ჩემი გულის მეფე (1)

პარკი მარცხენა ხელში დავიჭირე. კარი გასაღებით გადავკეტე და ყურებზე ყურსასმენები გავიკეთე. ნელა მივუყვებოდი უცნობ ქუჩებს და სამაგვე ურნას ვეძებდი. მალევე მოვკარი თვალი და ნაგავი ურნაში მოვისროლე. იქვე მაღაზიაში გავიარე. ჩიფსები და კოკაკოლა ვიყიდე და

წყეული ღამეები[6]

-მაია,დაწყნარდი-ნანი ფეხზე წამოდგა და დისკენ წაიწია,მაგრამ მაიამ ხელების სავსავით უკან გაიწია,ქალს სახის გამოემტყველება შეცვლოდა,თმები ჩამოშლოდა და თვალები ისე შესწითლებოდა,ვერ იცნობდი. -ის ჩემს გაუპატიურებას აპირებდა!-მუხლებით შეეხო იატაკს და

ბედნიერება გაზიარებით (26)

_მე რომ დამინახე, უცებ წამოხურდი ხო? - გაეხუმრა მამაკაცი. გვანცამ სიბრაზე და განრისხება ერთ გამოხედვაში ჩადო. ავალიანს გაეღიმა. _არ მცივა, მორჩა. - გაჯიუტდა გოგონა. არა და, მისი ტუჩების ფერი საპირისპიროს ამბობდნენ. თორნიკემ ჟაკეტი გაიძრო და გვანცას

წყეული ღამეები[5]

-დედა,ნელი დეიდა,იცი?-დაიწყო ატირებული ხმით,რომელიც სადღაც მიდიოდა,რაღაც გაუგებრისკენ და გოგონას ნებას არა თუ ემორჩილებოდა,არამედ გაურბოდა.მეზობელია,უპასუხა დედამ და უფრო დაკვირვებით შეაბიჯა შვილის თვალებში,რომლებიც სულ გათეთრებულიყო,ფერი

მკრთალი ნათელი წერტილები "3"

* * * -რა კარგი ამინდია არა? -საუცხოო! -ახლა ხომ მარტო ვართ,ასეთი მომენტები ცოტა თუ მახსოვს ჩვენს ცხოვრებაში -რამე გაინტერესებს?-ჰკითხა მან და მიაცქერდა -რამ შეგცვალა

წყეული ღამეები[4]

-თქვენი მეუღლე ძალიან ცუდადაა,ზედმეტი მოუვიდა.საავადმყოფოში წევს და მისამართს გამოგიგზავნით-კაცის მაღალმა ბარიტონმა გადაბმულად წარმოთქვა სიტყვები,წინადადებებიც კი ერთმანეთს გადააბა და ბოლოს სიმწრით ამოისუნთქა.

მკრთალი ნათელი წერტილები "2"

ილიას დედა-ეკა ნატროშვილი,ლამაზი ქალი,შუა ხნის,ჭაღარა თმა ზედმეტადაც კი ამშვენებს მის მოვარდისფრო სახეს. ასაკი?!-ასე 54 ი,მაგრამ არც კი ეტყობა,იმის და მიუხედავად,რა შვილის პარტრონია.

წყეული ღამეები[3]

-მიყვარხარ,მეც მიყვარხარ და მოგვიანებით დაგირეკავ,შევხვდეთ და ვისაუბროთ .ტელეფონით არ შემიძლია,გესმის?-დამაჯერებლად ეუბენებოდა დაქალს,მაგრამ საკუთარ სიტყვებში თვითონაც კი ეპარებოდა ეჭვი...

წყეული ღამეები[2]

-ორსულად ვარ!-ასლუკუნდა ქალი და დის რეაქციას დაელოდა.ნანის ჯერ გაერიმა,იფიქრა,რა შტერია ეს ჩემი დაო,მაგრამ მალევე გაუქრა კმაყოფილების მომგვრელი განწყობა და გაახსენდა ბაჩო,რომელიც მასთან ერთად ათი წლის მანძილზე ცდილობდა ბავშვის ყოლას.გაახსენდა როგორი

მკრთალი ნათელი წერტილები! "1"

-ვგრძნობ,რომ ის ჩემი ნაწილია.“ჩემი მკრთალის ნათელი წერტილია“ -არა შენ სულ გაგიჟდი,წამოდი ადამიანო სახლში ხომ იცი ყველა გელოდება,რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი,რატომ ცდილობ ყველაფრის არევას,როცა სიმშვიდეა.