ჩემი პრინცესა[7ნაწილი]

-ჯერ არა, მაგრამ მალე გაგაცნობთ ათუკა გაბრაზდა იფიქრა რომ ვიღაც სხვა მიყვარდა,თამაში მომბეზრდა და ოთახში ავედი მალე ბავშვებიც დაიშალნენ.მოვწესრიგდი და დავიძინე.შუა ღამეს გამეღვიძა რაღაც ცუდი სიზმარი დამესიზმრა და ვეღარ დავიძინე.წ..ის დასალევად

როცა მოვკვდი (თავი მეთერთმეტე)

-მოდით, დასხედით, ყავას მიირთმევთ თუ ჩაის?-მხიარული იყო, ძალიან მხიარული და შთამბეჭდავი რიმილი ქონდა, თითქოს საერთოდ არ ღელავდა, მაგრამ ეს როგორ შეიძლებოდა ის ხომ პირველად შეხვდა საკუთარ ძმას. მე კი ძალიან ვრელავდი თითქოს ყინულად ვიქეცი, გავიყინე და

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {13}

მაგიდაზე დაუდო რამდენიმე ჟურნალი, რომელის პირველ გვერდს მისი და ანასტასიას ფოტოები ამშვენებდა, სხვ და სხვა მომენტი იყო გამოსახული და ყველაში საოცარი მუხტი იგრძნობოდა, მთელს სხეულს სასიამოვნოდ მოედო ნანახი ფოტოები, რომელებიც მაღაზიასთან მომხდარს

ვნებიანი მასწავლებელი - 12 დასასრული

- მე რომ დავურეკო აზრი არ აქვს ხომ ? - ჰკითხა სრუტუნით. - არა ღადაობ ? ეხა მაგრად გაგიჭედავს , მაგარი გაბრაზებულია , მაგ დროს არ უნდა მიაწვე , პირიქით უნდა აცადო დამშვიდება და მერე ცივ გონებაზე უნდა დაელაპარაკო თორე ერთი შეილება ისეთი გაჭედოს

მივიწყებული გრძნობა (პირველი თავი)

თბილი სიო ნელა არხევდა გამჭირვალე,აბრეშუმის ფარდებს.სადღაც შორიდან კი გარკვევით მოისმოდა არეული ხმები.ალბათ ვიღაც ნასვამია,ჩავიბურდღუნე და უკვე მეასედ გადავტრიალდი,თან ბალიში ერთი ხელის მოსმით მოვითავსე თავზე.ხმა უფრო ძლიერდებოდა.გაურკვეველ ბოდვას

ცუდი ბიჭების სასტავი (დასასრული)

საავადმყოფო...თეთრი კედლები...წამლის სუნი...აუმრავი პაციენტი, რომლებიც ხან ტკივილისგან კვნესიან და ხან სიკვდილის მომლოდინე ცრემლებს ღვრიან. ქაოსი ტყდება, ყველა ექიმი ერთ პაციენტთან

ბოლო რეისი

-არა ,არა.აქ გამიჩერეთ შეიძლება_აღელვებულმა უპასუხა და მძღოლს ფული მიაწოდა. სახლთან ახლოს იყო.ჩქარი ნაბიჯებით წავიდა კორპუსისკენ.გაუხარდა სადარბაზოში სინათლე რომ დაინახა.ნაბიჯს მოუჩქარა და იგრძნო რომ მის უკან ვიღაცამაც მოუჩქარა ნაბიჯს.

ომობანა (სრულად)

წელიწადში ოთხი დროა! გაზაფხული, ზაფხული, შემდგომა, ზამთარი.. ყველა დროს თავისი წილი ბედნიერება მოაქვს ადამიანთა ცხოვრებაში....გაზაფხული სამყაროს გამოღვიძების საწყისია, ზაფხული შუალედი ბედნიერებისა და შრომის დაფასებისა!

მარიონეტი (ოცდამეჩვიდმეტე თავი)

როგორც უკვე აღვნიშნე ზურას დაბრუნებას მოჰყვა ბოჭორიშვილებთან მოსიარულე სტუმრების მომატებაც, ხალხმრავლობა არასოდეს აწუხებდა და არც ამჯერად გაუპროტესტებია ნინოს, თუმცა ერთი ადამიანის სტუმრობამ ნამდვილად გააოცა. თვალები გაუფართოვდა გოგონას, როცა ერთ

უ'საზღვროდ /21/

ზურა ნენესთან ერთად იყო, ვისკის ჭიქით ხელში უყურებდა სტუმრებს და თან ბიძაშვილს ესაუბრებოდა მაშო რომ დაინახა -ზურა ... ვის უყურებ? -ნენე მაშინვე მიხვდა და მისი მზერის ობიექტიც იპოვნა- ვინ არის ეს გოგონა? -ღვთის მიერ მოვლენილი სასჯელი ,ცოდვებისთვის