მე რომ ბებია მყავდა...

ყველაზე მეტად დაწყება მიჭირს. საუბრის, ურთიერთობის, უფრო უფრო კი წერის...ახლაც, თავს ისე ვგრძნობ, თითქოს დიდი ხნის უნახავ მეგობარს შევხვდი, აი ისეთს ყოველ დღე რომ არ ვხვდებით და ვსაუბრობთ, მაგრამ იმ ჯადოსნურ დღეებს, რომლებიც ერთმანეთს გვახვედრებენ

მომენატრე

საშინელმა გულის რითმამ გამომაღვიძა , შენი სურნელი ვიგრძენი ცხვირთან ახლოს და ჯერ კიდევ დახუჭული თვალები მკვეთრად გავახილე, სიცხე ერთიანად მომაწვა სხეულში

დატანჯული სხეული

ჰაერის ნაცვლად ახლა ჩემი სხეულიდან გამოყოფილ ტკივილს ვსუნთქავ, ისე ვინგრევი მგონია ჩემივე ნატეხების ქვეშ მოვყვები და წამოდგომას ვეღარ შევძლებ, ახლა უკვე წამებიც წუთებად გადაიქცა როცა ისე გტკივა რომ საკუთარი თავი გტანჯავს დრო გაცილებით ნელა

თითები საღებავით მაქვს დასვრილი

თითები, საღებავით მაქვს დასვრილი. ჩემში არის რაღაც, რაც მოულოდნელად იღვიძებს. რომლის შემდეგაც, ფუნჯს ვკიდებ ხელს და სრუილიად მოწყვეტილი ვარ გარე სამყაროს. სიმართლე, რომ ვთქვა ახლაც შოპენის სიმღერას ვუსმენ.

სარკის ეფექტი

რთულია როდესაც ვერ გიგებენ, შენს გულის ტკივილს ვერ ხვდებიან განსაკუთრებით კი ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლობლები არიან შენთვის.

სიზმრად მე სოხუმი ვნახე

სოხუმი,აფხაზეთი ჩვეი დიდი ტკივილი.ჩემ დაბადებამდე დიდი ხნის წინ მოგლიჯა იგი საქართველოს დემონმა და გაიტაცა.მე სიზმრად აფხაზეთი ვნახე ო ღმერთ რა ლამაზი იყო იგი. "გამარჯობა აფხაზეთო შენი"

დედას

და სადღაც საზღვრებს იქეთ, სული ეწვებათ ემიგრანტ დედებს, და სადღაც საზღვრებს აქეთ, უხმოდ ტირიან მათი შვილები.

მოსაღამოვდა.

ჩემსა და შენს შორის არისს რაღაც რაც არასდროს გაგვაერთიანებს და არც არასდროს დაგვაშორებს, ჩემსა და შენს შორის არის რაღაც რაც ვერ გახდება ჩვენ. ღამეები იმაზე ფიქრში დამთენებია, როგორ შეიძლება გიყვარდეს და არუყვარდე ან პირიქით????

ღამე

აივანზე ვდგავარ, სიგარეტით ხელში და არ ვფიქრობ. ვუყურებ ტაქსის მძღოლს რომელიც უიმედოდ ზის მანქანაში და ელოდება კლიენტს რომელიც არ მოვა. რატომ? იმიტომ რომ ღამეა. ვუყურებ როგორ უიმედოდ უკიდებს სიგარეტს და ფიქრების მორევში ღრმად ეშვება. ფიქრობს

პანდემია და ადამიანები

სრულიად მოულოდნელად, რაღაც ერთ წამში შეიცვალა ჩვენი ყოველდღიურობა და ამის მიზეზი ვერაგი ვირუსია.როგორი უცნაურია არა, სამყარო? როცა არ ველოდებოდით, მაშინ მოხდა ყველაფერი და დაირღვა ყოველდღიური, გადატვირთული, ენერგიით სავსე რუტინა.