იდეალური სნეულება

ერთ მშვენიერ ქალს ხედავდა ხშირად(ხშირად, თუმცა ყოველ დღე პირველად). შავები ეცვა. ინო ფიქრობდა, რომ ეს ქალი ქვრივი იყო და თავისი ქმრის სიკვდილში ედებოდა ბრალი. ოღონდ სულ შემთხვევით, სიყვარულით რომ შემოგაკვდება, ეგრე. აი ხომ შეიძლება, ვინმე

სულ ვფიქრობ ნეტა როგორ შევხვდით ერთმანეთს

სულ ვფიქრობ, ნეტა, როგორ შევხვდით ერთმანეთს, რომ არ ავცდით, არათუ გზაზე, არამედ დროსა და სივრცეში, საუკუნეებში,

***

-გამარჯობა, ნათლია,-მკრთალად გაუღიმა-როგორ ხართ? -კარგად, ჩემო შვილო. შენ? -გმადლობთ, მეც კარგად. -საუბარი გინდა?-მიხვდა მაშინვე რაც აწუხებდა გოგონას... -დიახ. -გისმენ, ჩემო გოგონა.

უცნაური განცდა

-კარგი, რა . წყვილები გაცნობიდან ერთი კვირის მერეც კი ქორწინდებიან... - უკვე აღარ ესმის მამაკაცის სიტყვები, ფეხზე იცვამს და კარებისკენ მიდის....

წარსულის ნაკვალევი

ოდესმე შენც ყოფილხარ ცუდად,საკუთარი თავი გადაგიყვარებია უფრო მეტიც უარიც გითქვამს.ყველაფერი დაგვიწყებია.მარტოსულადაც გიგრძვნია თავი,მარტოობის განცდა კი დიდხანს გქონია და ახლაც თან დაატარებ

სინანული დაუნდობელი რამაა

ადამინი სინანულისთვისაა გაჩენილი, ცხოვრება ისეთი დაუნდობელი რამაა ჯერ გაიძულებს, ჩაიდინო და შემდეგ ინანო მერე ისე ინანო რომ დღე და ღამე ააგარევინოს, გულის ფეთქვა გაახშიროს და ცხოვრების წესი შეცვალოს.

სულსაც კი,სტკივა ნაიარები...

სასაცილოა როცა ადამიანები სილამაზეს ვერ აფასებენ... ზოგს ცხვირი, ზოგს ყური ან წონა აღელვებს... ოჰ!რომ იცოდეთ,რა ბედნიერი ადამიანები ხართ! ამ ბედნიერებისთვის კი, Ყოველდღე უნდა უხდიდეთ მადლობას გამჩენს!.. ახლა ოცდახუთი წლის ვარ, მაშინ კი, თხუთმეტი

ჩაძირვა

ქვეყნის ერთ პატარა კუთხეში გავიზარდე, ჩვენი ქალაქი არც ისე დიდია, უმეტესობამ მისი ნამდვილი სახელიც კი არ იცი, ყველა სიყვარულის ქალაქს ეძახის. ყოველ ზაფხულს აქ წყვილები დასასვენებლად ჩამოდია, რამდენიმე დღე რჩებიან, უკვე ყელში ამოსული რომანტიკით

პან

"ზოგჯერ, როგორ მესმის იმ ადამიანის, ახლა რომ სადღაც, ცივილიზაციასა და ადამიანებს მოწყვეტილი, ხის ქოხში სარკმელთან ზის და მის წინ გაშლილ ხეებს გაჰყურებს. მერე რა, რომ შეიძლება ასეთი ადამიანი სულაც არ არსებობდეს?!..."

საათი

თვალებგაფართოებული ვუყურებდი ყვავილებით მოჩუქურთმებულ საათს. ეს მრავალჯერ ნანახის პირველად დანახვას ჰგავდა... რამდენჯერ შემიხედავს მისთვის, რამდენჯერ გამიკონტროლებია დროის სვლა, მაგრამ არასდროს გაღწეულა ჩემი