მეგობრები?

უცნაურ განწყობაზე მყოფი მივაბიჯებ ქალაქში. უკვე შეთანხმებული ვარ მეგობართაბ, რომ საღამოს ვაკის პარკში უნდა ვნახო. უხმოდ მივსეირნობ. ჯერ აბაშიძიდან ფალიაშვილზე ვჭრი, იქიდან ჭავჭავაძეზე. სმარტის განათებას თვალს ვავლებ, სიგარეტს ვუკიდებ და პარკამდე

ბრალდებულო! თავი 3.

დანიელი ნაძვის ხის მორთვისას ძალიან სექსუალურად გამოიყურებოდა, თუმცა ეს არასაჭირო ფიქრები მალე ამოვიგდე თავიდან. ავტომატურად მივედი ნაძვის ხესთან და მეც რავიწყე მისი გალამაზება. დრო ისე გადიოდა, ვერც ვამჩნევდი. Nick Cave-O'Children ჩაირთო. ბოლო

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 11 თავი

კატო მთელი კვირა ვისვნებთ და მეც მეტი რა მინდა გავჯეჯილდი, ვუსაქმურობ და მარის ნერვებს ვუშლი, მეტი რა საქმე გვაქვს რაა. მარი იმ საღამოზე არ ლაპარაკობს სიტყვაც კი ვერ დავცდევინე,მაგრამ რას ვიზამ მეგობარი ვარ და მოთმინება მმართებს.

need you (5)

დილით ვიღვიძებ და....არც არაფერი! გამიკვირდა,არ ველოდი მე მეგონა თავის სიტყვას შეასრულებდა ვაჟბატონი. კარზე ზარია: -ბაააბიიიი. -რა გინდა? -გააღე რა. -ვიცვამ ნინი არ მცალია. -აუუუ ბაბი გეგაა და დამერხევა, ხომ იცი წინა კვირას რაც ვუქენიი. -ღირსი კი

შეცდომით მოტაცებული (დასასრული)

ცხოვრება ჩვეულებრივ ტემპს დაუბრუნდა. სახლი-სამსახური, მერე ისევ სახლი-სამსახური და ასე შემდეგ. ხშირად ერთობოდა დამიანესთან და თიკოსთან ერთად. ყველგან ერთად დადიოდნენ, კაფეში, კინოში, პარკებში, ქალაქგარეთ.

სიმპათიური სტუმარი ( 9 თავი)

ორი კვირაა გასული რაც დავბრუნდი თბილისში. ჩვეულებრივი დღე ივლისისა. ღამე ისევ საავადმყოფოში გავატარე. რთული გრაფიკი მაქვს. ღამით საავადმყოფოში ვრჩები, ჩემთვის განკუთვნილ კაბინეტში ვიძინებ. ჩემი ხუთოთახიანი ბინის აქტიური სტუმარი არ ვარ.

ველური ორქიდეა (16 თავი)

_საღამო მშვიდობისა! - ამ დროს გიგიც მოვიდა და ღიმილით მოგვესალმა. უკვე ცუდად ვიყავი. ეს ხმა, ღიმილი და მზერა რომლითაც მე მიმზერდა, ძალას მართმევდა. თავს შემოვუძახე, ბეჭებში გავსწორდი და სალამი დავუბრუნე.

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 18)

მხოლოდ შვიდი საათია დარჩენილი და 2017 წელიც მოვა. ახალი წელიმოგვცემს ახალ იმედებს, მიზნებს და ოცნებებს. გამოჩნდებიან ახალი ადამიანები, ძველებს კი წარსულში ჩავტოვებთ. მეც მასე ვაპირებ. მინდა რომ უამრავი ადამიანი დავტოვო წარსულში, რომ ცხოვრების

ჩემი ქელვინი (საახაწლო) (სრულად)

ბუხრის წინ წამოსკუპებული შოკოლადებს მივირთმევდი და ტელევიზორში სასურველ მუსიკას ვეძებდი. საღამურებში გამოწყობილი რითმულად ვარხევდი მხრებს და თან თავსაც ვაყოლებდი.წაბლისფერი თმები ნელნელა ირხეოდა ზურგზე და მეღუტუნებოდა. ბოლო შოკოლაადის შეკვრა

პეპელა 12

ვარჯიშებზე ზუკას მიყავდა და უკანაც ზუკას მოყავდა. ყველაზე პირველი ნინაკა შედიოდა დარბაზში და ბოლოც ნინაკა გამოდიოდა. ხანდახან ღამის ორამდე რჩებოდა. ერთხელ საერთოდ გაათენა ლამის, გააგიჟა ზუკა და იქამდე არ დაწყნარდა, სანამ ბიჭი არ აყვირდა. ასე იცოდა,