ზღურბლთან

ადრე უყვარდა ადგომა. დილაობით სახლს სწრაფად მიალაგებდა (სახლი რაა, ერთი ფიცრული ოდა ქონდა) , ყველაფერს დახეხავდა, ისედაც წლობით ხეხვისგან გადაფხეკილს,

ქარიშხალია

დილა ზარით დაიწყო... ყურმილის დაკიდებას კი ცრემლების ნიაღვარი მოჰყვა..

ველური ტყემლის ხე

ფილმს ვუყურე,სათაურით "ველური მსხლის ხე" . ეკრანიზაცია პროვინციელი, ცნობილი თურქი მწერლის ცხოვრებასა და კრახზეა ,რომელსაც წარმატებისთვის მხოლოდ ახლობლების აღიარება ჭირდება. სიუჟეტმა ჩემი ეზოს ტყემალი გამახსენა. ერთადერთი ხე ბავშვობის

ადამიანები ჩვენს გარშემო

არსებობენ ადამიანები რომლებიც სულაც არ არიან ისინი როგორებიც მოაქვთ თავი.პირადი გამოცდილება

გვიყვარდეს...

საკმაო ხნის სიარულის შემდეგ ბრაზი ერთ ფიქრად იკვრება : just love yourself. მეღიმება, უცნაურ შვებას ვგრძნობ... როგორც იტყვიან, რაც არ გკლავს, გაძლიერებს...

ჩემეული

გაჰყურებ თვალუწვდენელ ჰორიზონტს და ელი როდის შეღებავს მზე ღვინისფრად ცასა და ზღვის მცირე მონაკვეთს.პროცესის დაწყებისას მზის სხივები შენშიც აღწევს და შინაგან სამყაროს ოქროსფერი ელფერით შემოსავს.

სიცოცხლე სიკვდილისთვის...

ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ ძნელია მიხვიდე თვითმკვლელობამდე. გადადგა ნაბიჯი იქ, სადაც არაფერია. ძნელია დატოვო ოჯახი, რომელიც შენს ამგვარ გადაწყვეტილებას არ ელის. თუმცა ახლა ვიცი რას ნიშნავს ,,თვითმკვლელობა''. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ასეთი რამის

გვირილა.

სადღაც შორს მთებს იქით დაფანტული გვირილების წყებაში დაკარგული სევდა ხშირად გახსენებს, რომ ადამიანი ხარ, მაგრამ დიდი სიამოვნებით მოკრეფდი თითოეულ გვირილას იმის იმედით,

რაც გინდა ის უწოდე

ძლიერი და ფეხებში დამცემი ტალღებით.ისეთი სიძლიერით მოდის შორიდან წაგაქცევს და დაგაჩოქებს,თავზე გადაგივლის წყალი დაგახრჩობს არ გაპატიებს იმ შეცდომებს და ცოდვებს რაც წარსულში ჩაიდინე!

ყველაფერს ვყიდით

ყველაფერს ვყიდით ; ღიმილს, სიხარულს, დადებითად აღვსილ სიტყვებს და ძვირფას დროსაც კი... გვჯერა, რომ ოდესმე გაცილებით ლამაზი იქნება რეალობა ...