მა...

არაფერი და არავინ დამიტოვებიაო? ასე ეტყოდი? მაშინ იცი რას გეტყვი. გაგიბრაზდი და ხმას აღარ გაგცემ!აღარც შენზე ვიტირებ! საერთოდ დაგივიწყებ.

წელიწადის მეხუთე დრო..

იქნებ ამას დავარქვათ 'მოლოდინი' მოლოდინი გამოდარებისა . . პერიოდი ზამთარსა და გაზაფხულს შორის . . .ანუ, არა ის, რაც არასოდეს ყოფილა და/ან იქნება,არამედ ის, რაც ყოველთვია იყო,თუმცა არავის შეუმჩნევია

"მთა ჩემი სულია"

"წამოდი მთაში ფიქრს რად ასე უწყალოდ მისევ.." "მთისკენ მთის ნიავს ფერფლად წავყვები და იქ ამოვალ, როგორც კესანე"

მონატრება, ისევ მონატრება...

ღამის 4 საათია. მესმის როგორ მოძრაობენ ისრები საათზე, ჩემი გულიც თითქოს იმავე ტემპით ცემს. წამი წამს მიჰყვება და ჩემშიც უფრო მეტია მონატრება. სადღაც შორიდან სიმღერის ხმას ჩამესმის .

რაღა'ც

ხანდახან ადამიანს სულის ტკივილამდე მოგინდება წარსულში დაბრუნება.განა იმის გამო,რომ რაიმეს შეცვლა გწადია?არა სულაც არა.უბრალოდ ძალიან ძალიან გინდა წარსულში დაბრუნდე.თუნდაც გაიმეორე ის შეცდომები.

" წვიმს " (სრულად)

წვიმს! ცა ტირის... გოგო ბიჭის საწოლთან ზის! -ხომ გიყვარვარ? -მიყვარხარ -ხომ სულ გეყვარები რაც არ უნდა მოხდეს? -რაც არ უნდა მოხდეს... -დაიფიცე! -... -დაგეძინა? -არა...უბრალოდ ვფიქრობ!

უსაზღვრო " მონატრება " (სრულად)

არ ვიცოდი ესე თუ გამიძნელდებოდა...არ ვიცოდი თორემ არ გაგიშვებდი , არ გაგიშვებდი ჩემგან თუნდაც 1 დაბიჯით შორს ჩემსკენ მოგწევდი და ჩაგეხუტებოდი, ჩაგეხუტებოდი ისე რომ გეგრძნო თუ როგორ ცემს სიყვარულისგან ჩემი პატარა გული, გაგრძნობინებდი რომ შენ ჩემთვის

შენ

გუშინ შენნაირი ბიჭი გავიცანი და მხოლოდ ახლა მოვიცალე იმისთვის რომ წერილი მომეწერა შენთვის, რომელსაც ვერ ნახავ, მაგრამ მაინც გწერ. თუ ვერ ნახავ მჯერა გაიგებ, იგრძნობ. ხომ იცი თუ მარტო არ ვარ ისე ვერ ვწერ, ხოდა მხოლოდ ახლა ვახერხებ გუშინდელი ამბის

It was snowing (სრულად)

თოვდა... იმ დღესაც თოვდა.ჰო,ზუსტად ის დღე იყო.რა პატარა იყო მაშინ...ყველაფერი ძველებურად ეჩვენებოდა,თითქოს არაფერი მომხდარა და არც არაფერი შეცვლილაო,მაგრამ გარემო რატომღაც ეუცხოვებოდა,ჩვეული ნივთები სადღაც გამქრალიყო.ახალ სამყაროში ყველაფერი იყო,რაც

WISH YOU WERE HERE (სრულად)

ცხოვრება, ანუ “WISH YOU WERE HERE” ყველაფერი რაც გვსურს, ჩვენივე, წარმოსახვის ნაწილია. იმ წარმოსახვისა, რომელსაც ჩვენ ცხოვრებას ვუწოდებთ და მერე მას “საკუთრებად” მივიჩნევთ. ადამიანები და მათი პირადი ურთიერთობების რას შეიძლება შევადაროთ ? ალბათ,