თვალები (თავი 1)

მახსოვს პატარა რომ ვიყავი ბებია ყოველთვის მიმეოებდა- არცერთი ბოროტი ადამიანი ბოროტი ისე არ ხდება, ყველას საკუთარი ცხოვრება აქვსო... არვიცი ეს წინასწარმეტყველება იყო თუ არა თუმცა რა გამართლება უნდა ჰქონდეს ადამიანს რომელმაც პატარა ბავშვს მშობლები

საცდელი თავი

-ადექი ვიკა მე მეჩქარება და სკოლაში დაიგვიანებ.გაკიოდა დედა როგორც ყოველთვის. -კაიი. ზანტად ავდექი და სააბაზანოში შევედი,მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი.ვისაუზმე და სკოლისკენ გავეშურე,როგორც ყოველთვის ფეხით.ხო მართლა მე ვიკა მქვია 15 წლის ვარ.მამა

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეხუთე)

ანდრომ შეამჩნია და გაიღიმა. როგორც ყოველთვის ყველაფერს ამჩნევდა და ყველაფერს ხვდებოდა. მანქანაში სიხარულიძის სუნამოს სურნელი ტრიალებდა და მალამოდ მედებოდა გულზე. მართლა არ ვიცოდი რა ხდებოდა ჩემს თავს, ან რა მოხდებოდა ამის შემდეგ. ყველაფერი ისევ

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?!#9

ბატონი დავითის საზლში სრული სიჩუმე მეოფობდა. აღაცნაირი სიჩუმე იდგა შემზარავი. ლეა კარის ზღურბლზე შეჩერდა, გული აუჩქარდა თითქოს რაღაცას ეუბნებოდა, ალექსანდრეს საბარგულიდან ამიღებული პროდუქტები ეკავა, ცალი ხელი გაინთავისუფლა, ლეას მოხვია წელზე და

გამომძიებელო სესილია კაკაბაძევ ! (2)

ორმოც წუთში უკვე შემთხვევის ადგილას ვიყავით .თბილიში და არამარტო თბილისში ასეთი მკვლელობა იშვიათია. ამიტომ მედიას ყურადღება მიიპყრო ამ ფაქტმა. -გამარჯობათ -40 წლამდე, ჩასუქებულმა კაციმა მოგვესალმა-მე უბნის ინსპექტორი ,ზაზა ბუაძე გახლავართ.

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეორე)

იმ შემთხვევიდან დაახლოებით ერთი კვირა გავიდა , მართა გახარებულიიყო ფიქრობდა მგონი პირველი ადამიანი ვარ ,რომელიც სანდროს გადაურჩაო , მაგრამ ამაზე ლაპარაკი ჯერ კიდევ ადრეა ,როცა ცხოვრება წინაა. გოგონა თითქოს მოსაოდნელ საფრთხეს გრძნობდა მაგრამ ახლა

Rainbow (1)

ცდის. დიახ! იქნებ მართლა მოსწონს და შეუძლია, დაქალის თქმის არ იყოს. ცდას წინ რა უდგას?! დაკისრებული პასუხისმგებლობა! სიცილით შეიყვანა ბაბი სახლში. ეგრევე ,,დაფაცურდა'' სოფო და დივანზე ჯდომის ყველაფერი გამოუტანა ნიტას, რაც კი სახლში ეგულებოდა.

ვ+თ=?

სარკეში ვიყურები, ამღვრეული მწვანე თვალები, გაჩეჩილი ქერა თმა, ტუშისგან დასვრილი თვალის უპეები - მეზიზღება ეს სახე, ეს მზერა. მეტირება. ვხვდები, რომ არ შემიძლია გარეთ გასვლა.კიდე დიდხანს უნდა გელოდო?, -ვატო კარს აღებს. საცვლის ამარა დგას და ანთებული

მუდამ აქ(3)(1/2 ნაწილი)

ნელ-ნელა ვბრუნდები საპირისპირო მიმართულებით.მის დანახვაზე არ ვიცი შიში ვიგრძნო თუ შვება.სახე უღიმიდ,ვერ ვხვდები ამით რაზე მიმანიშნებს. -თრევის...-ბრავო,ამას შენგან არ მოველოდი.გაქცევა ფსიქიატრიულიდან ერთი აბის გამოყენებით?აქამდე ეს რომ ვინმეს ეთქვა

ველური ორქიდეა (17 თავი)

_მეგობრებო.. - მიმართა იქ შეკრებილ საზოგადოებას. ყველა ჩვენკენ მობრუნდა და სმენად იქცნენ. - მოგესალმებით, მე ილია ვარ, ეს დაროა, ჩვენ ორივენი ჩვენი ნიკოს მეგობრები ვართ, ისევე როგორც თქვენ. იუბილარი თუ ნებას დაგვრთავს, პატარა წვლილს ჩვენც შევიტანს