მაპატიე...

მაპატიე ჩემი უაზრო თავმოყვარეობა, მაპატიე ჩემი ყოველი არ გადადგმული ნაბიჯი რომელსაც შეეძლო რაიმე შეეცვალა. მაპატიე და გთხოვ შემიყვარე, შეეცადე შემიყვარო ისე როგორც მიყვარხარ მე. მე კი დაგელოდები რადგან ვიცი, რამდენი ხანიც არ უნდა გავიდეს, რამდენი

დაღლილობა

დავიღალე....ყველაფრით გადავიღალე, ყველა გამოწვევებით ყველა შემდეგი პრობლემით, ეკვე დავიკარგე აღარ ვიცი არაფერი,თუგინდა გაჩვენებ მაქვს იმედგაცრუბის სია,აღარც ის ვიცი შემდეგი აწი რაღა იქნება შემდეგი

უმისამართო წერილი

– მე შენ მიყვარხარ! – არა გჯერა? – ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი… მე კი ისევ იმის თქმა მინდა რომ… მე შენ მიყვარხარ!

ზეცის ცრემლები მინდა, რომ ვიყო…

ასობით მეტრის სიმაღლიდან მიწაზე გამოდევნებული საკუთარი ფრთების ჩრდილს მინდა ვხედავდე და ვიცოდე, რომ დღეს კიდევ ერთი მეათედით მივუახლოვდი თავისუფლებას… წვიმის შემდგომი სურნელი მინდა ვიყო და საკუთარ თავში თვითონვე ვიძირებოდე და ვიკარგებოდე…

moon on the blue sky

ჩემი სახელია ლურჯი. იმიტომ რომ ლურჯი ყველაფერია. ლურჯია ცა, უსაზღვროდ ლურჯი, ლურჯია ზღვაც,უსაზღვროდ ლურჯი. ერთ დროს ჩემი თვალებიც ლურჯი იყო, დღეს ისინი მხოლოდ დეკორაციაა, დღეს ჩემი თვალები ჩემი ყურებია...

ლოდინი,ლოდინი და ლოდინი...

ოცნებებში ყველაფერი სხვაგვარადაა.იმის წარმოდგენა,რომ ჩემთან ხარ იმაზე ადვილია,ვიდრე რეალობას გავუსწორო თვალი.არ აქვს აზრი რამდენი ხანი გავა,ჩემი გრძნობა უცვლელია და ალბათ,არც შეიცვლება.ჩემში ცხოვრობ,ის დღე,როცა ვერ გხედავ,ჩემთვის დაკარგულია.რა იყო

სიკვდილის დაჩქარება

-რამდენი ცხოვრობთ ამ სახლში -6 ნი -და მომვლელი რატომ აუყვანეთ? -ჩვენ ვერ ვახერხებდით მოვლას -რატომ არ გეცალათ? -დიახ -სად ნახეთ ეს მომვლელი -ნათესავმა გვირჩია -მან გაგზარდათ -დიახ ჩემი შვილებიც მისი გაზრდილია -სინდისი არ გაწუხებთ?

გულიდან სისხლის წვეთები

თუ მიყვარს მთელი გულით მიყვარს,თუმცა არ მჩვევია ამ გრძნობის ფრქვევა,ეს ხომ ადამინთა სენია.რთულია როცა ამ სიყვარულს,მეგობრობას ისე უცებ და უხეშად დაგიმსხვევენ ,რომ მხოლოდ ნამსხვრები გრჩება ,რომელსაც თითო-თითო აგროვ იქნებ თავიდან გამოგივიდეს

იქნებ ნიშანია ან დრო შერიგების

ამდენი ხნის შემდეგ პირველად დამესიზმრე და აქაც დამეკარგე, ვფიქრობდი არავითარ შემთხვევაში არ შეწყდება თქო მაგრამ გამეღვიძა და პირველად ვიგრძენი საშინლად თავი გაღვიძებისას, არადა რანაირად უნდა ინანო ადამიანმა ახალი დღის დაწყება, მერე დიდხანს ვცდილობდი

უშენობა

მოდი უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი -კარგი -რას ვერ იტან ყველაზე მეტად ? -ადამიანებს -რატომ ? -იმიტომ რომ მხოლოდ მათ შეუძლიათ ისე მოგექცნენ როგორც არარაობას -ბევრი იყოი ასეთი? -ყოველი მოსული