ჩვენ

ჩემზე ვწერ, გიამბობ საიდან მოვედი. გიამბობ, ვინა ვარ, რა მსურს და მისმინე.

ზღაპრები ძილის წინ (სრულად)

ზღაპრების ილუსტრირებული წიგნი კონკიას დედინაცვლის სურათზე იყო გადაშლილი. დავაკვირდი და გავოცდი, რა ძალიან ჰგავდა ბოროტი დედინაცვალი როენა რევიას.

თიხის ანგელოზი

თიხის ბორკილით მიმაბა მიწას. თავადაც მიწად ვიგრძენი თავი. მე დიდხანს მძერწა მახსოვს შემქმნელმა . ძლიერი ფრთების მეტყობა კვალი...

ლურჯი თვალები

ხიდის მოაჯირზე ვცადე აძრომა, ფეხი დამიცდა, კიდევ ვცადე, თავს ძლივს ვიმაგრებდი. სასიკვდილოდ განწირული, მოაჯირს ვებღაუჭებიდი, რომ არ გადავვარდნილიყავი. საოცარია არეულ გონებას სხეული ინსტიქტურად ეწინააღმდეგებოდა, ჩემი ქვეცნობიერი გადარჩენას ცდილობდა.

ზღაპრები ძილის წინ 22 ( დასასრული)

იცი რით ჰგავს უსინდისო ადამიანი უცოდველ კაცს ქეთევან? იმით, რომ ცოდვების სიმძიმე არც მას აწუხებს!

ზღაპრები ძილის წინ 21

დავინახე რა ძალიან ატკინა გული ჩემმა სიტყვებმა და უცნაურად მესიამოვნა მისი ტკივილი. თითქოს გავბოროტდი. რახან მე მტკიოდა, მსურდა დავითსაც სტკენოდა. ალექსსაც და მთელ სამყაროსაც. ჩემი თავი შემძულდა. საერთოდ არ მსურდა იმ ალქაჯს დავმსგავსებოდი და სხვისი

გინდ დაიჯერეთ, გინდ არა!

ნელა მომიახლოვდა და ჩემს წინ მთასავით აღიმართა. სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ქვემოდან ავხედე. ფეხის წვერებზე თუ ავიწეოდი, მხოლოდ მხრებამდე მივწვდებოდი ალბათ. მკაცრი სახე ჰქონდა, მაგრამ რომ არა ეს სიმკაცრე, საოცრად მიმზიდველიც კი ეთქმოდა.

ინდიგო

საოცარი თვალები აქვს. ასეთი თვალები მხოლოდ ანგელოზებს შეიძლება ჰქონდეთ. ამ თვალებიდან სინათლე სულში მეღვრება. მაგრამ მე არ მიყურებს ინდიგო , სადღაც ჩემს მიღმა იყურება

ოცდაცამეტი

აუსრულებელ ოცნებებზე? კი, მტკივა გული! ნურავინ მეტყვის: არ აფასებ იმას რაცა გაქვს! ისე სათუთათ გამოვზარდე ეს ოცნებები, აუსრულებლად მენანება მათი გადაყრა!

გადარჩენა

კარზე აბრახუნებს გრძნობა, სიმარტოვე. ყურებს თითით ვიცნობ, ამ ხმის მეშინია! ცარიელ ბინაში შენი ნაბიჯები, გეფიცები მეტი აღარ შემიძლია!