November Rain

ერთი გამოტოვებული ზარი...ორი...სამი...აღარ იცოდა რა ექნა. გული ცუდს უგრძნობდა. ლოდინში ჩამოეძინა კიდევაც. კარზე ზარის ხმა აღვიძებს. საათს უყურებს და სამის ნახევარია.

სევდა და ოპტიმიზმი

ყველა თავის ისტორიას ქმნის და ამ ყველა ისტორიას თავისი ავტორი და სახელი აქვს. ეს ისტორიები ერთმანეთისგან განსხვავებულია, ზოგი გაუსაძლისი ტკივილით და მწუხარებით სავსეა

როგორ შევქმნათ ფერფლისგან საკუთარი ცხოვრება?

წავედი შორს და ვისწავლე,მივხვდი თუ როგორი და რანაირი იყო ჩემი ცხოვრების სტილი.

ყველაფერი რაც შენგან დამრჩა

ზოგჯერ ისე ხდება ხოლმე, რომ ჩვენდაუნებურად ვაგვიანებთ, თან ძალიან.გამოვტოვებთ ხოლმე ხშირად ისეთ მნიშვნელოვან, დასამახსოვრებელ და უბრალოდ ძვირფას დღეებს, წუთებს და საათებს საყვარელ ადამიანთან ერთად ეს შორს ყოფნა კი ბევრი გვიჯდება.რადგან ამავე დროს

შთაგონების წყაროდ თქმული შალოს ბაღი

ჩემი სახლიდან ორი, სამი სახლის მოშორებით არცისე დიდი ბაღია სადაც ბოსტნეულიდან დაწყებული, ხილამდე დამთავრებული ყველაფერია.არემარე ფერადია, იქ ყოფნა ძალზედ გესიამოვნებათ.შორიდანვე იგრძნობა გლეხთა შრომისუნარიანი

დრო სიკვდილამდე

ჰაერში ნელა მიმარწევდა, ოდნავი ნიავი მიფრიალებდა თმას, სუნთქვა აღარ მიჭირდა, გული აღარ მტკიოდა, ფიქრი აღარ შემეძლო, აღარც ის ადამიანები მახსოვდნენ, ვისაც ვტოვებდი ხორციელ სამყაროში. სიკვდილის ხმა ჩამესმოდა ყურში საამოდ, თითქოს მიმღეროდა მონატრებულ

***

წითელია... ან გეჩვენება, რომ წითელია... ბნელა, მაგრამ მაინც ამჩნევ...ასხვავებ... გესმის... მაგრამ ვერ გებულობ...ვერ ხვდები...ვერ იაზრებ... პასუხობ... ისინი დარტყმად აღიქვამენ... საზრდოობ... მიჯაჭვული ხარ...შებოჭილი ხარ, მაგრამ გსიამოვნებს...

გოგონა, სახელად ლიდია

მე ერთ ადგილას ვარ გაშეშებული და ვუყურებ დედამისს, რომელიც მაგრად იკრავს გულში შვილის სხეულს და მოსთქვამს... “შვილო...დე...გაახილე თვალები. ჩემო ფერია, გთხოვ...მიდი, დე. შემომხედე შენი ზღვისფერი თვალებით. გთხოვ, შვილო...ნუ დამტოვებ...გევედრები...“

ჩაი და სიყვარული...

-დიდი მადლობა, გავთბი-გამიღიმე ისე, როგორც არავის შეეძლო გაეღიმა. გიბრწყინავდა თვალები ისე, რომ სიკაშკაშით, მზესაც კი აჭარბებდა. მე შენი თვალების სიღრმეში ვიძირებოდი და ვიკარგებოდი...

სიღრმე რომელიც შემოდგომას თან ახლავს

ზაფხულის ცხელი,მზიანი დღეები უცაბედად გაივლის ხოლმე და დაუპატიჟებლად მოგვადგება კარზედ ოქროსფერთმიანი შემოდგომა.გარეგნულობას სრულიად იცვლის,თმას ოქროსფრად იღებავს,ტანზედ ყვითელი სამოსი მოურგია ხასხასა,ჭრელა-ჭრულა სიცოცხლით სავსე ფერები კი ზაფხულს