უ'იმედობა

იმედი ყოველთვის მქონდა. ოღონდ შენი, თუ შენი დაბრუნების იმედი ვერ ვხვდებოდი. ახლაც ვერ ვხვდები. საშინელი ემოციურობის გამო მთელი მეზობლები თავზე დავიხვიეთ ჩვენი უკანასკნელი ჩხუბის დროს. კატასტროფა იყო. სრული კატასტროფა.

ჰოდა დამთავრდი !!

პირველად როცა დაგინახე, იციი ? მე მაშინვე მივხვდი რომ საშინლად მონუსხული დავრჩი. გაგეცინება, მაშინ ხო სულ 7წლის ვიყავი,იმაზეც გაიცინებ რომ შენ ჩემს ცხოვრებაში პირველი იყავი, ამიტომაც არ გემახსოვრება 15ივლისი, შვიდი წლის მე, ცხრა წლის

ცუდი

არ გინდა იყო , მაგრამ ხარ. ხარ და ეს არის ის რაც გიყვარს. ის, რომ ყიდი, ის, რომ გკიდია, ის, რომ ხმარობ. მერე რა, შენ ცხოვრობ ისე როგორც ცხოვრობ და არ გჭირდება გამართლება.

Don't Leave Me

- რამის გჯერა ? - ეხლა არაფრის. - იცი ? როცა ერთმანეთისგან მივდივართ წლები, თვეები ანდაც დღები ბოლოს მაინც ერთმანეთამდე მივდივართ ( გოგონამ ხელი ლოყაზე ნაზად შემოხვია და გაუღიმა) - ვიცი. მაგრამ ვინ იცის როდემდე. - შენ დასასრულების გჯერა. მაგრამ

სახელი ისი იაკობ

არა, ჩემო კირილე, შენ ათეისტი არა ხარ. შენ ცრუმორწმუნე კაცი ხარ და ფსევდო ათეისტთა იმ მრავალრიცხოვან ძმობას ეკუთვნი, რომლის წევრებიც, ერთი ანეგდოტისა არ იყოს, ძილის წინ გულში ლოცულობენ: „ღმერთო, ხელი მოუმართე ათეისტებს“.

ჟორჟი

ჟორჟი ჟორჟი ლამაზია, მხრებში გამართული სუსტი ფიგურა ჟორჟი ლამაზი ... მე ელა ვარ და მეც ლამაზი მეც და ჟორჟიც ლამაზები ვიყავით ჟორჟის მამა მოვიდა და მითხრა

მე და შენ ჩვენ - არა

შენს გარეშე ყველა რომ ლაპარაკობდა ესეც კი მკლავდა სულ ნახევარი საათი მაგდენიც არა მაგრამ საკმარისი იყო ჩემთვის... მე და შენ ჩვენ არა არა კი არა უბრალოდ ვერა

"წვეთუხვი დღე"

ჯერ თვალებიც კი არ გამიხელია და დედას მიერ ჩეულებისამებრ ოდნავ შემოღებული ფანჯრიდან წვიმის სურნელი მელამუშება. ისევ წვიმს და ისევ გაცრეცილია ხედები.

ანგელოზი

_ მაპატიე _ ეუბნება ბიჭი, ორივე ხელს მაგრად ხვევს და ტუჩებში კოცნის. გოგონა გრძნობს მას. ვერ ტირის. არ შეუძლია. _ არ წახვიდე _ ბოლოჯერ ეუბნება. ისე, თითქოს შეეძლოს რამის შეცვლა. _ თვალები დახუჭე. ასე უფრო ბევრის დანახვა შეგიძლია _ ამბობს ბიჭი.

თუ გიყვარს იბრძოლე!

და ახლაც წვიმს... წვიმს და თითქოს ამინდიც მასთან ერთად ტირის. ნელ-ნელა აუჩქარებლად თვალს სწყდება ცრემლები და ბალიშს ასველებს. აღარ იცის რით უშველოს საკუთარ თავს... თავს წევს და ფანჯარაში იხედება... ხედავს წყვილს, რომელიც ხელჩაკიდებული მიდის...