ირწმუნე!

ერთხელ, ერთმა ადამიანმა მკითხა „ვინ ხარო?“, არ მახსოვს რამდენ ხანს ვფიქრობდი პასუხზე, მაგრამ ფაქტი ერთია, რომ ვერაფერი ვუპასუხე იმ წამს. არადა თითქოს პასუხი ნათელი იყო. ვიყავი 16 წლის მოზარდი გოგონა, მაგრამ მაინც არ მქონდა პასუხი არც მაშინ და არც

არა!

-გინდა დავრჩე? -არა,წადი -ჯერ არ გადამიწყვეტია -მაშ ნუ ყოყმანობ წადი -სიცივეში ხელებს ვიღა გამითბობს -ნუ გეშინია,იპოვი ვინმეს -რომ ვერ ვიპოვო? -შანსი არაა! -მე შენი მზგავსი მინდა

#2 ავტობუსში

ავტობუსის გაჩერებაზე გოგონა იდგა. დიდხანს იდგა. ბოლოს, როგორც იქნა, ყვითელმა “მინი-ბუსმა” “ჩამოიქროლა”. “ჟანგიანი ჯართი” გაიფიქრა, ნელა ავიდა, ბილეთი აიღო და ფანჯარასთან დაჯდა.

რა დავაშავე...???

რა ვქნა,რა დამრჩენია.დროც კი ისე ნელა გადის,რომ წერის გარდა,რა ვქნა ვეღარ ვფიქრობ.დავიღალე.ყველაფრით დავიღალე.დამპალი ცხოვრება ვნახე,სასტიკი,გაუმართავი.დღე არ დამდგარა ჩემს ცხოვრებაში ისეთი,რომ მართლა

RUN, ანუ არ გადაიქცე მარილის სვეტად

ვგიჟდები ისე მიყვარს ჩემს სახლში, სიმარტოვეში სეირნობა და ჩემთვის ნაცნობი ნივთების თავიდან თვალიერება. ასე მგონია, ჩემი სახელობის სახლ მუზეუმში ვიყო. აი ახლაც, დავდივარ და ყველაზე დიდ ყურადღებას ეგრედ წოდებულ, ჩემს „ლიტერატურულ კუთხეს“ ვაქცევ, სადაც

რით ვერ გაიგე ჩემო თავო

რომ ამ ყველაფერს შეიძლება ფარისევლობა ერქვას. რით ვერ გაიგე, რომ ყველას, ვინც გიყვარს, შენ ვერ ეყვარები. სითბოს რომ გასცემ, ისინი სიცივეს დაგახვედრებენ..... ვერ გაიგე, რომ გულწრფელობა უარყოფითი თვისებაა მათთვის?!

ლილიტის ქალიშვილი

პირველი ნაბიჯი როდესაც საკუთარ თავზე სიმართლე შევიტყვე, სულ რაღაც 17 წლის ვიყავი, აზროვნება ჯერ არც კი ჩამომყალიბებოდა, რომ უკვე ამერ-დამერია… მაშინ, როდესაც საკუთარი თავი, ჩვეულებრივი უიღბლო მაღალკლასელი მეგონა, რაღაც არაადამიანური აღმოვჩნდი…

დაუსრულებელი ტკივილი...

არვიცი ამას რატომ და რა მიზნით ვწერ , მაგრამ ახლა ყველაზე მეტად მტკივა. ვიცი ამას ვერავინ გაიგებს რადგანაც ეს თქვენ არ გტკივათ , ეს ჩემი გულია .დამახინჯებული გული ...

A bit of...

ჩემს საწოლზე წევხარ ნახევრად გახდილი და ტელეფონში რაღაცას ათვალიერებ. გიყურებ და ვხვდები, ჩემთვის არავინ ხარ. შენს დანახვაზე გული არ მიჩქარდება, თვალები არ მიბრწყინავს და არც დიაფრაგმა მეკუმშება.

წერილი პირველ სიყვარულს

არის ამბები, რაც არ იწერება, თუმცა შევეცდები მოკლედ გადმოგცე, რას ეხება ჩემი ისტორია… ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი, რომლის გამოჩენის შემდეგაც შენ იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს, თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ