მარიონეტი (მეცამეტე თავი)

უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარც

მარიონეტი (მეთორმეტე თავი)

სიტყვა აშკარად გამიგრძელდა, მგონი საინტერესოა მიმდინარე მოვლენების ფონზე, როგორ ვითარდებოდა ჩვენი გმირების ცხოვრება. დაიწყო რეფორმები, ეროვნული მოძრაობა აშკარად ებრძოდა კომუნიზმისეულ ნებისმიერ გადმონაშთს. დაიწყო პოლიტიკური ნიშნით ხალხის გამორჩევა და

მარიონეტი მეთერთმეტე თავი

მიუხედავად იმისა, რომ დიდად არ უყვარდათ, დღემდე მაინც უჩვეულოდ სევდიანად ახსენდებოდა ლამარა დირექტორი. ვინაიდან სასწავლო წლის დასრულებამდე სულ რაღაც ერთი თვე იყო დარჩენილი, სკოლაში ახალი დირექტორი არ დაუნიშნავთ, მისი მოვალეობები დროებით სასწავლო

ახალი წლის სასწაული (სრულად)

-გიო დაბრუნდა-ტკივილივით დამიარა სხეულში ცხელმა ჭავლმა. ვგრძნობდი,სახე როგორ მენამებოდა ნიაღვარად წამოსული ცრემლებით. მისი შეხება ვიგრძენი ლოყაზე,ნაზად რომ მიშრობდა ცრემლებს. მერე,ჩახუტებაც და უღონოდ მივესვენე მონატრებულ გულმკერდს.

მარიონეტი (მეათე თავი)

მიუხედავად მეუღლის მუქარისა, ღამის გასათევად სხვაგან წასვლა აზრადაც არ მოსვლია. ალბათ, უცნაურად მოგეჩვენებათ, მაგრამ გათხოვების დღიდან მოყოლებული, არ ახსოვს ერთი ღამე მაინც გაეტარებინოს მისგან შორს. - სულ აიღე ხელი მშობლებზე! - იმდენად ცხადად

ოლეანდრა (5)

ბნელ დარბაზში დაბალ ხმაზე შრიალებდნენ ფარდები. ვიღაც ფრთხილად მოძრაობდა, მაღალ ავეჯს ეფარებოდა და ყოველ წამს კარისკენ აპარებდა მზერას. მაღალი ფანჯრებიდან მთვარის რძისფერი შუქი იღვრებოდა და მარმარილოს იატაკს სიკვდილისფრად ზემოდან აწვებოდა. ჩუმი ღამე

ჩემი ტკივილი (სრულად)

უსიცოცხლო სახეზე ვაკვირდებოდი და, გული მეკუმშებოდა ტკივილისგან.. გულს მისერავდა მისი სიჩუმე.. მის თვალებს ვერ ვხედავდი,სული მილპებოდა.

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

აი ,ახლა ამბავს მოგიყვებით? გეფიცებით გაგიჟდებით და ვერ დაიჯერებთ!! მეც კი არ მჯერა. 10 წუთი გაქვთ თავისუფალი? მაშინ ჩაისუნთქეთ და ამოსუნთქვამდე გპირდებით რომ დავამთავრებ.. მაშ ასე, გაიცანით: ნატაშკა გოგებაშვილი და ლუკა წერეთელი!

ყოფილი ცოლის სურნელი (სრულად)

მაინც ვერ ვივიწყებ, წყეული გრძნობები! ჯვრისწერის ბეჭედსაც ცრემლები ატყვია, გარშემო ყველგან წყვდიადი გამეფდა და მოგონებები ფიქრსაც არ მაცლიან.“

ოლეანდრა (4)

ნამდვილი, ტრადიციული ფრანგული საღამო ჩამომდგარიყო. პარიზის ერთ-ერთ ყველაზე მდიდრულ რაიონში, ჟან ნიკოლა რიჩარდსის უზარმაზარ ვილაში საღამო გამართულიყო. ხმები დადიოდა, საფრანგეთის წარჩინებული, დამსახურებული ბატონი მოსახლეობას საჩუქარს უმზადებდა.