ნიკოლა (სრულად)

-ტაისია ჰყავდათ დაკითხვაზე,გავგიჟდი,მკვდრის ფერი ადევს სახეზე,გიგიზე რაღაცები უთქვამს და,მგონი,სასჯელს შეუმსუბუქებენ ნიკოლას.თურმე აშანტაჟებდა ფერაძე,ჩემს გვერდით თუარ გაივლი,ნიკოლას მოვკლავო..

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეშვიდე]

აქედან რომ წაგიყვანეს, კარგად იცი, რომ მე დაშენ მაქამდე სულ ერთად ვიყავით, შენ შეიძლება არ გახსოვს მაგრამ შენზე უფროსი ვარ 3 წლით და უკეთესად მახსოვს, როცა წაგიყვანეს, თითქოს ჩემი ნაწილიც გაიყოლესო, ძალიან გამიჭირდა, ვფიქრობდი, რომ საუკეთესო

გა-სიყვარულე-ბა

ერკე: -მოგესალმები პრინცესა, რა ამბები ყოფილა ამ მხარეში, არც ვიცოდი! გუშინ თქვენკენ პატარა ბავშვები გამოვუშვი, რომლებიც დედის სითბოს ეძებდნენ და როგორც შევიტყვე უპოვნიათ. აბა რატომ დამიძახეთ, რა ხდება თქვენთან? ანამიკა: -მოგესალმები, მადლობელი ვარ

პოკერი დარიჩინის არომატით (სრულად)

-ესეც შენი კარე,დამა ყვავიც და,მოგებული 800 ლარი.-ჩიპები მისას შეუერთა,რივერის კარტი კი დასტაში სხარტად შეაცურა.მაგიდიდან დემონსტრირებულად წამოდგა,მოულოდნელი ქმედებისგან გაყურსულ

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეექვსე]

დილთ ადრე გამეღვიძა, გამეღვიძა რა ანდრეიმ გამაღვიძა, ჩემი მაღვიძარაა ეგ.დამირეკა, მომიკითხა და მითხრა როცა მზად ვიქნებოდი და მუშაობა მომინდებოდა მეთქვა, რომ სამსახურში მივეყვანე. მეც დავეთანხმე და საწოლიდან წამოვიზლაზნე. რათმქუნდა განრიგი არც ახლა

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეხუთე]

მაგრამ ნიკასთან როგორ უნდა მეთქვა არ ვიცოდი ამიტომ ვამჯობინე ის რაც ვთქვი" ლაშას ძმაკაცი. ამაზე ნიკას ჩაეღიმა, მაგრამ აღარაფერი უთქვამს, მარიმაც და ნიკამაც სასიამოვნოაო და უმნიშვნელოდ გაუღიმეს ერთურთს. მარიმ იცოდა ჩემი დაძაბულობის შესახებ, ამიტომ

მარიონეტი (თავი ორმოცდაორი - დასასრული)

რას-რას და ალბათ ვერასოდეს წარმოიდგენდა, თუ ოდესმე საყვარელი ქალის თვალებში ამხელა სინანულს დაინახავდა. ერთმაბაშად გაცივდა და შეიცვალა ნინო. მისი მშვიდი ხასიათიდან აღარაფერი დარჩენილიყო, ფეთქებადი და იმპულსური სიტყვას აღარ არჩენდა აღარც მეუღლეს და

ქარაფი (სრულად)

უჩვეულოდ აღელვებულიყო იმ დღეს ზღვა..აზვირთებული ტალღები ზართქით ეხეთქებოდა კენჭებით დაფარულ სანაპიროს..დამსვენებლები შიშით შესცქეროდნენ გააფთრებული მხეცივით აღრიალებულ ზღვას..

ალისფერი ტალღა

ცა ემსგავსება ალისფერ ტალღას, დღეც კი ფეხს იდგამს რუტინის ზღვაში, მაგრამ ბოლო დროს სულ სხვა რამ ხდება ამ შეკუმშული სამყაროს ალში; რადიუსები ერთმანეთს ცვლიან მოლოდინებს კი იმსგავსებს აწმყო...

სიტყვები კლავენ ჩვენს გულს შეურყვნელს

ნუთუ ასეთი რთული ყოფილა, გიყვარდეს წრფელად, მთელი არსებით, ღმერთო, მითხარი რა დავაშავე, როცა ვაჩუქე გულის ნაწილი ? მზე გზას მიიკვლევს მთვარის ალებში, ეჭვიანობის მიაქვს ფიქრებიც...