სხეულის ენა (სრულად)

-სამამდე დაითვალე და,თვალები დახუჭე.-ხრინწიანი,ვნებააშლილი ხმით ჩამჩურჩულა-მანამ არ გაახილო,სანამ არ გეტყვი-ოდნავ მკაცრად გამაფრთხილა და, სხეულზე ამიკრა.გამაკანკალა.მისგან წამოსული

ბიჭები არ ტირიან თავი I (ლგბტ თემა)

თვალებს ვხუჭავ და თავს უფლებას ვაძლევ წარმოვიდგინო ხეები ისე, რომ არც კი შევხედო. ვცდილობ ჩემს ტვინს ვაიძულო განვითარდეს და საგანი თავისით შექმნას.

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 6 )

მივდიოდი მაგრამ ფეხები უკან მრჩებოდა,ნაცნობ ეზოში შევაბიჯე,არაფერი შეცვლილა , დიდი ჭადრის ხეები, პატარა ლამაზი ქვებით გაწყობილი ბილიკს გარშემო ყვითელი ყვავილები მიუყვებოდნენ და პირდაპირ უზარმაზარი სახლის უზარმაზარ კარებთან ჩერდებოდნენ.. ისევ ეკიდა

ორი მოწმე (თავი 9)

-ოჰ კარგი რა დაჩი, სულ რომ არ გიცნობდე დემეტრედან შენზე ისეთები ვიცი, მაშინვე მივხვდებოდი რატომაც მითხარი, მინდა გითხრა, რომ არ გაამართლა, ტაქსი შეგვხვდა იდიოტი თორემ დაგეწეოდით_დაჩის ხარხარმა მთელი ბინა გააღვიძა.პირველად ხედავდა ლილია დაჩის სიცილს

ვინუჟდენში დაქორწინებულები 12

თავი მივატრიალე და ალექსის ცისფერ თვალებს გადავაწყდი. ვიფიქრე, რომ მისი თვალები გაცილებით ლამაზი იყო, -პატარაობაში ვოცნებობდი, რომ ღრუბლები ბამბის ნაყინად გადაქცეულიყვნენ და დაბლა ჩამოცვენილიყვნენ-გამეღიმა ჩემი ბავშვობის ოცნების გახსენებისას.

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (4,5 თავი)

შენ გოგო სულ გადაირიე არა?! ხვდები მაინც როგორ მანერვიულებ,ეს რომ მამაშენმა გაიგოს ხომიცი როგორ გაბრაზდება?!-მტუქსავდა პატარა ბავშვივით და ხელებს გაურკვეველი მიმართულებით იქნევდა.რაც შეეხება მამაჩემს ის არაფერს იტყოდა,რადგან იცოდა არაფერი

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი 1)

იყო რა, იყო ჩვეულებრივი სიმახინჯითა და ნიჭიერებით გამორჩეული გოგონა. 1.76სმ-ის სიმაღლის 96 კგ-ის. წითელი, ძალიან ძალიან წითელი თმითა და თაფლისფერი თვალებით. თვალებზე ჩვეულებრივად დაკოსილი სათვალით და ხელში მუდამ ბევრი წიგნებით. ბავშვობიდანვე მსუქანი

შავი ანგელოზი 13

ბოდიალობ,ერთმანეთს არც კი ვიცნობთ რატი ხელი გამიშვი,საერთოდ არ მომწონხარ ადამიანო მძულხარ ასეთი ქცევის გამო,ერთ დღეს მე მკოცნი,მეორე დღეს ვიღაც ბარბს ეჩალიჩები,გამიშვი ხელი მძიულხარ-ვუყვირი -ეგ ტყუილია ნია და ნუ

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 6

-წავედი უკვე გვიანია,წამოვდექი,ისიც გვერდით ამომიდგა. -ნუ მიყურებ ასე ერთი გზა გვაქვს.არ გაცილებ.გამიღიმა ეშმაკურად,როგორ ახერხებდა ყოველთვის გაღიმებას მიკვირდა.. -ნია,,,-შემაჩერა სახლის კართან,როცა მივედით.-მინდა ასეთი საღამოები კიდევ

მდუმარე სასტუმრო - "თეთრი ქალიშვილი" მოჩვენება (თავი 9)

ალესტერი ერთ-ერთ კართან შეჩერდა და ჯიბიდან პლასტიკური ბარათი ამოიღო. ძალიან პატარა, ბნელ ოთახში შევიდნენ. ოთახი ცარიელი იყო. მხოლოდ ერთ კედელზე ეკიდა დიდი სარკე, რომლიდანაც სააბაზანო ოთახი ჩანდა. - რა უცნაურია! ეს სარკეა თუ მინა? ანა სარკეს