ზმანება

გარშემო უამრავი ადამიანი მოძრაობს, თითქოს თითოეულ მათგანს რაღაც ზემოქმედების შედეგად ჩემ გონებაში შემოღწევა შეუძლია, გათიშულს მეხვევიან გარსს და სუნთქვის საშუალებას არ მაძლევენ, ლამაზი მაკიაჟით და ბრენდული ტანსაცმლით აღჭურვილ ზომბებს ჰგავან, უნაკლო

არარსებული რაობა (ნაწილი 1)

ადრე სიკვდილზე სერიოზულად არასოდეს მიფიქრია, თუმცა ბოლო დროს ამის მიზეზი საკმარისზე მეტი იყო, მაგრამ მაშინაც კი როდესაც ასეთი აზრები თავში მომდიოდა ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდებოდა. თვალებში ვუყურებდი, ის კი ვერ მამჩნევდა,

ჩანახატი

ჩანახატი გოგონაზე რომელსაც მობეზრდა ამ ამორალურ სამყაროში ცხოვრება

წინააღმდეგობა

ამ ყველაფრის მიუხედავად კი მე მაინც იმედი მაქვს ჩემი ცხოვრება უკეთესი იქნებათქო. მერე კი ჯიუტად მოვთხოვდი შანს მივეყვანე რაღაც ახალის კარამდე, რომლის ფერიც ისეთი ჭრელი ყოფილიყო რომ თვალის შევლებისთანავე თავბრუ დაეხვია. მოვთხოვდი ისეთ სიახლეს ჩემს

უშენობას ვერ ვეჩვევი...

2018 წლის 27 დეკემბერი. დღე სიცივისა...დღე განშორებისა... ტკივილისა....დანაკლისისა....უსუსურობისა....

და მაინც.

შენს სულში ერთდროულად ორივეა- ბობოქარიც და მშვიდი ზღვაც. და მიუხედავად იმისა, რომ ეს ყველაფერი ასე კარგად ვიცი, მზად ვარ დაუფიქრებლად გადმოვეშვა შენს ტალღებში... და მაინც

“ჯადოსნური ბიმა”

* * * ოთახის ღია ფანჯრებიდან გაზაფხულის ყვავილების მდიდარი სურნელი შემოსულიყო. იქვე მდგარ სავარძელში მოკალათებული ოლივია მონდომებით კითხულობდა სახლის ბიბლიოთეკაში ნაპოვნ წიგნს და თითოეულ წინადადებას თავის ცხოვრებას უკავშირებდა.

7:05pm

ვინ ვართ ჩვენ? პირველად, როდესაც შევხვდებით სწორედ ეს კითხვა შეგვიძვრება კანქვეშ და გამოფხიზლებისკენ მოგვიწოდებს, ალბათ საშინელება სწორედ ეს იქნება, როდესაც დაინახავ როგორ დაგცოცავს რაღაც კანქვეშ და გამოსასვლელს ვერ პოულობს, თითქოს შენ ხარ ლაბირინთი

ყველაფერი ხდება…

ურთიერთობები ხან ირევა, ხან ლაგდება, ხან ვჩხუბობთ, მერე სევ ვრიგდებით, მაგრამ ნამდვლი მეგობრები ყოველთვის ბრუნდებიან… დასასვენებლად წასვლის დღეს მეგობარმა მომწერა და თითქოს შეხვედრა მთხოვა, მერე ისევ გადაიფიქრა და საგონებელში ჩამაგდო, რადგან არ

მეორე მიუღებელი წერილი

ყველაფერზე გული მერევა და ყველაფერი მძიმეა. აუცილებლად წავიდოდი,რომ არ მეცოდებოდე აქ მარტო ყოფნისთვის,უჩემოდ ხარ მაგრამ მაინც. მერე რაა რომ მარტო მე მიყვარხარ,იმხელაა ეს გრძნობა ჩემში და ჩემს ირგვლივ, შენს ყველა სიყვარულს გადაფარავს.