სიკვდილ-სიცოცხლის გასაყარზე...

იმ დღის შემდეგ, სიცოცხლე და სიყვარული, ერთად არსებობდნენ ტკბილად, თბილად და ყოველგვარი გართულების გარეშე. გასაკვირია, თუ როგორ მოხდა, რომ ორი სხვადასხვა სულისა და დანიშნულების ადამიანმა, ასე უეცრად იპოვეს ერთმანეთი და დაუკავშირდნენ ერთმანეთს, მაგრამ

***

დაწყება... ვრცელი აზრი...დიდი მნიშვნელობა...მრავლისმთქმელი... არ დაგავიწყდეს - ლაკონურობა გამდიდრებს... ინტერესი... ღრმა...მყარი...უდრეკელი...შენსავით, მაგრამ არა ჩემსავით... ჩერდება... მზარდია, მაგრამ მაინც ჩერდება... აღმართი თუ დაღმართი? სიტყვა...

მ. ბჟალავას

დანარჩენი პლანეტისა, ფლორისა თუ ფაუნისა, რადგან ჩემი არსებობა დანარჩენი პლანეტის ჩემთვის შეწირულობაა. სწორედ ამიტომ, სიამოვნებით ვიქნები შენთვის შეწირული, რადგან გაჩვენო რომ ადამიანები ბუნებაზე მაღლა არ ვდგავართ, რომ ჩვენც მისი ნაწილი ვართ და ჩვენც

***

სამყაროში, არსებობს ორი მხარე. სიბნელე და სინათლე. მე, ანუ სიკვდილი, სიბნელეს წარმოვადგენ, ხოლო სიცოცხლე-სინათლეს. ჩვენი ჭიდილი, საუკუნეებს ითვლის, მაგრამ ამას განზრახ არ ვაკეთებთ.

ზღაპრიდან რეალურ ცხოვრებაში გადასვლა

ჰე, მოგზაურობა მეგობარო, აღმოჩენები ჩემო კარგო, არ მოგენატრა? ერთ დროს ძალიან გიყვარდა.ყოველ დღე ჩანთებს გადმოიღებდი კარადიდან თბილ ტანისამოსს აწყობდი...

გ ა ნ ც ხ ა დ ე ბ ა !

ვყიდი გონებას, დაბინდული. მდგომარეობა კარგი, გატენილი ათასგვარი სისულელით, გარბენი 200 000 ფიქრმეტრი. თუ გეზარება მართვა ავტომატიკა, თუ გინდა სასარგებლოდ გამოიყენო მექანიკა.

მონატრება

მომენატრე,რაღაც უცნაურად მომენატრე.შემოდგომა იდგა და წვიმდა ,ნისლში გარინდული იდგნენ ხეები , აწვიმდათ...სევდანარევი ღიმილით ეფინებოდა ქალაქს ბინდი.ბუხარი ენთო- თბილოდა.მიყვარხარ..მე თვითონვე მსიამოვნებდა ეს აზრი ,ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელი

მომიყევი, რა მოხდა ?!

ერთ საათიანი გაწელილი ლოდინის შემდეგ, როგორც იქნა დაცვამ შეგვატყობინა, რომ დასაკითხი და მისი წარმომადგენელი უკვე შენობაში იმყოფებოდნენ, მათ თინა შეხვდათ და კაბინეტში მოიყვანა. ბებიას უკან პატარა გოგონა მოჰყვებოდა, თავი დაბლა დაეხარა და საკუთარ

შეიგრძენი შენი თავი და ფიქრები

როცა გგონია, რომ ყველაფერი დასრულდა მაშინ ჩნდება ნათელი წერტილიც და ამოყავხარ ჭაობიდან თავისუფლდები იმ გრძნობისაგან რაც შენს გონებაში ხდება, რაც გბოჭავდა და გიჭერდა თითქოს სადღაც გაქრა , შიშის მაგივრად სიძლიერე ისადგურებს და ისევ სრულფასოვანი ხდები,

უსაზღვრო

ამოვალ მეტროდან, ისევ გელი, ვიყურები იქით-აქით, ტელეფონს ვუყურეეებ, ვრეკავ მაგრამ ზარი არ გადის, გავდივარ ქალაქში და ქუჩაში ხალხის რბოში ავირევი, ისევ მომლოდინეთა რეჟიმში მყოფ აბონენტს ვგავარ. ყველას გავხედავ და გამოვხედავ, თითქოს მათში გეძებ,