მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

მერე არ მკითხოთ

ღმერთს გეფიცები მხოლოდ იმას ვითხოვ რომ ეს ყველაფერი დამთავრდეს. მერე არ შემომჩივლოთ რუსუდან ეს რატომ გააკეთეო? რატომ? რატოომ?

ბრძენია ბუნება!

"იცით როგორ ირჩევენ დედალი არწივები მეწყვილეს? რა თქმა უნდა არც მე ვიცოდი, ერთ დღეს ჩემმა უსაყვარლესმა ბებომ მომიყვა, მაშინ ვერ ვხვდებოდი რა აზრი იდო ამ მონათხრობში. ახლა ბევრ რამეზე დამაფიქრა და გადავწყვიტე ტქვენთვისაც გამეზიარებინა.. - როცა

მარიამ არ გადახვიდე

მარიამ მოდი აქ! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ!

სიყვარულის მოტანილი არეულობა

წაბორძიკდი,დაეცი,იტკინე,იტირე,იყვირე,მაგრამ მაინც წამოდექი.მიდი! ადექი და ეცადე სიბნელეს თვალი შეაჩვიო,მერე აღარ მოგეჩვენება უკუნით ბნელად. იარე!იმოძრავე!ირბინე!

გაცვეთილი ფრაზები

ყოველთვის როცა ადამიანებს რამეს ვულოცავ, ხაზგასმით ბედნიერებას ვუსურვებ ხოლმე, ხო სწორედ ბედნიერებას რადგან, სწორედ ის არის ის ჯადოსნური სიტყვა რომელიც ერთად იტევს ყველაფერს.

მე და მოხუცები

ცხოვრება ისეთი ხანმოკლეა,თითქმის ვერაფრის გაკეთებას ვერ ვასწრებთ ...ისე უცებ გადის დრო ..უკან მოვიხედავთ და თითქოს ყველაფერი გაილია ,რაც ახალგაზრდობას უკავშირდება ,მაგრამ გულში ღრმად გადანახული მოგონებები ისევ გვახსენებს ჩვენი ცხოვრების სხვადასხვა

ბავშვობა

ერთხელ ვიხრჩობოდი. მაშინ ცურვა არ ვიცოდი. კლდიდან გადმოვხტი. წვიმისგან მდინარე ადიდებული იყო და შედარებით სწრაფად მოედინებოდა, ამიტომ ვეღარ ვახერხებდი ნაპირზე გამოსვლას. რაც უფრო ვცდილობდი

ტყუპები

ბავშვობის მოგონებებიდან, ამდენი წლის შემდეგაც კი ამ ფრაგმენტს ყოველთვის დიდი სიყვარულით ვიხსენებ და თითოეულ წამს სათუთად ვუფრთხილდები. შემოდგომის მიწურულს, როცა მთელი სოფლის მოსავალი

თავისუფლების ძიებაში

სიყვარულის ისტორია ბევრი არსებობს. ყველა განსხვავებული და ლამაზია, ზოგჯერ უბედურიც. საინტერესოა, ამ ისტორიას როგორი სახე შეექმნება, რადგან პროტაგონისტები არ გვანან ყველას.