უსასრულობაში დაკარგული

უკიდეგანო ოკეანის კამკამა წყალი არხევდა მის სხეულს და ოქროსფერი სანაპიროსკენ მიაქანებდა. მას თვალები ჰქონდა დახუჭული და ფიქრობდა: ლურჯი სივრცე, ყვითელი ქვიშა, მზე, სითბო- ნუთუ ეს არის ბედნიერება? სულ ასე რომ ვიყო, ნეტავ ვიქნები ბედნიერი? ეკითხებოდა

ფსიქოლოგთან,რომელსაც ფსიქოლოგი არ სჭირდება

მომდევნო თვეები დამთავრდება აპათეით. მიყვარს ჩუმად ყოფნა. არასდროს გამოვთქვამ აზრს იქ, სადაც მისი ღირებულება დაბალია.სამაგიეროდ ვუსმენ ყველას და ვისმენ ყველაფერს. ყველაზე მეტს ყველაზე შეშინებული ძაღლი ყეფს მოტო. P.S.მოკლედ არავის და არაფერს,

40+ დიონისე

მესამე დღე იყო,რაც მთვრალი "დიონისე" ღამის ქალაქის ქუჩებში უმისამართოდ დაეხეტებოდა, მესამე დღეა შეუჩერებლად სვამდა და დარდს ალკოჰოლით იკლავდა გულში.ფიქრი მოეძალა დარდიანს.მშობლების საყვედურებს ყველაზე მეტად გაურბოდა: სად დაეთრევი, ერთი სამუშაო ვერ

რა არის სიყვარული?

როცა ადამიანი გიყვარს გინდა რომ მისთვის ყველაფერი გააკეთო, შეუძლებელიც კი შესაძლებელი გახადო. არა არა შემეშალა. “მიყვარხარ” რაარის იმასთან შედარებით რასაც სხეულში და გულში გრძნობ

უთქმელი

ახალი ისტორიის დასაწყისი... მინდა სიტყვების გარეშე ვისაუბრო ამაზე... მასზე... რამდენიმე დღეა, თავს ვეღარ ვგრძნობ... ვცნობ... უცნაური მონაკვეთია...

წვიმს

მიყვარს მარტი! ცვალებადი,მგმინავი,შეუცნობელი... მიყვარს მისი სურნელი,ამოუხსნელი,რაღაც ისეთი ბედნიერებას რომ მაგრძნობინებს და ყოფით საფიქრალს ცოტახნით რომ დამავიწყებს...

მზერის მარადისობა (ანუ შეხვედრა ოცი წლის შემდეგ)

ყოველი მიახლოებული ნაბიჯი უფრო და უფრო ამსგავსებდა მას ნაცნობს.. ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული და ამიკანკალდა მთელი სხეული, როგორ მახრჩობს ცრემლები, რომლებსაც გარეთ გამოღწევის საშუალებას არ ვაძლევ. ჩემს წინ გაჩერდა.. არ შემშლია, ან როგორ შეიძლებოდა

როცა გულები კვლავ შეხვდებიან

ოტო ქართველი ოცდახუთი წლის ბიჭია, რომელიც იაპონელ გოგონაზე სახელად მარიზე იქორწინებს, მალევე ურთიერთობას წყვეტს ოჯახთან, როგორც თვითონ ასევე მისი მეუღლე მარი.

მერამდე ფურცელი ამოვხიე..

მერამდე ფურცელი ამოვხიე... მანამ სანამ მხოლოდ ყდა არ შემრჩა ხელში.. მერამდენედ ვერ დავწერე ვერცერთი ასო.. მერამდენედ ვეცადე რომ გადმომეცა.. მერამდენედ უნდა გითხრა....

ბლუმი

გინახავს ღამე დღეზე ნათელი? დღეს ასეთია... ფხიზლად ვერ შევხვდი, ცოტა მეძინა, მაგრამ როდის იყო "ძილი" გვყოფნიდა. სახლში დაბრუნებულმა, მოსვენება მხოლოდ მუსიკამ მაპოვნინა... ქაოსი! აუტანელი შეგრძნებები... საკმაოდ ხშირად ვახსენებ ვიცი! და მოდი გაჩუმდი,