენ დაბალ ხმაზე მომწონს სიმარტოვის სიტკბოება თუმცა ეს ცუდია მგონია ეს მხოლოდ დღეს ხდება არვიცი ხვალ დავწერ რამეს ?სამიდან ორი საათი გადის ორიდან ერთი ერთდან ნული

პირობა (სრულად)

- გაიქეცი! - განწირული ხმით ჩამყვიროდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ყველანაირად ცდილობდა ნახევრად აალებული სახლიდან, რომლის პატრონის ვინაობა ჯერაც არ ვიცოდით, უვნებელი გავეყვანე. მაჯაზე მთელი ძალით მექაჩებოდა და ჩემი გაშტერებული მდგომარეობიდან

სიკვდილის წყარო

უფსკრულის კიდეს ასვეტებულს გრძნობა-დამექცა ხრიოკ კლდეებში ჩავიმარხე ცა- ჩამომექცა!...

მოგონებებში უფრო ძვირფასი მეჩვენე (პირველი თავი)

სკამიდან ავდექი და უნივერსიტეტში ავედი, გადავწყვიტე მომენახულებინა ის ადგილი სადაც ერთ დროს ჩვენი სამეგობრო წრე ისხდა, მის ადგილას დავჯექი იმ იმედით რომ ისევ ვიგრძონდი მის სურნელს თუმცა ის აღარ იყო.

შემდეგ...(1)

მოვახერხებ შემოგივლით...ბაჩის აკოცე ჩემს მაგივრად ...მეც,ძილინებისა.-ხმა დაუთბა და რომ არ მცოდნონდა ჩვენს გავრდა აღარავინ არავინ იყო სახლში,სხვა მეგონებოდა...ცოლს ურეკავდა?წარბები შევკარი,შენ რაში გაინტერესებს!გავბრაზდი ჩემ თავზე, მალე ისიც გამოვიდა.

იზაბელა (სრულად)

იზაბელა არის გოგო, რომელმაც გამოიარა ცხოვრებისგან მოწყობილი ყველა ჯოჯოხეთი, რაც კი ადამიანს შესაძლოა შეხვდეს.. იზრძოლა, არ დანებდა, ყველა ტკივილს გაუმკლავდა და ბოლოს ნამდვილი სიყვარულით ანთებულ გზაზე, მშვიდი ნაბიჯებით განაგრძო სვლა..

ჩემს შესახებ (4-თავი)

წერილი არ იყო დაწერილი სუფთა ფურცელზე და ამის დანახვამ მისი გახსნის სურვილიც გამიქრო და წაკითხვისაც.გავაღე კარები და შევედი სახლში მერე ჩემი ოთახიდან ავიღე მობილურის დამტენი და გადავწყვიტე ტანზეც გამომეცვალა.ოთახი

ნარკოტიკი ( თავი II ) +18

უკვე სახლთან იყვნენ მისულები,ცხვირი და ლოყები გაეყინა და გაუწითლდა,ბიჭმა თხრობა შეწყვიტა შუბლზე აკოცა გაუღიმა და უთხრა - ახლა სახლში ადი,სხვა დროს გავაგრძელოთ,არ გაცივდე,იქამდე ელოდებოდა სადარბაზოსთან,სანამ არ მიწერა სახლში შევედიო.