მე და შენ

მე და შენ ჩემო ყორანო გვქონდა ლამაზი ზღაპარი და სახლიც გვქონდა ყორანო, დარდიც, ამ სახლის სადარი....

ყორანო

ისევ შენ მიმღერე ჩემო ყორანო, და კვლავ შენ მომიკალი გული. არ მინდა, არა მსურს სიმშვიდე და არც ზეცა მჭირდება ლურჯი.

სულელო გოგო

გინდა და გჯეროდეს ბედის. თუკი გსურს გჯეროდეს, ოღონდ, როდესაც უსიტყვოდ წავალ, ნუ იტირებ, სულელო გოგო.

არქტურუს

ხოდა არქტურუს, დღეს წვიმაა, და სულ მარტო ხარ. შენ აღარ ჩანხარ, აღარც მე ვარ შენი მძებნელი.... შენ ვარსკვლავი ხარ, მე უბრალოდ ადამიანი... არ გაიოცო, რომ შენს პირქუშ სევდას ვნებდები....

......

და იძულებით, თუმცა სუნთქვას ისევ ვისწავლი, რომ საკუთარ თავს ვაპატიო შენი დაკარგვა....

ინსომნია

შენ სუნთქავ ჰაერს, მე რომ ვებრძვი და თან გწყინდება... და ღამეები გრძელზე გრძელი ინსომნიებით

ამინდები

აღარ მოგიშვებ... და შენამდე მანძილებს გავზრდი....

დაკარგული მზეები

ამაღამ მიმღერე გთხოვ. ამაღამ არ გამიშვა ხელები.... ცხოვრება სიმღერას ჰგავს, სიმღერას დაკარგული მზეების.

ძვირფასი მსხვერპლი ( სრულად)

_ ნიკოლა იცი ახალი ამბავი?_ ლამაზი გრძელთმიანი გოგო ლამის კალთაში ჩაუჯდა წითურ თმაგაჩეჩილ ბიჭს. და საკოცნელად დაიხარა. ბიჭმა სახე მოხერხებულად აარიდა. _ რაო? ნინი რა ხდება?_ გაუღიმა, წელზე ხელები მოხვია ასწია და თავისი მუხლებიდან ისევ სკამზე

სიზმართმჭერი (სრულიად)

სიზმართმჭერი საკუთარი თავისთვის დაწერილი ამბავია, რადგან მე ასეთი ისტორიები მომწონს ;) უცნაური ამბები თუ გიყვართ, მოგეწონებათ.