არეული ფიქრები

მოკლედ, ამ გვერდზე ეს ჩემი პირველი ჩანახატია, რომელიც არ გაგიკვირდებათ და ეხება ცხოვრებას ;დ და მასთან ერთად იმ სირთულეებს, რომელთაც ყოველდღიურად, ან ხშირად, ან იშვიათად ვაწყდებით.

"ნუთუ ჩემი ხმა არ გესმით?!"

მოკლედ დავბრუნდი...(რადიდი მწერალი მე ვარ, მაგრამ მაინც) მომენატრეთ... ველოდები თქვენს შეფასებებს დადებითს თუ უარყოფითს. პ.ს ნუ აღარ დავიწყებ იმაზე საუბარს, რომ პლაგიატობისგან შორს ვარ და არანაირი მოპარვები... ნუთუ ამის მტკიცება მჭირდება მაშინ აღარ

გაზაფხული

იყო ნათება,თბილი და საოცარი. ვგრძნობდი,როდესაც პირველად გავახილე თვალი,თვალიმომჭრა ამ სხივებმა,რომელიც ობობის ქსელივიით,მოედება ყოველ კუთხე-კუნჭულს და გასაზრდოებს როგორც საზრდო.

შემო'დგომისფერი

პირველ ოქტომბერთან ერთად შემოაღო ჩემი ოთახის კარი. ჩვეული სიმშვიდე უთამაშებდა სახეზე. -გილოცავ ლილ მარტოსულების სეზონს! ჩაიცინა, ისე როგორც მე მიყვარდა.

წერილი შენ!

ვერ გიტან! მეზიზღები! რომ ჩემ ტვინში ზიხარ მუდამ...იქ დაიდე ბუდე და ჯიუტად არც კი ცდილობ, რომ წახვიდე...მე კი უფრო და უფრო მტკივა... აქქ სადღაც მარცხნივ მკერდთან!!! მეზიზღები,რომ ასეთი ხარ ჩემო ლეონარდ! მეზიზღები!!!

ეძებე და იპოვნე შენც

ცხოვრება შენსავე ხელშია, ისეთი ცხოვრება გელოდება, როგორსაც ირჩევ, თავად ხარ ყველაფრის მბრძანებელი. გზაზე ყვავილები თუ არ გხვდება, თავად დარგე იგი. და თუ მაინც სამყარო შენი სცენარით არ ვითარდება, არ იდარდო, ყველა ახალი მწუხარება იმისთვის მოდის, რომ

წერილი შენ!

ვერ გიტან! მეზიზღები! რომ ჩემ ტვინში ზიხარ მუდამ...იქ დაიდე ბუდე და ჯიუტად არც კი ცდილობ, რომ წახვიდე...მე კი უფრო და უფრო მტკივა... აქქ სადღაც მარცხნივ მკერდთან!!! მეზიზღები,რომ ასეთი ხარ ჩემო ლეონარდ! მეზიზღები!!!

არასდროს გეტყვი რომ მიყვარხარ

შუაღამეა. კედლის საათმა სამჯერ დარეკა ზარი. ფანჯარასთან ვდგავარ ფინჯანი ყავით ხელში და შენს ნაბიჯებს ველოდები.დარწმუნებული ვარ, რომ მოხვალ მაგრამ არ ვიცი როდის. იქნებ სულაც ახლა.

აკალეა

მე ღმერთი არ ვარ, მკითხველო, შემოქმედი ვარ.ახალ სიცოცხლეს ვქმნი ახალ ედემს ვაშენებ წმინდა და უმანკო სიყვარულისთვის.დიდი დრო დამჭირდა ამ სრულყოფილების შესაქმნელად, მაგრამ თითქმის დავასრულე..სამი უნიკალური მცენარე,

უჭრელესად უფერო!

კალამი შავი, ფურცელი თეთრი, მელანი ლურჯი, თითები... თითები მკრთალი! -და მაინც რომელი ფერი? -უფერო!