იასამნისფერი ომი

წვიმასაც ეტყობა სევდა... ქალაქიც მძიმედ სუნთქავს.თითქოს უსულო,გახუნებულ ბეტონის ჯუნგლებსაც კი გაეყინა არარსებული ბეტონის გული, გაეყინა რა , იგრძნო რომ აქვს ..

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი I)

ქალბატონო, ირის ეს წერილი მისაღებში ახალგაზრდა მამაკაცმა დატოვა, გვთხოვა თქვენთვის გადმოგვეცა ამბობს გოგონა და ახალ ნამშობიარებ ქალს ხელშო ოთხად მოკეცილ ფურცელს აძლევს.

ომი

დღეს მგონი მარტო ვარ... არავინ არი...უძილობა მაგრამ ნასვამი, ცოტა დალია... სახლში დაღლილი მოსვლის შემდეგ დივანზე გაქნეულ ქურთუკივით გდია, უმოქმედოა, არაფრის თავი არ აქვს...

სიბნელე

ვინ იცის მერამდენედ დავრეგისტრირდი ამ საიტზე, მხოლოდ ახლა გავბედე ჩემი ჩანახატის თქვენთვის გაზიარება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.

სადღაც ვიკარგები!!

დიდი ხანია ვცდილობ საკუთარ თავს გავეცნო,თუმცა წლების წინ მივატოვე საკუთარი თავის შეცნობა..ზოგჯერ ძალიან მინდა ვინმეს ვესაუბრო,მგონია რომ დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე ნამდვილი მსმენელი რთულია იპოვო..

"მანძილი"

თუ ყველა იტყვის რომ შენი სიყვარული არ შეიძლება მე მაინც მთელი არსებით შემიყვარდები

ერთი ჩემი ჩანაწერიც

ყოველთვის ყველას უკვირდა რატომ მიყვარდა სეზონებიდან შემოდგომა ასე ძალიან. და რატომ გამოვარჩევდი. სიტყვებით ვერასდროს ვხსნიდი მიყვარს ის ფერები გარემოს,რომ ეძლევა მიყვარს ის გრძნობა გარეთ გასვლისას თითქოს ძველ ფილმში ხარ,ის ფერებია.

მყარ საგნებში დაკარგული

რა ვქნათ ჩვენ,გიჟებმა. თუ ნორმალურობა უკვე კი არ გვაწუხებს... არამედ დიდ ზიანსაც გვაყენებს ? პირდაპირ გვახრჩობს,გვანადგურებს და გვკლავს ? რა ვქნათ.რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,აი რა.რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რაა ?

კოსმოსი ანუ კო-ს მოსაწევი"ტანჯვა და ჰარმონია"

აქვე,აქვე... რომ იცოდეთ,„ვნება“ - ეს კოს მოსაწევის ერთგვარი „პრიხოდია“ რომელიც მოდიის და მიიდის.

Rimma [სრულად]

განწირული ხმით კიოდა და შველას ითხოვდა, შებრალებას ითხოვდა… რიმმას კი ეს ხმა ეშმაკის სიმფონიასავით ეღვრებოდა ყურებში და სიამოვნებდა მისი მოსმენა. ნუთუ, ეშმაკი კლასიკას უსმენს? ნუთუ ვიოლინო მისი საკრავია? პაგანინი და მისი ერთადერთი სიმი… და რიმმაც