ცქნაფა თავი 4

ოთახიდან როგორც კი გავედი დავინახე იატაკზე მოფენილი ფოტოები , ჩემი ბავშობის ფოტოები და ვაჟბატონი , რომელზეც ორი წუთის წინ გესაუბრებოდით მუცელზე ხელს იჭერდა , - ეს სად ნახე ?

საკუთარი ბედნიერება(მეთერთმეტე თავი დასასრული)

-როგორ ბედავ აქ მოსვლას ყოველივე იმის შემდეგ რაც შენ გამო მოხდა,მაინც რა თავხედი და უტიფარი ხარ. -მესმის შენი და მართალიც ხარ რომ ბრაზობ. -შენ არაფერი გესმის,საერთოდ არაფერი,წარმოდგენაც არ გაქვს მე რას ვგრძნობ ახლა

მარადიული სიყვარული?ჰმ... (დასასრული)

ერთი კვირის შემდეგ-ჰეი რეზი თოკო სადაა?-დილაადრიან დავადექი თავზე რეზის რომელიც ტელევიზორს უყურებდაბოდიშით რომ ვერ დავდე აქამდე მაგრამ მიზეზი ნამდვილად მქონდა... მერე გადავწყვიტე რომ საერთოდ წამეშალა ეს იატორია მაგრამ ვისაც მოსწონს და კითხულიბდა ამ

მომავალი ბედნიერება {სრულად}

მე ვარ ანამარია ლუტიძე. 20 წლის, საშვალო სიმაღლის, თაფლისფერი თვალებითა და შავი თმით. მყავს და ლიზი ლუტიძე, 23 წლის, რომელიც ჩემი ტყუპი დასავითაა, რადგან ძალიან ვგავარ, მასაც ჩემსავით თაფლისფერი თვალები აქვს, საშვალო სიმაღლის და ოდნავ გამხდარი

ჩემი მწვანეთვალება(თავი4)

მათ შემყურეს გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა.იმედგაცრუების გრძნობა დამეუფლა.მეგონა მისი შეყვარებუკი იყო.კოსტამ ის გოჰო თავის ოთახში აიყვანა მეკი გვიანობამდე ვიჯექი და დრამას ვუყურებდი. დივანზე ჩამძინებოდა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს.სამზარეულოდან

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მეოთხე)

ემე შენ იმდენად ძლიერი პიროვნება ხარ მსგავსი რაღაც შენ, თან მომავალ ფსიქოლოგ ქალს არ უნდა გაშინებდეს. შენ თავში უნდა იპოვო წერტილი და მისცე შენივე თავს და ცხოვრებას მეორე შანსი. ეგრე შიშით სულ ხომ ვერ იქნები არა? ამ ერთი ცუდი გამოცდილების გამო უარს

დაბრუნება (5)

როდესაც ყველა ჭრილობა იხსნება და ზედ მარილს გაყრიან ისეთი მტკივნეული იყო ჩემი შვილის გახსენება, შვილის რომელიც ვერ მოევლინა ქვეყანას, ცრემლები მოდიოდნენ დაუკითხავად, ბურუსით მოცული იყო ირგვლივ ყველაფერიარაფერი მესმოდა, მერე ნელ-ნელა მიწყდა ტალღების

ცისარტყელა ( ნაწილი 5)

ძალა მოვიკრიბე და მისკენ გავიხედე,ანერვიულებული იყო და ჩემს დანახვაზე თვალები აუწყლიანდა... -ვაკო რა ხდება? -წამომყვები? -სად? -მინდა დედაჩემი გაგაცნო . თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.. აფორიაქებული იყო, ვგრძნობდი რაღაც შიგნიდან ძალიან სტკენდა

წამომყევ ქალავ(თავი მესამე)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეხუთე)

სანდრო გიორგაძე ვერაფრით წარმოიდგენდა,რომ ჩვეულებრივი დასასრულისთვის განწირული შემოდგომის ერთი ჩვეულებრივი დღე ასეთი სასიამოვნო მოულოდნელობით იქნებოდა აღსავსე.დაღლილი ბრუნდებოდა სახლში