ჩანახატი
...
პატარა ჩაბნელებულ ოთახში, სადაც მხოლოდ მთვარის შუქი აღწევს და ანათებს, ლოგინზე დაახლოებით 15-16 წლის გოგო ზის, ფეხები აკეცილი აქვს, წინ და უკან ირწევა და ფანჯრის მარცხენა კუთხეს, სადაც მთვარის სინათლე ანათებს თვალმოუშორებლივ, ღიმილით მისჩერებია.
ჩანახატი
ვიცუროთ მშვიდად ...
ადამიანებს საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ისე გვხეთქავს გულს მზად ვართ ჩვენი „სისაძაგლე“ მშობლებს მეგობრებს, თუ ოჯახის წევრებს გულიანად შევაწმინდოთ. მერე კი გაბმულ წუწუნს მოვყვეთ, რომ იცი რა ?
ჩანახატი
“ადამიანებად არ იბადებიან – ადამიანები ხდებიან”
გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი
ჩანახატი
გრძნობითი ჰალუცინაცია
შენ გრძნობითი ჰალუცინაცია ხარ, და თუ ვცდები, ერთი სიტყვა მაინც მითხარი. როგორ ხარ ? – ჰო, მეც ეგრე, არც მეტი, არც ნაკლები, მაგრამ შენგან განსხვავებით, მე არ ვიცი მოსვენებას რა არ მაძლევს... მხოლოდ ნაწილობრივ, თუმცა ის კარგად ვიცი, რომ
ჩანახატი
(ერთი დღე ჩემი ცხოვრებიდან...)
იმედია მოგეწონათ მეგობრებო ერთი დღე ჩემი ცხოვრებიდან!.. გთხოვთ რომ წაიკითხოთ. ამით ჩემი ისტორიები არ დასრულებულა!.. მომავალ შეხვედრამდე...მე ვარ მარიამ ჩაჩავა 14-წლის. ვცხოვრობ ქუთაიში თუმცა ვარ ბათუმელი მყავს და-ძმა ვცხოვრობ
ჩანახატი
შემოდგომის სიზმარი
სულში სიცარიელეს ვგრძნობდი , უკვე დიდი ხანია ... არა გატყუებთ არც კი ვიცი რამდენი ხანის მანძილზე ვიყავი ამ მდგომარეობაში , დროის აღქმაც კი დაკარგული მქონდა, მტკიოდა... ვერ ვხვდებოდი ამის მიზეზს, მაგრამ ვიცოდი, რომ რაღაც ისეთ ხდებოდა რასაც მე ხელს
ჩანახატი
მოლოდინი
დიდხანს მელოდა თურმე. არ დაურეკავს.. უბრალოდ იდგა სადარბაზოსთან კედელს მიყრდნობილი და სიგარეტს ეწეოდა.საშუალო სიგრძის თმები ჩამოშლოდა,რომელიც სახეს უფარავდა. შიგადაშიგ თუ ამოიხედავდა და გამვლელებს აკვირდებოდა. მანქანა გავაჩერე თუ არა დავინახე
ჩანახატი
იისფერი გვირილა
*** -ჩემთან იქნები? -უსასრულობამდე.. *** -სიყვარული სიკვდილამდე? -სიყვარული სიკვდილის შემდეგ.. *** -დამივიწყებ? -არასდროს.. *** -გიყვარვარ? -სიცოცხლეზე მეტადაც კი.. *** დაბურული მინები,წვიმის შხაპუნა შხეფები ასფალტზე.
ჩანახატი
რიგითი ჩანაწერებიდან...
გზა იყო ძალიან ვრცელი, მოშავო, მიტოვებული... ქარი ნელნელა ეხებოდა მის ზედაპირს და საშინლად ხმაურობდა. ცა ღრუბლის პატარა ნაგლეჯებს გადაეფარათ და ჩუმად თვლემდნენ, ირგვლივ არავინ იყო, გარდა მოსაბეზრებელი მარტოობის.ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
