ნოემბრის საღამოს

თითქოს იმედდაკარგული,გაწბილებული ემოციებით სავსე ჰაერი ყმაწვილის სასიამოვნო ხმამ გააპო.კითხილობდა მთელი გრძნობით.თითოეულ სიტყვაში,ბგერაში ცდილობდა რაიმე განსაკუთრებული ეპოვა და ეს შემდეგ მსმენელამდე

მარტოობაზე დაქორწინებული

არსებობენ თავად სიყვარულზე შეყვარებული ადამიანები, მე მინახავს ისინი, სასაცილონი, ექსცენტრულნი, ხშირად აბუჩად აგდებულნი, მაგრამ მაინც ძალიან საინტერესონი და საბრალონი....

ადრე უფრო ბედნიერი ვიყავი

ზოგადი ბედნიერება აერთიანებდა იმედს,მოლოდინს,აზრს,სწრაფვას. ყოველდღიურად იყო კარგის იმედი, რომელიც ფარხმალის დაყრის ნებას არ მაძლევდა; ყოველდღიურად იყო რაღაც სასიამოვნოს მოლოდინი, რომელიც მარწმუნებდა, რომ ყოველთვის არსებობს მოულოდნელი სიამოვნება,

სიკვდილი სიცოცხლედ გარდაიქმნება?!

ქვეყანაში უკვე კარანტინის საათი დაწყებული იყო, მაშინ როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა, როდესაც თვალები ეკრანზე გადაიტანა და ნაცნობი ნომერი დაინახა იგრძნო, თუ როგორ გამოტოვა გულმა რამდენიმე ფეთქვა, მაშინათვე აიღო საკუთარი მობილური და შიშნარევი ხმით

პირველი შეხვედრა

ჩვენ ხელები ჩავკიდეთ და ერთმანეთზე მიხუტებულები გამოვედით ნაილიდან. წვიმა წამოსულა,ჟუჟუნა წვიმა კი ძალიან ლამაზია,ჩვენ მანქანამდე სანამ მივიდოდით,ისევ ავცეკვდით,იმ წვიმის წვეთებს ავეცეკვეთ რომლებიც ასე დაგვთამაშებდნენ თავზე.

სიზმრებო მძულხართ

-დილით გამეღვიძა ,ასევე ადრე, დაგირეკე მაგრამ ტელეფონი გამორთული გქონდა .. სულ რამდენიმე წუთში ნიკუშა მირეკავს და მეუბნება , რომ არ ვინერვიულო, თან ტირილნარევი ხმა აქვს,მეუბნება რომ წუხს და პატიებას მთხოვს,მე ლამის ავტირდი ვკითხე რა ხდება თქო და მან

არ შეიძლება!

არ შეიძლება, გული უნდა გადშალო ხოლმე, უნდა ისაუბრო, უნდა გიხაროდეს, გრძნობების გადაცემა უნდა შეგეძლოს, სხვანაირად არ შეიძლება, მოკვდები, გული დაგემსხვრვა, ნაკუწებად გექცევა,ბოლოს კი ინანებ მაგრამ უკვე გვიანი იქნება.

ყოველდღიური გაფრენები

რუტინად მექცა, ყოველდღიური გაფრენები. რას ვგულისხმობ გაფრენებში? ჩვენ ყველანი ვართ განსხვავებულები, ჩვენივე გრძნობითა და ფიქრებით. ვქმნით სამყაროს სადაც, თავს კომფორტულად და მშვდად ვგრძნობთ. უფრო სწორად იმიტომ ვქმნით ამ სამყაროს, რომ თავი

ზოგჯერ დადუმდი

მე მოვწყდი გარემოს,იმასაც რომ გვერდით მიზის ბიჭი რომელიც მომწონს,მაგრამ არა იმდენად რამდენადაც ეს კონცერტი. ამ მომენტში მე ვითიშები და ვკონცენტრირდები მხოლოდ მუსიკაზე. -ყურში მიჩურჩულებს,ეს ყველა დღეს უნდა იმღერონ?

სასაფლაო

მე,როცა ცოცხალი ვარ არ მეშინია სასაფლაოზე ყოფნის მაგრამ როცა იქ სამუდამოდ მომიწევს დარჩენა ისევ უშიშარი ვიქნები?