ყველას წინააღმდეგ (თავი 10)

ხანდახან ვიჭერდი მის მზერას საერთო გაკვეთილებზე ისიც ორი ან სამი წამით. ლუკას ნაჩუქარ დღიურს ხელიდან არ ვუშვებდი, მემგონი მალე გავავსებდი კიდეც, ყოველთვის სადაც არ უნდა დაგენახეთ ყოველთვის ვწერდი. მალევე მოვიდა 21 ნოემბერი რომელიც

ტერორიზმის შედეგები

საქმროს. მეორე დილით მიფრინავდა რამდენიმე თვით უცხოეთში და მინდოდა მთელი დღე მასთან გამეტარებინა. სასწავლებლიდან მეტროთი გავედი რუსთაველზე და როდესაც ჩემი ერთადერთი სიყვარული დავინახე, მთელი ძალით გავიქეცი და

შემოდგომის ვალსი

ოპერატორი, 911: გისმენთ რა პრობლემა გაქვთ. --------- : გთხოოვთ დამეხმარეთ! სისხლისგან იცლება გთხოოვთ! შენ არ უნდა მოკვდე გაიგეე! ამისათვის მაჩუქე მეორე სიცოცხლე რომ ჩემ ხელებში დალიო სული?! ოპერატორი :

ხაფანგი ~2~

აკეთებდნენ, თუმცა სხვა გზას ვერც ერთმა მიაკვლია ხანგრძლივი ფიქრის შედეგად. მირანდას ერჩივნა მშობლების სახეზე ბედნიერება დაენახა, ვიდრე ტკივილი და უსაზღვრო იმედგაცრუება, რომელსაც სიმართლის გაგება მოჰგვრიდა მათ.

ანუკი(12)

-არა, რა მიყვარს. საყვარელი ბავშვია, უბრალოდ, გუშინ არ ვიცი რა. მთვრალი ვიყავი და პროსტა დამაინტერესა. -გაინტერესებდა? და ეს რო ანუკის გრძნობებზე თამაშია არა?!

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - დასასრული )

-არანაირი უბედური შემთხვევა ორივე ჯანმრთელი უნდა იყოს, ორივე უვნებელი მჭირდება გესმით? _ ვუყურებდი და მისი წილი ტკივილიც მტკიოდა თან მეშინოდა ძალიან მეშინოდა მისი არჩევანის, ისიც ვიცოდი ნოეს რომ ევა აერჩია

Demon

ჰანამ ტუჩები მოკუმა და თავი დამიქნია, შემდეგ გამოძვრა და მერხის გვერდით დადგა. მღვდელი შეათვალიერა, მაგრამ მასთან მიახლოებაზე უარი თქვა. როცა დავრწმუნდი, რომ ჩემთან ახლოს დარჩებოდა ისევ წარბი ავწიე და ბიჭს გადავხედე, რომელიც

ხაფანგი ~1~

-როგორც გინდა, ისე მოიქეცი. მე არაფერს გაძალებ. -მშვიდად მიუგო კაცმა და ფეხზე წამოდგა. -რის სათქმელადაც არ უნდა წახვიდე შენს მშობლებთან, მეც შენთან ერთად წამოვალ. მე ბავშვის მამა ვარ, ვინც არ უნდა ვიყო შენთვის.

მოახლოება (IX თავი)

-საშინელი ადამიანი ვარ, ახლა ასეთ დროს რომ გტოვებ! პალატიდან ისე გავდივარ, ნიკას თვალს არ ვაშორებ. გარეთ გამოსული, მისი ოჯახის წევრები კარებთან არ მხვდებიან. ცრემლებისგან, ვეღარც კი ვარჩევ გარშემო არეალს და დაბინდული თვალებით ვცდილობ ტაქსი

მიზანი ( თავი 4)

დარბაზი სავსეა ხალხით, მომწონს ძალიან აქავრობა, ხალხმრავლობა, ასე მგონია აქაა ჩემი ადგილი. მორცხვობის და თავში ჩაკეტილობის დრო აღარ არ არის. დროა გავიხსნა და სანაცნობო წრე შევიძინო, თუ მინდა რომ, მიზანს მივაღწიო. დეივიდი უამრავ ადამიანს მაცნობს, მეც