მე აქ ახალი ვარ

თუნდაც სულ მცირე, პირჯვრის წერისას, როცა გულაღმა წევხარ სამართებლის პირზე და ხელების მაგივრად იმედები გაქვს ამოლაგებული თავქვეშ, როცა ბედნიერება ყველაზე სწრაფად განკურნებადი ავადმყოფობა გგონია,

გა-სიყვარულე-ბა

ერკე: -მოგესალმები პრინცესა, რა ამბები ყოფილა ამ მხარეში, არც ვიცოდი! გუშინ თქვენკენ პატარა ბავშვები გამოვუშვი, რომლებიც დედის სითბოს ეძებდნენ და როგორც შევიტყვე უპოვნიათ. აბა რატომ დამიძახეთ, რა ხდება თქვენთან? ანამიკა: -მოგესალმები, მადლობელი ვარ

რომი დაეცა !

რომი დაეცა ! არა იმიტომ, რომ მასში არ იყო ღვთაება დაეცა იმიტომ, რომ მას თავზე დაცემული ანგელოზები დასტრიალებდნენ ყორნებივით ჯიჯგნიდნენ მის დიად ისტორიას!

გარდაცვალება/მე/

წამისმეასედი გჭირდება მაშინ როცა თვალს ხუჭავ.ერთ დღეს დილაადრიან მეც დიდი ბრძოლა გადავიტანე მასთან გამალებით ვებრძოდით ერთმანეთს მაგრამ ბოლოს მან ალუდასავით გაისროლა მე კი შემენგრა გულის ფიცარი მუცალივით.ყველაზე სანატრი და ლამაზი ბოლო წამია

სიყვარული სხვაა

როდესაც მეკითხებიან: -ოდესმე ვინმე გყვარებია? მე ძალიან ჩვეულებრივად ვპასუხობ: -არა არ მყვარებია.

ამ ტკივილსაც ხომ ქარი წაიღებს...

ქარს მიაქვს თითქოს ჩემი ტკივილი უშენოდ ვგდივარ „გულმოტეხილი" სიტყვები ქრება რჩება ფერები და, ერთ დღეს ვიცი დამავიწყდები.

ნამსხვრევები

მხოლოდ მთვარეს ემახსოვრებოდა ჩვენი ყოველი საღამო,ჩვენი ყოველი გასეირნება,რომელიც ყოველთვის გზის გამკვლევი იყო,ყოველთვის თან დაგვყურებდა და მარტო არასდროს გვტოვებდა

მენატრები...

ახლა გარეთ კოკისპირულად წვიმს მე კი აივნის კიდეზე გადმომდგარი ხელში სიგარეტით, გავყურებ ბნელ სივრცეს და წარმოვიდგენ რომ შენც იმავეს აკეთებ, დგახარ აივანზე მოაჯირს მიყრდნობილი, ეწევი სიგარეტს და ცდილობ ღრმა ნაპასით გამოდევნო სულიერი ტკივილები...

მოუსმინე

შენ გულით რაც გსურს იმას არ აკეთებ,სული რისკენაც მიგიწევს იმას არ აკეთებ და აძლევ საშუალებას ყველას და ყველაფერს შენი შინაგანი ხმა ჩაახშონ. რატომ გაინტერესებს რა მოყვება ამას? რატომ დარდობ იმაზე,რომ ,,მერე ვინანებ.’’

ჯოჯოხეთის ჯოჯოხეთამდე ვიქნები შენთან.

მივიდე, ჩავკიდო ხელი და, ჯოჯოხეთის ჯოჯოხეთამდე არ გავუშვა. დავპირდე და, ხელახლა შევასრულო ყველა პირობა.