"დიდებული იყო ის ზაფხული..." თავი IV

რათქმაუნდა არავინ. ამაზე კი ჩვენს ბიჭს სახე მოეღუშა ისეთი სასაცილო იყო სიცილი ძლივს შევიკავე.. ერთმანეთი კიდე ვაწამეთ კარგახანს, ბოლოს მოგვბეზრდა ესეც და შევეშვით თამაშს. ამასობაში შემოგვაღამდა ისე რომ ვერც გავიგეთ. მე და ნია ოთახში ავედით

ცის არტ ყელა (ნაწილი 2)

როცა ავწიე აღარ იჯდა ჩემს გვერდით. ლექცია დამთავრდა და გავედი აუდიტორიიდან.. ვიღაც გოგო ეკიდებოდა კისერზე და ესეც საერთოდ არ გრძნობდა დისკომფორტს.. გოგოები მომახტნენ რასაც ქვია და ერთიანად დამიწყეს ლანძღვა .. -მეტროში გელოდეთ ნახევარი საათი გიჟი

იო (ნაწილი 2)

ყურები მიგუბდებაა, ვუყურებ როგორ დახვეწილად სვამს ვისკს და ერთი სული მაქვს როდის ვაკოცებ და შევძლებ რომ კალთაში ჩავუჯდე. - ვიღაც გოგო მოდის და ეფლირტავებაა, სისხლი მიდუღს ისე მინდა რომ ვეცე მაგრამ არ ვიმჩნევ და საცკევაო მოედნისკენ მივდივარ

მარიონეტი (ოცდამეთერთმეტე თავი)

გიგას თვალები დაეხუჭა, ნესტოები უთრთოდა მღელვარებისგან, ერთიანად გაფითრებული ნერვიული ცახცახის შესაჩერებლად სულ ტყუილად ეჭიდებოდა მაგიდის ზედაპირს. - გგონია ცოცხალი ძალით გვიტევდნენ? როგორ გეკადრება, რუსებმა თავი ამდენადაც კი არ შეიწუხეს,

საუკეთესო ჩემში (თავი4)

ჩავედი ქვემოთ.. -აქ რას აკეთებ? შენ სულ გააფრინე? -შენი ნახვა მინდოდა მელანო.. -შენ რაიყო მთვრალი ხარ? გაკვირვებული სახით გავხედე

ფერი ყვითელი 2.თავი

-რუია ბონე - ფიქრებიდან გამომარკვია ჩემი სახელის დაძახებამ.ფოიე თითქმის დაცარიელებულიყო,თუმცა ეს ყოველივე მხოლოდ ახლა შევნიშნე.დაბნეულმა ხელი გავიქნიე იმის ნიშნად,რომ იქ ვიყავი.ქალმა რომელმაც ჩემი სახელი დაიძახა მივუახლოვდი,ის კი ოთახში

"უშენოდ ბედნიერი ვერ ვარ .. "

მეხუთეზე ბრახუნი გაისმა -გისმენთ - სისხლი გაეყინა .. არა ნომერს არ დახედავდა,ისე უპასუხებდა .. - გეგა! -ელე .. დაბადების დღეს გილოცავ! -გეგა ..

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეშვიდე)

ჯერ დილით ადრე გაღვიძება, ბექას წუწუნი, აეროპორტი, მგზავრობა და აი უკვე კუბაზე ვართ. დემეტრემ საქმეები მალევე მოაგვარა და ახლა იახტაზე ვნებივრობთ. - ზურგზე წამისვამ ? - კრემი ავათამაშე ხელში-თუ შენ გინდაა

ჩემი ბედნიერება 3 თავი

არ მინდა ტასო ამ საქმეში გავეიო და გამოვიყენო მაგრამ დავიფიცე და ამ ფიცს ვერ გადავალ. ჩემი მიზანია ანასტასიას თავი შევაყვარო და ბოლოს მივატოვო. ვიცი ჩემს მიმათ მაინცდამაინც გულგრილი არაა ასერომ ამას

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 3

თელი დღე ველოდი მის ზარს.თუმცა არც იმ დღეს არც მეორე დღეს და არც იმის მერე არ დაურეკავს.მერე კი საკუთარ თავზე გავბრაზდი,არა როგორ ახერხებდა რომ ყოველთვის ჩემი ნების საწინააღმდეგოს ვაკეთებდი მის