დაქირავებული მკვლელი

კორპუსიდან გამოვედი ჩანთა კი იქვე მდგარ ბუნკერში მოვისროლე ვიცოდი რომ ნიკოლაი გამოივლიდა მანქანით და ის წაიღებდა ამ დროს კი მე წყნარად მივაბიჯებდი მოსკოვის ერთ ერთ ქუჩაზე არაფერი მენაღვლებოდა ვინ მოვკალი ეს ხომ ჩემი სამუშაო იყო მოკვლა ის ვისაც

გულის ფეთქვის მიზეზი (თავი 2)

კაფეში მჯდარი გოგონა მოუთმენლად ელოდა ვიღაცას. სიცივიდან სითბოში გადანაცვლებას ლამაზი მოყვანილობის ლოყები სასაცილოდ აეწითლებინა მისთვის. საშუალო ზომის თმები ზურგს უკან გადაეყარა, მხოლოდ თმის რაღაც ნაწილი ჩამოშლოდა სახეზე.

სულიერი გამოცდა (თავი 8)

საუბრის დასრულება არ მაცადა, ისე ჩამიხუტა მოვდუნდი, თვალები დავხუჭე და ბოლომდე მივენდე. ის კი ნელა და აუჩქარებლად მეფერებოდა თმაზე, რაღაც სიტყვებსაც მეჩურჩულებოდა, მაგრამ მე უკვე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (16 თავი)

წამში ავდექი ფეხზე და ალექსს მოვეხიე.-მადლობა,მადლობა...-დავიჩურჩულე და საჩუქარს კიდევ ერთხელ შევხედე. ძვირფას მომწვანო კოლოფში ერთმანეთის მიყოლებით ეწყო ფერად-ფერადი ფანქრები.

პიცა გამოძახებით - თავი 1

ხო, ვგრძნობ რომ ეს ზაფხული შესანიშნავი იქნება. - კესომაც არ დააყოვნა პასუხი.. 8 საათისკენ ბიჭებიც მოვიდნენ: დემნა, გოგა, კოტე. მხოლოდ ნიკა გვაკლდა. ბიჭები ძმებივით არიან ჩემთვის. ჩემი ძმის მეგობრები არიან, ბავშვობიდან ერთად იზრდებიან, ოჯახებიც კი

ბედნიერი ზაფხული (თავი პირველი)

ივნისის ცხელი დღე იყო თითქოს იწვოდა მთელი ქალაქი დილას რაღაცის უფროსწორედ ვიღაცის დაცემის ხმამ გამომაღვიძა თვალები ზანტად გავახილე და ძირს დავიხედე უცებ ისტერიკული სიცილი ამიტყდა როცა იატაკზე გაწოლილი ჩემი ძმა დავინახე : - თაი იცოდე ავდგები და

"Love story" 2 თავი

ჯერ ალექსის სახლში მივედით, სადაც დაძაბული სიტვაცია შეიქმნა, ალბად ალექსს არ ეგონა თუ მივიდოდი ქორწილში,ამიტომ ძალიან გაუკვირდა ჩემი დანახვა, თანაც უცხო ბიჭთან ერთად. მე ჩვეულებრივ ვიქცეოდი, გულწრფელად მივულოცე მათ და საჩუქარიც მივეცი, მაგრამ

მარიონეტი (ოცდამესამე თავი)

მირბოდნენ ორნი, ერთმანეთის მხარდამხარ და ერთმანეთის იმედად დარჩენილნი, ცხოვრება მორიგ გამოცდას უწყობდათ, მორიგ პაექრობას ბედისწერასთან. მირბოდნენ და არსებობდა მხოლოდ გაქცევის მიზეზი, მხოლოდ მიზანი. არ ფიქრობდნენ, არ ეშინოდათ. თვითგადარჩენის

საყვარელი ვენები. დღე X

ორი გრძელი დღე-ღამე გავიდა ლოდინში. არ გამოჩენილა. ყოველი მესიჯის თუ ზარის ხმაზე ვღელავდი და საკუთარი თავის მიკვირდა, თითქოს თინეიჯერობის ასაკში დავბრუნდი. მაშინ, როდესაც ჯერ კიდევ მჯეროდა ჩვეულებრივ სხეულში ჩასახლებული პრინცის სულის არსებობის. არა,

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება.. (ნაწილი 3)

მაგრამ არ დამაცადა და ხელი გამომიწოდა -გამარჯობა.. შენ მალაქია უნდა იყო. დათიმ გამაფრთხილა , რომ შენთან ფრთხილად ვიყო, თორემ გველის შხამი მოგონება და სანატრელი იქნება.. გაიღიმა და თან თვალს არ მაშორებდა. - მე ბექა ვარ.