სიბერის ჟამს...

დაეუფლა,ფიფქებმა წაიყვანეს ისიც და მასთან ერთად მთელი დედამიწაც. სახეზე ფართო ღიმილი გადაეფარა და უცბად თოვლში მობზრიალე გოგონა დაინახა,მას ქუდი ეფარა და სიცივის მიუხედავად თხლად ეცვა,ხანდახან კი შიშით აპარებდა თვალებს ფანჯრისაკენ,ალბათ არ სურდა

დიდიარაფერი

აი წარმოიდგინე სადმე მომაღლებულ ადგილზე, საიდანაც დედამიწის რაღაც ნაწილი ყველაზე ლამაზად გვეჩვენება, მე და შენ ვართ. სადაც ერთი ფეხის გადადგმა წინ სამუდამოდ დაგვაკავშირებს ბუნებასთან, ერთმანეთთან სამუდამოდ გაგვაერთიანებს. ჰაერი გვშთანთქავს.

ძნელი გადასატანია, როცა შენზე უარს ამბობენ.

ძნელი გადასატანია, როცა შენზე უარს ამბობენ. და ყოველთვის გაუგებარი, რატომ. არასოდეს არცერთი პასუხი ამ კითხვაზე საკმარისი არ არის. ზიხარ და გიჟდები – აი, უფრო ლამაზი რომ ვყოფილიყავი, უფრო ჭკვიანი, უფრო საინტერესო, უფრო კარგი და კიდევ ბევრი უფრო. ხან

წაკითხვისთანავე დაწვით !

ხართ.ერთხელ მითხარით,რომ თუ ჩემს პრობლემებზე თქვენთან საუბარი მიჭირს შემეძლო ჩემი განცდები და სათქმელი ფურცელზე გადამეტანა და თქვენთვის მომეცა. ახლა ზუსტად ასე ვიქცევი.მინდა გაგენდოთ,ოღონდ ერთს გთხოვთ ეს წერილი წაკითხვისთანავე დაწვით!

მე მესმის თვითმკვლელი ქალების...

მე მესმის თვითმკვლელი გოგონების, ყულფს რომ მოირგებენ და თხელ, ფარფატა სხეულს ჩითის კაბასავით დაკიდებენ გასამზეურებლად. მე მესმის თვითმკვლელი გოგონების , რომლებშიც არსებული მთელი სიყვარული ჩაკლეს უმოწყალოდ, რომლებშიც ამოსული წრფელი გრძნობები

ბრბო...

ბრბო.. ადამიანების ჯგუფი, რომლის ქცევაც დამყარებულია იმპულსებზე და ამიტომაცაა, რომ მისი გავლენის ქვეშ შეიძლება მოექცეს ნებისმიერე ადამიანი, თუნდაც ეს იყოს ის პიროვნება , რომელიც თავისი სიცოცხლის განმავლობაში სიკეთის სამსახურში იყო.ხალხი ხომ ბრბოა ,

სარკის წინ…

ანტიკვარიატის მაღაზიაში ვმუშაობდი, ერთ მოხუც ქალთან. ბევრი უცნაური ნივთი მხვდებოდა ხოლმე, მაგრამ ერთი განსაკუთრებით მიზიდავდა… სარკე, უზარმაზარი სარკე, დიდი, მოჩუქურთმებული ჩარჩოთი და უცნაური ლაქებით… ზედმეტად დაბურული იყო…

ფანტაზიის სიყვარული

სიყვარული... ? ხო სიყვარული.მაინც,რა ჯანდაბაა,ეს გრძნობა.თუ კი,ის მაინც ქრება და ვივიწყებთ.მას ვინც გვიყვარდა,რატომ ? სიყვარული,ეს ხილი ხომ არ არის,? ჩაკბიჩო,არ მოგეწონოს და ახალი ხილი აიღო,გასასინჯად.არა ხომ?,არ

თვენ არ იყავით, ახლა თქვენ ხართ და მე არსად ვჩანვარ.

უცხოსგან გამოწვდილ ხელს რომ ხედავ იბნევი შენდაუნებურად. ელოდი, მაგრამ გაგიკვირდა ~ მაინც.

ირწმუნე!

ერთხელ, ერთმა ადამიანმა მკითხა „ვინ ხარო?“, არ მახსოვს რამდენ ხანს ვფიქრობდი პასუხზე, მაგრამ ფაქტი ერთია, რომ ვერაფერი ვუპასუხე იმ წამს. არადა თითქოს პასუხი ნათელი იყო. ვიყავი 16 წლის მოზარდი გოგონა, მაგრამ მაინც არ მქონდა პასუხი არც მაშინ და არც