ორი მოწმე (თავი 2)

უსიტყვოდ დაძრა დემნამ მანქანა და დაჩის მშობლებისკენ წავიდნენ. ორივე ადგილზე გაიყინა, ხმა ვერცერთმა ამოიღო. დედამისმა ერთი ცრემლიც კი ვერ გადმოაგდო ისეთი გაყინული სახით მიაჩერდა დაჩის -დაიჭირეთ?

მე შენ...(თავი 2)

დღეს შაბვათი იყო ამიტომ თავი არ შემიწუხებია,ადრე ადგომით,დაახლოებით თორმეტზე გავიღვიძე მივემზადე და დაბლად დედას ძახილით ჩავედი,მაგრამ რად გინდა,დედაჩემი სახლში არ იყო,ამიტომ მე თვითონ მოვამზადე საჭმელი და შემდეგ ტელევიზორთანაც დავჯექი,უცებ კარზე

მწვანეთვალება დემონი,ნაწილი2 თავი 12(დასასრული )

-მოდით ელენს გაუმარჯოს ჩვენს ჩემპიონს,გილოცავ ამ მორიგ წარმატებას და უფრო და უფრო მეტს გისურვებ,წარმოსთქვა სერგიმ.-მაგრამ რაც არ უნდა იყოს შენ მაინც ჩვენი "მწვანეთვალება დემონი "იქნები რომელმაც თვით სიკვდილიც კი დაამარცხა. -გაუმარჯოს.თქვა ყველამ

სუროგატი დედა.თავი 3

-რას ვიზამთ ალექსანდრე ჩვენ ყველას ჩვენი ღირსება გვაქვს,მართალია ზოგი ღირსებასთან ერთად მოთმინებას და თავდაჭერილობას კარგავს,მაგრამ შესანიშნავად აქვს ნათქვამი ერთ ცნობილ ადამიანს თომას მანის- რომ ,,იმ ადამიანის უნდა გეშინოდეთ,რომელიც არ ხმაურობს''.

მატარებელი (მესამე თავი)

გაბრიელი? მემგონი! მიდი ჩქარაა!! მატარებლებს შორის ამოსასვლელი კიბეებისაკენ გავიქეცი. იქნებადა მოესწრო ამოსვლა. თავი გავყავი მატარებლიდან და დავინახე გაბრიელი. მორბოდა რაც ძალი და ღონე ჰქონდა და ჩემი ტელეფონი ეჭირა. დავუძახე და დამინახა, დამიძახა:

მოახლოება (XVI თავი)

*** -რა ამბები ხდება, გადაირევი პირდაპირ რა!-სამზარეულოდან გამოდის დედა. -რა ხდება? -ვიღაც კაცი დაუჭრიათ ლაკოს კორპუსში. მადლობა ღმერთს გადარჩა. ორი ბიჭი მისულა, მეზობელს დაუნახავს.

მე მია ( თავი პირველი , საცდელი )

კიბეებზე ნელ-ნელა ავდიარ, წინ და უკან ხალხია, კიბის ქვემოთ კი პოლიცია, ისე უნდა ავიდე რომ ვერაფერს მიხვდნენ... ავედი, ეს უკვე მიღწევაა მაგრამ რომ შეგვამოწმონ? არა, არა მგონია... ყველაფერი ისე გავთალე რომ უნდა გამომივიდეს და იმედია გამოივა...

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს სულ...(თავი 3)

ასე გადაუღებლად წვიმდა საღამომდე... საეკლესიო საქმეებს რომ მოვრჩითე და ზურა მანქანისკენ წავედით -დაიღალე? -მკითხა ზურამ და მანქანა დაქოქა -სულაც არა, ეკლესიაში ძალიანააც რომ გინდოდეს ვერ დაიღლები -ვუთხარი და გაიღიმა.

26 მაისის კვეთა (სრულად)

მაღალი იყო.. მეტრი და ოთხმოცდაათი,ალბათ.. სუსტი და,სულ ოდნავ წელში მოხრილი. მოშვებული ჯინსი,ზოლიანი მაისური და ლურჯი დუტის ქურთუკი ეცვა,თითქმის სულ.. რვა ნომერ კენტს ეწეოდა და,ბავარიას სვამდა.. 26 მაისის კვეთაზე იდგა და,როცა არ უნდა

ორი მოწმე (თავი 1)

-ბატონო დაჩი ექსპეტიზა სადაცაა მოვა, მაგრამ როგორც გაგვაფრთხილეთ თქვენამდე მაინც არ მივუშვებდით. -მადლობა გიორგი_თავი დაუკრა და მანქანისკენ წავიდა.ჯერ მანქანას შემოუარა და გარედან დაათვალიერა. მსხვერპლზე შეხედვის დრო რომ მოვიდა ადგილზე გაიყინა,